Αντίθετα στη Μεσσηνία δεν φαίνεται να υπάρχει ανησυχία. Αν αυτό οφείλεται σε πληροφόρηση πως όλα βαίνουν καλώς και ουδέν ζήτημα υπάρχει, όλα καλά… Πολύ φοβούμαστε όμως ότι υπάρχει “αφασία” γιατί κανείς δεν ξέρει, ή ακριβέστερα δεν θέλει να ξέρει, τι ακριβώς γίνεται. Μόλις σκάσει το πρόβλημα, τότε όλοι θα αρχίσουν τις διαμαρτυρίες, τις επιστολές και τις παραστάσεις.

Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια η εγκατάσταση προσφύγων στην περιοχή. Αυτή πρέπει και μπορεί να γίνει. Για να μην μετατραπεί όμως σε πρόβλημα η αναγκαία ανθρωπιστική ενέργεια, χρειάζεται σχεδιασμός και συμμετοχή των τοπικών παραγόντων και της τοπικής κοινωνίας συνολικά. Οι πρόσφυγες πρέπει να αντιμετωπιστούν με ανθρωπιά, δεν μπορεί ούτε να στοιβαχτούν σε χάρβαλα και σε ετοιμόρροπα για να πάρουν ενοίκιο κάποιοι, ούτε να μπουν σε αντίσκηνα μέσα στο κατακαλόκαιρο. Η παραμονή των προσφύγων κανείς δεν ξέρει πόσο θα διαρκέσει και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η στάση της Τουρκίας τις επόμενες εβδομάδες και αν θα συνεχίσει να σταματά τις ροές προς τη χώρα ή τους σπρώξει μαζικά στο Αιγαίο. Το κρυφτούλι και τα κλειστά χαρτιά που κάποιοι εξακολουθούν να κρατούν δεν βοηθούν πρώτα από όλα τους πρόσφυγες.