Συγκεκριμένα, οι περισσότεροι Ελληνες εξακολουθούν να αναζητούν μια εύκολη λύση στο πρόβλημα της ύφεσης, καθώς δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι χρεοκόπησε πλήρως και οριστικώς το μετεμφυλιακό παραγωγικό μοντέλο που βασιζόταν στις ενισχύσεις και τις επιδοτήσεις από τη Δύση. Αναζητώντας μαγικές λύσεις, ολοένα και περισσότεροι Ελληνες στρέφουν το βλέμμα τους στη δραχμή - είτε γιατί δεν έχουν ζήσει είτε γιατί έχουν ξεχάσει τα «μεγαλεία» του διψήφιου πληθωρισμού και του ακριβού κόστους δανεισμού. Ας μην ξεχνάμε εμείς οι μεγαλύτεροι ότι οι νέοι κάτω των 30 ετών δεν έχουν ζήσει ετήσια αύξηση των τιμών πάνω από 20% και δανεισμό με επιτόκιο 30%. Γι' αυτό πιθανόν να θεωρούν... τοκογλυφικά τα επιτόκια 4% και 5% με τα οποία δάνεισαν οι εταίροι την ελληνική οικονομία για να μην χρεοκοπήσει.
Ομως και οι μεγαλύτεροι δείχνουν να έχουν ξεχάσει τα οικονομικά αδιέξοδα των ημερών της δραχμής, έχοντας εξιδανικεύσει οι περισσότεροι μέσα στο μυαλό τους τον... παλιό καλό καιρό. Στην εξιδανίκευση αυτή του παρελθόντος έχουν συντελέσει φυσικά τα μέγιστα όσοι προωθούν την έξοδο από το ευρώ για να προωθήσουν τα δικά τους οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Και ενώ έχει επισημανθεί πολλές φορές ο κερδοσκοπικός στόχος όσων έχουν βγάλει χρήματα στο εξωτερικό, σχεδόν κανένας δεν ανοίγει το κεφάλαιο των μακροπρόθεσμων επιχειρηματικών στοχεύσεων, που θέλουν την Ελλάδα έξω από το ευρώ. Ετσι, αποκρύπτεται επιμελώς ότι υπάρχουν επιχειρηματίες που πιστεύουν πως το μέλλον της Ελλάδας είναι έξω από την Ευρώπη, και προωθούν με κάθε τρόπο τη σύνδεση της χώρας μας με οικονομίες σε Ανατολή και Δύση οι οποίες κινούνται έξω από τον γερμανογαλλικό άξονα της Ε.Ε. Πολλοί από αυτούς ποντάρουν στη μελλοντική άνοδο της Ρωσίας και της Κίνας, ενώ άλλοι δεν έπαψαν να επενδύουν στις... πατροπαράδοτες σχέσεις με τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία. Εννοείται ότι κάποιοι δεν θα είχαν πρόβλημα να επεκτείνουν την επιχειρηματική τους συνεργασία με την Τουρκία και σε άλλους τομείς, αλλά δεν το επιχειρούν γιατί φοβούνται ότι είναι ακόμα πρόωρη κίνηση κι ότι θα χρειαστούν τεράστια κεφάλαια για την προώθηση της ελληνοτουρκικής φιλίας. Αντιθέτως είναι πολύ εύκολη η προώθηση των σχέσεων με το «ξανθό γένος», αφού εκτός από τις εμπορικές συναλλαγές και την κοινή θρησκεία, υπάρχει και... παρελθόν, το οποίο φτάνει βέβαια ως τα χρόνια της Μεγάλης Αικατερίνης και των αδερφών Ορλόφ. Στην άλλη άκρη του ετερόκλιτου σιναπισμού της δραχμής, οι φιλοαμερικάνοι και φιλοβρετανοί επιχειρηματίες κινούνται πιο προσεκτικά, αφού γνωρίζουν ότι ο οικονομικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας μπορεί να λήξει σύντομα με έναν συμβιβασμό - και ότι το δημοψήφισμα για το Brexit μπορεί να μην οδηγήσει τελικώς σε έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Βεβαίως, εκτός από τους επιχειρηματίες που συνδέουν τα συμφέροντά τους με χώρες εκτός ευρώ, υπάρχουν και επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας και οι οποίοι πιστεύουν απλώς πως οι επιχειρήσεις τους δεν μπορούν να παραμείνουν ανταγωνιστικές κάτω από την ομπρέλα ενός ισχυρού νομίσματος. Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι από αυτούς τους επιχειρηματίες δεν ήθελαν ποτέ την είσοδο στο ευρώ, αλλά παραμέρισαν προσωρινά τις αρχικές ενστάσεις τους όταν ανακάλυψαν τα φτηνά δάνεια του ευρώ. Τώρα όμως που ο κόμπος της ύφεσης έφτασε στο χτένι, ξαναθυμήθηκαν την ευκολία με την οποία γίνονταν ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις τους μετά από μια υποτίμηση της δραχμής... και πώς ο πληθωρισμός λειτουργεί προς όφελος όσων έχουν δανειστεί με σταθερό επιτόκιο.
Σε κάθε περίπτωση, ένας καθόλου ευκαταφρόνητος αριθμός επιχειρηματιών καλοβλέπει τη δραχμή, και δεν θα είχε καμία επιφύλαξη να στηρίξει πολιτικούς που θα οδηγούσαν την ελληνική οικονομία έξω από τη ζώνη του ευρώ. Εννοείται ότι οι επιχειρηματίες αυτοί, όπως και πολλοί επιχειρηματίες σε όλο τον κόσμο, θα αφήσουν τη «βρόμικη δουλειά» για τους πολιτικούς, ώστε να μην εκτίθενται οι ίδιοι, και στο μέλλον να μπορούν να κάνουν μπίζνες και με τους... εχθρούς. Ετσι, θα δούμε ελάχιστους επιχειρηματίες να εκφράζουν ανοιχτά τις απόψεις τους για το νόμισμα και τις συμμαχίες της Ελλάδας, ενώ αντιθέτως θα δούμε πολλούς πολιτικούς να ψάχνουν... εκτυπωτή για τη δραχμή, χθες στη Ρωσία, αύριο στις ΗΠΑ, και γιατί όχι μεθαύριο στην Τουρκία.
Παράλληλα, πολλοί πολιτικοί δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν τη δραχμή ως όχημα για την εκπλήρωση των πολιτικών τους φιλοδοξιών, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που χρησιμοποιήθηκε η αντιμνημονιακή ρητορική ως όχημα για το Μαξίμου. Ετσι η δραχμή, όπως και το αντιμνημόνιο, θα προβληθεί από αριστερούς και δεξιούς, από σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθερους κι από φασίστες και κομμουνιστές, ως η μαγική λύση για τη θεραπεία όλων των ασθενειών της ελληνικής οικονομίας... Πίσω από τη δραχμή όμως, θα κρύβεται επιμελώς η προσπάθεια για την κατάκτηση της εξουσίας, καθώς και η εφαρμογή ενός προγράμματος που θα εξυπηρετεί -είτε συνειδητά είτε όπως οι «χρήσιμοι ηλίθιοι»- τα επιχειρηματικά συμφέροντα που θέλουν έξοδο από το ευρώ, ή θα στοχεύει ευθέως στην ανατροπή του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και στην εγκαθίδρυση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, το οποίο ο κάθε σωτήρας του κόσμου φαντασιώνεται ως ιδανικό.
Ετσι κι αλλιώς, για πιθανόν οδυνηρές αλλά οπωσδήποτε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, οι περισσότεροι Ελληνες αρνούνται πεισματικά να συζητήσουν - οπότε, η οδύνη συνεχίζεται.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
