Τα προβλήματα πολλά, οι ενστάσεις χιλιάδες και οι αντιδράσεις από τους «υπερασπιστές» του περιβάλλοντος ισχυρότατες. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας η Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων του Δημοσίου (ΠΕΔΔΥ), το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο (ΓΕΩΤΕΕ) και επτά οργανώσεις προστασίας του περιβάλλοντος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με τους προσφεύγοντες, η εξαίρεση εκτάσεων που θεσπίζεται με το νέο νόμο θα βασιστεί σε διοικητικές πράξεις ή έγγραφα, τα οποία σύμφωνα με παλαιότερη νομολογία του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου δεν μπορούν να οδηγούν σε αποχαρακτηρισμό εκτάσεων. Οπως υποστηρίζουν χαρακτηριστικά, ο νέος νόμος «επιδιώκει τον αποχαρακτηρισμό δασικών γαιών που παραχωρήθηκαν στο παρελθόν για αγροτική ή κτηνοτροφική χρήση, καίτοι η χρήση αυτή δεν επάγεται αυτονοήτως την απώλεια της δασικής ιδιότητας». Με δυο λόγια, ζητούν από το ΣτΕ να ακυρώσει το νόμο και να συνεχιστεί η αμφισβήτηση αγροτικών εκτάσεων που εκτός όλων των άλλων εδώ και δεκαετίες επιδοτούνται.
Η ρύθμιση ειδικά για τις γεωργικές εκτάσεις θα έπρεπε να συναντήσει τη σύμπτωση των απόψεων όλων των πλευρών. Η ταύτιση των δασικών χαρτών με αυτούς του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι μία απλή και δίκαιη λύση, που λαμβάνει υπόψη της τη διαμορφωμένη πραγματικότητα και όχι μια ψευδή εικόνα. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι κάποιοι προτιμούν να μην υπάρξει ρύθμιση και να σέρνονται οι υποθέσεις επί σειρά ετών σε υπηρεσίες και δικαστικές αίθουσες με άγνωστο τέλος και με σπατάλη πόρων και δυνάμεων.
Το περιβάλλον δεν πρόκειται να προστατευτεί με επιμονή σε ρυθμίσεις που δεν λαμβάνουν υπόψη τους την πραγματικότητα. Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει οριστική λύση ξεπερνώντας τα νομικά προβλήματα που προκύπτουν προχωρώντας αν χρειαστεί και σε συνταγματική αλλαγή. Η διαιώνιση των εκκρεμοτήτων είναι προς όφελος μόνο ενός αντιπαραγωγικού συστήματος. Η πολιτεία είναι καιρός να τραβήξει μία γραμμή με το παρελθόν και να προχωρήσουμε μπροστά λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και δίνοντας λύσεις ουσιαστικές στην οικονομία και το περιβάλλον. Η διαιώνιση της εκκρεμότητας δεν ωφελεί κανέναν και τίποτα.