Τα γελάδια είναι ελευθέρας βοσκής, αποτελούν όμως ιδιοκτησία κάποιων, αλλά δεν μπορούν να ταυτοποιηθούν. Το πρόβλημα, με απλά λόγια, είναι η ταυτοποίηση γελαδιού-ζημιάς και ιδιοκτήτη. Γιατί είναι δύσκολη η ταυτοποίηση; Μα γιατί δεν υπάρχει μια υπηρεσία που να έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να βρει τα γελάδια και τον ιδιοκτήτη τους! (Το καταπληκτικό καταρχήν είναι ότι όντως δεν υπάρχει και μια αρμόδια υπηρεσία για τα γελάδια. Μάλλον μας πρόλαβε η κρίση!).

Υπηρεσίες βέβαια, που θα μπορούσαν συνεργαζόμενες να λύσουν το πρόβλημα, υπάρχουν. Ομως είναι διάσπαρτες και ο συντονισμός τους προκειμένου να δοθεί μια λύση είναι... δύσκολος. Η υπόθεση αυτή δείχνει με ανάγλυφο τρόπο ότι έχουμε ένα κράτος υπερβολικά μεγάλο, αλλά κυριολεκτικά ανήμπορο να δώσει λύση στα μικρά. Κι από την άλλη βέβαια, έχουμε μικρές κοινωνίες που δεν μπορούν ούτε στοιχειωδώς να αυτορρυθμιστούν και να μαζέψουν τα γελάδια τους...