Οι αντιδράσεις ξεκινούν από τη θιγμένη υπερηφάνεια του τοπικισμού “δεν γίνεται να μην έχει η κωμόπολή μας αστυνομικό τμήμα και κέντρο υγείας” και φτάνουν μέχρι και σε ουσιαστικές ενστάσεις που αφορούν στην ασφάλεια και την υγεία των πολιτών. Και αν το ζήτημα του στενού τοπικισμού δεν αφορά κανέναν άλλον πέρα από τη ματαιοδοξία ορισμένων που θεωρούν τον τόπο τους ομφαλό του κόσμου, το ζήτημα ορθής λειτουργίας κρίσιμων υπηρεσιών αφορά τους πάντες και είναι ζήτημα πολιτικής, τοπικής και κεντρικής.

Η διαφοροποίηση της ουσίας από το φαίνεσθαι είναι σημαντικό στοιχείο για να μπουν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Οι εξελίξεις στον τομέα των μετακινήσεων και των μεταφορών, σε συνδυασμό με την αλλαγή της τεχνολογίας αλλά και των δημογραφικών παραγόντων, προφανώς από μόνες τους θέτουν ζήτημα αναδιάρθρωσης υπηρεσιών. Τα αστυνομικά τμήματα με 3-4 άτομα προσωπικό δεν εξυπηρετούν τίποτα πέρα από τη φύλαξη του κτηρίου. Το ίδιο ισχύει και με τα κέντρα υγείας τα οποία είναι υποστελεχωμένα και με ελλείψεις σε εξοπλισμό. Συνολικότερα στον τομέα της υγείας στην Τριφυλία, με ένα νοσοκομείο στην Κυπαρισσία και με κέντρα υγείας σε Γαργαλιάνους και Φιλιατρά, είναι φανερό ότι θα πρέπει να υπάρξει μια έντιμη και ειλικρινής συζήτηση για την αναδιάρθρωσή τους. Καλό θα ήταν να μπορούν να χρηματοδοτηθούν και να λειτουργήσουν αποδοτικά όλα, αλλά επειδή προφανώς αυτό δεν μπορεί να συμβεί η αναδιάρθρωση θα πρέπει να είναι συνολική και προς όφελος τελικά της τοπικής κοινωνίας.