Η Δυτική Μακεδονία και η Μεγαλόπολη ήταν οι περιοχές που σήκωσαν το βαρύ περιβαλλοντικό βάρος, αλλά στήριξαν και την οικονομική τους ανάπτυξη μέσα από την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Η καύση λιγνίτη είναι ένας από τους πιο καταστρεπτικούς για το περιβάλλον τρόπους παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. 

Ο περιορισμός των συνεπειών στο περιβάλλον επέβαλε τη στροφή στην παραγωγή ρεύματος με πιο φιλικό τρόπο. Η διαδικασία απεξάρτησης από τον λιγνίτη έπρεπε να είχε ξεκινήσει εδώ και χρόνια και να μην φτάσουμε στο παρά πέντε, προκειμένου να γίνουν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, με τη διαδικασία του σοκ, αυτά που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια. Αναφερθήκαμε χθες στα τεράστια προβλήματα που έχει η κλιματική αλλαγή στην αγροτική παραγωγή, δεν μπορούμε πλέον να κλείνουμε τα μάτια λέγοντας διαρκώς… άστο για αργότερα!
Η απολιγνιτοποίηση θέτει επί τάπητος την ανάγκη ενός άλλου αναπτυξιακού μοντέλου για τις περιοχές, οι οποίες στηρίχτηκαν στον λιγνίτη. Η ανακοίνωση του master plan για την επόμενη περίοδο και οι επενδύσεις που παρουσιάστηκαν προχθές από τον υπουργό Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη, δείχνουν ότι αυτές οι περιοχές μπορεί να έχουν μέλλον και μετά τον λιγνίτη στρέφοντας το ενδιαφέρον τους σε νέους τομείς. Το ζήτημα βέβαια είναι αν θα προχωρήσουν όλες αυτές οι επενδύσεις που ανακοινώθηκαν και βεβαίως αν θα υπάρξουν και άλλες, οι οποίες θα λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά. Οι μισθοί της ΔΕΗ, οι αμοιβές στους εργολάβους και η παράλληλη οικονομία που στηριζόταν στην εξόρυξη και την καύση λιγνίτη, δεν μπορούν να συγκριθούν με τις δραστηριότητες που ανακοινώθηκαν. Οι νέες θέσεις εργασίας θα είναι σαφώς χαμηλότερα αμειβόμενες, ενώ η διάχυση στην υπόλοιπη οικονομία πολύ μικρότερη. Σε κάθε περίπτωση όμως όλα αυτά είναι ένα τέλος εποχής και μια νέα αρχή. Ενας νέος οικονομικός κύκλος ξεκινά για όλη την ευρύτερη περιοχή.