Η περιουσιακή κατάσταση αποτελεί έτσι κι αλλιώς θέμα συζήτησης και κουτσομπολιού, πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για δημόσια πρόσωπα. Πολλοί θεωρούν ότι δεν έχει νόημα η δημοσιοποίηση της περιουσίας των πολιτικών γιατί καταγράφεται το έσχες αλλά όχι το πόθεν. Θεωρούμε ότι είναι λάθος μία τέτοια προσέγγιση γιατί και το έσχες είναι πολύ σημαντικό για να μπορέσει κάποιος να δει την εξέλιξη της περιουσίας όσων ασχολούνται με την πολιτική. Να δει δηλαδή ποιοι αύξησαν την περιουσία τους και ποιοι τη μείωσαν. Με το έσχες καταγράφεται ταυτόχρονα η οικονομική θέση του κάθε προσώπου, ποιος έχει οικονομική άνεση και ποιος προβλήματα ικανά να τον καταστήσουν ευάλωτο σε πιέσεις. Δεν είναι λοιπόν λίγο πράγμα ακόμα και η απλή καταγραφή της περιουσίας των πολιτικών.
Το ζήτημα του πώς έχει αποκτηθεί αυτή η περιουσία και πώς έχουν δημιουργηθεί χρέη έχει αναμφισβήτητα και αυτό τη σημασία του. Ομως το πόθεν δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς, αλλά το σύνολο της οικονομικής ζωής του τόπου. Το πόθεν είναι άγνωστο για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Στην ελληνική οικονομία ως γνωστόν τα εισοδήματα που αποκρύπτονται είναι τουλάχιστον ίσα με αυτά που δηλώνονται, και όταν μιλάμε για περιουσία πρέπει να φτάσουμε σε προηγούμενες γενιές για να διερευνήσουμε το πόθεν. Το να αναζητούμε λοιπόν το πόθεν είναι υποκριτικό, για να μην πούμε ότι χρησιμοποιείται με στόχο να πληγεί μία διαδικασία στοιχειώδους διαφάνειας.
Το πόθεν έσχες κάθε πολιτικού δείχνει αρκετά πράγματα, αρκεί κάποιος να μπορεί και να θέλει να διαβάσει πίσω από τους αριθμούς. Μπορεί να διακρίνει τους «φίλους» και τους «εχθρούς» του λαού, αυτούς που έχουν λόγους να πάνε τα πράγματα καλά σε αυτή τη χώρα και αυτούς που προσπαθούν να κάνουν αρπαχτή.