Το κράτος μετατρέπεται σε λάφυρο στο οποίο παρκάρεται η φιλοδοξία στελεχών για να διευκολύνεται το νταραβέρι κάθε μορφής. Το κράτος λειτουργεί έτσι για να ικανοποιεί ρουσφέτια και επιδιώξεις πολιτικών φίλων ή γνωστών, προκειμένου να εξαγοράζονται ψήφοι και να χτίζονται πολιτικές καριέρες. Τι θα αποφασίσει άραγε το Λιμενικό Ταμείο Μεσσηνίας το οποίο είναι τόσο κρίσιμο για το Δήμο Τριφυλίας που οδηγεί σε δημόσια αντιπαράθεση; Τίποτα ουσιαστικό, πέρα από εξυπηρετήσεις για ενοικίαση χώρων για τραπεζοκαθίσματα, άντε και για το πού θα δέσει καμιά ψαρόβαρκα! Ζητήματα δηλαδή ήσσονος σημασίας τα οποία όμως οδηγούν σε δημόσιο ξεκατίνιασμα δήμαρχο και βουλευτή.

Ολοι προεκλογικά επισημαίνουν ότι το κράτος πρέπει να αλλάξει, αλλά αυτό μένει στα λόγια γιατί το πρώτο που πρέπει να αλλάξει είναι η στελέχωσή του σε επίπεδο θέσεων ευθύνης. Δυστυχώς όμως κανένας δεν διδάχτηκε από την πρόσφατη χρεοκοπία και κανένας δεν θέλει να αλλάξει συμπεριφορές και τρόπο λειτουργίας. Η Ν.Δ. συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο. Οπως και στο παρελθόν, βουλευτές, δήμαρχοι, κομματικά στελέχη και παράγοντες κάθε μορφής τσακώνονται στο παρασκήνιο για μία θέση διορισμένου εκπροσώπου στο κράτος. Χθες ήταν το Λιμενικό Ταμείο, αύριο θα είναι το νοσοκομείο, μεθαύριο θα είναι οι δομές στην εκπαίδευση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με διορισμό κομματικών φίλων δεν επιτυγχάνεται καλύτερη λειτουργία στις δομές του κράτους, μιας και στηρίζεται σε μη αξιοκρατικά κριτήρια. Η πρακτική αυτή έπρεπε να είχε αλλάξει, δεν αλλάζει, και όσο δεν αλλάζει, το κράτος θα βουλιάζει μέσα σε ρουσφέτια και επιρροές παραγόντων και παραγοντίσκων.