Σε μια σειρά από αγροτικά προϊόντα η τιμή έχει κατρακυλήσει σε χαμηλά επίπεδα, λόγω περιορισμού της ζήτησης σε εσωτερική και εξωτερική αγορά, ενώ έχει διπλασιαστεί ταυτόχρονα το κόστος συγκομιδής, γιατί οι περιορισμοί στην κυκλοφορία έχουν καταστήσει δυσεύρετους τους εργάτες γης. Το πρόβλημα του αγροτικού τομέα δεν έχει αναδειχθεί σε όλη του τη διάσταση μιας και εκτός του ότι οι αγρότες δεν έχουν οργανωμένη πρόσβαση στη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας, δημιουργείται ταυτόχρονα πρόβλημα στην ιδεολογική αφήγηση της «λαθεμένης μονοκαλλιέργειας του τουρισμού».
Η Ελλάδα ήταν κυρίως αγροτική χώρα. Η συρρίκνωση του αγροτικού τομέα ήταν αποτέλεσμα της ανάπτυξής της. Ο μικρός αγροτικός κλήρος, οι αποπνικτικές κοινωνικές δομές στον αγροτικό χώρο και τα πολιτικά πάθη του εμφυλίου πολέμου οδήγησαν στην εγκατάλειψη της υπαίθρου και στην απομάκρυνση από την αγροτική παραγωγή. Αυτή είναι η πραγματικότητα και πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε την καραμέλα για την Ε.Ε. και τις επιδοτήσεις της που δήθεν κατέστρεψαν τον αγροτικό τομέα. Οι αγρότες της χώρας δεν ήταν απλώς φτωχοί, αλλά απολύτως εξαθλιωμένοι οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά. Τα παιδιά τους αναζήτησαν μία καλύτερη ευκαιρία και εγκατέλειψαν την ύπαιθρο και την παραδοσιακή αγροτική καλλιέργεια. Και αυτό είχε συμβεί πολύ πριν από τη δεκαετία το ’80, την Ε.Ε. και τις επιδοτήσεις της, τότε απλώς άρχισε να γίνεται ορατό το μέγεθος της εγκατάλειψης της υπαίθρου.
Ο αγροτικός τομέας για να συνεχίσει να υπάρχει θα πρέπει να μπει σε νέα οικονομική βάση και αυτό το ξέρουν όλοι, αλλά για αυτό δυστυχώς γίνονται πάρα πολύ λίγα πράγματα. Η μείωση της κατανάλωσης την περίοδο που διανύουμε έχει αναδείξει το πόσο συνδεδεμένος είναι ο αγροδιατροφικός τομέας με τον τουρισμό και την κατανάλωση. Το πρόβλημα της οικονομίας στη χώρα αλλά και την περιοχή μας δεν είναι «η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού», αλλά το ότι δεν αξιοποιούνται συνδυαστικά όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που αφορούν ιστορία, περιβάλλον, και διατροφικά προϊόντα.