Και δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο, καθώς ο προσανατολισμός του λιμανιού της μεσσηνιακής πρωτεύουσας δεν φαίνεται να είναι εμπορικός.

Προς το παρόν λοιπόν ο χώρος χρησιμοποιείται ως προσωρινό μέρος... υποδοχής μεταναστών, που φθάνουν στην Καλαμάτα και ως εκεί. Κάτι, που φυσικά μόνο τιμητικό δεν είναι για την πόλη.

Στα χρόνια της προηγούμενης δημοτικής αρχής είχε πέσει σοβαρά στο τραπέζι το ενδεχόμενο της κατεδάφισης του κτηρίου και ουσιαστικά της απελευθέρωσης του χώρου. Μία προοπτική, που περισσότερα οφέλη θα μπορούσε να έχει για την παραλιακή ζώνη της Καλαμάτας, παρά προβλήματα να δημιουργήσει. Φανταστείτε την εικόνα που θα μπορούσε να δημιουργηθεί, εάν απουσίαζε όλος αυτός ο τσιμεντένιος όγκος από την απόληξη της οδού Ναυαρίνου.

Μοναδική εναλλακτική λύση θα μπορούσε να είναι η μετατροπή του σε χώρο εκθέσεων και πολιτιστικών δράσεων ή με προσανατολισμό σε νεανικές δράσεις, σε μία προσπάθεια, εάν παραμείνει όρθιο, να αποκτήσει επιτέλους ζωή.

Θα είχε φυσικά πολύ ενδιαφέρον στην αυγή του νέου έτους να ενημερωθούμε για τις προθέσεις της νέας δημοτικής αρχής για το πώς βλέπει την τύχη του συγκεκριμένου κτηρίου από εδώ και πέρα, αλλά πιθανόν και των παρατάξεων της αντιπολίτευσης.

Σε κάθε περίπτωση, ο συγκεκριμένος χώρος δεν μπορεί να παραμείνει στη σημερινή βαλτωμένη κατάσταση, διότι έτσι θα εξακολουθήσει να αποτελεί το ένα από τα δύο “φαντάσματα” του λιμανιού της Καλαμάτας. Το άλλο φυσικά είναι το επιβλητικό κτήριο των μύλων, που αποτελεί από μόνο του ένα επίσης σημαντικό κεφάλαιο για την πόλη, που πολλοί συζητούν κατά καιρούς, αλλά κανείς απ’ ό,τι φαίνεται δεν θέλει πραγματικά να αγγίξει.