Ολοένα και πιο συχνά ακούω συμπολίτες μας να δηλώνουν ότι προτιμούν να ζήσουν σε μια χρεοκοπημένη και περήφανη Ελλάδα, παρά να συνεχίσουν να πληρώνουν με τόσο κόπο τις δόσεις των δανείων που σύναψε -και συνεχίζει να συνάπτει- η χώρα μας. Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερον ότι οι συμπολίτες μας αυτοί έχουν μπερδέψει τις βούρτσες με τις… πίτσες, και τη χρεοκοπία με την περηφάνια. Ισως έχουν επηρεαστεί από τις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και ταυτίζονται με τον φτωχό πλην περήφανο πρωταγωνιστή, που μάχεται τους κακούς πλούσιους. Δυστυχώς όμως για τους αιθεροβάμονες συμπολίτες μας, στην πραγματική ζωή η περηφάνια έχει πάρει διαζύγιο από τη φτώχια.
Αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας, να δούμε τη ζωή των μεταναστών, και αμέσως θα αντιληφθούμε ότι οι φτωχοί κάθε άλλο παρά περήφανοι καταφέρνουν να είναι. Αν λοιπόν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, οι Ελληνες θα πάρουν διαζύγιο από την περηφάνια και θα γίνουν πάλι μετανάστες στον αναπτυγμένο κόσμο, αναζητώντας τα χαμένα εισοδήματά τους.
Φυσικά υπάρχει και ο αντίλογος: Σύμφωνα λοιπόν με τους πατριώτες δεξιούς και τους αμετανόητους σοσιαλιστές, η Ελλάδα πρέπει να κηρύξει πτώχευση και να αναγεννηθεί κάποτε καλλιεργώντας τις ελιές και τα αμπέλια της. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η αναγέννηση της Ελλάδας θα ξεκινήσει από την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα και μια ολόκληρη χώρα θα ζήσει τρώγοντας ελληνικές ντομάτες και απίδια. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, αν οι νέοι γυρίσουν στα χωριά θα σωθεί η Ελλάδα.
Ωραίες... ρομαντικές ιστορίες, αλλά έχουν τόση σχέση με την πραγματικότητα όση και η Ελλάδα του 1950 με τον ανεπτυγμένο κόσμο. Πώς ήταν η Ελλάδα του 1950; Οπως θέλουν να κάνουν σήμερα την Ελλάδα οι πατριώτες δεξιοί και οι αμετανόητοι σοσιαλιστές: Στην Ελλάδα του 1950 υπήρχε ένας υπερανεπτυγμένος πρωτογενής τομέας και τα χωριά ήταν γεμάτα νέους ανθρώπους που ετοιμάζονταν να… μεταναστεύσουν. Γιατί, δυστυχώς για τους παλαβιάρηδες αριστερούς και δεξιούς θεωρητικούς, η Ελλάδα δεν διαθέτει απέραντες καλλιεργούμενες εκτάσεις. Δυστυχώς για τους παλαβιάρηδες θεωρητικούς τα παραγόμενα προϊόντα στις καλλιεργούμενες εκτάσεις της Ελλάδας δεν αρκούν για να τραφεί ο πληθυσμός της. Ολα τα υπόλοιπα είναι ανοησίες που ακούγονται όταν σμίγει ο εθνικισμός με το σοσιαλισμό.
Γενικότερα, όταν σμίγει ο εθνικισμός με τον σοσιαλισμό και γεννιέται ο εθνικοσοσιαλισμός... είτε ακούγονται μεγάλες βλακείες είτε ακολουθεί μακελλειό - όπως συνέβη στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πιο συγκεκριμένα, όταν ο εθνικισμός σμίγει με το σοσιαλισμό σε περίοδο οικονομικής ανάπτυξης, απλώς ακούγονται τεράστιες βλακείες. Οταν όμως σμίγουν σε περίοδο ύφεσης η κατάσταση μπορεί να γίνει άκρως επικίνδυνη - καθώς η μεσαία τάξη, που βλέπει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της, εμφανίζεται έτοιμη ν' ακολουθήσει ακόμα και τους παλαβιάρηδες που λοιδορούσε την εποχή των παχιών αγελάδων.
Ετσι λοιπόν, η μεσαία τάξη θα ακούσει τώρα με ενδιαφέρον τις θεωρίες για ανάπτυξη με πυλώνα τον πρωτογενή τομέα. Με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, τις θεωρίες για ένα μεγάλο κράτος με Ελληνες δημοσίους υπαλλήλους και κρατικοποιημένες τράπεζες. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες θα ακούσουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις θεωρίες στήριξης των ελληνικών επιχειρήσεων - ειδικά αν συνοδεύονται από νέα θαλασσοδάνεια. Για να γίνουν όμως πιστευτές όλες αυτές οι θεωρίες, πρέπει να καλλιεργηθεί το έδαφος της περηφάνιας: Πρέπει δηλαδή να πειστούν οι Ελληνες ότι είναι προτιμότερο να ζήσουν περήφανοι και φτωχοί. Πρέπει να πειστούν ότι δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας κι ότι σε κάθε άλλη περίπτωση είναι καταδικασμένοι να πληρώνουν συνεχώς όλο και περισσότερα τοκοχρεολύσια...
Ποιος διακινεί τις παραπάνω θεωρίες; Καταρχάς αυτοί που έχουν οικονομικό όφελος από την επιστροφή στη δραχμή. Δηλαδή, αυτοί που έχουν βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό κι αυτοί που έχουν επιχειρήσεις οι οποίες χρωστούν δισεκατομμύρια στην Εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία. Τις θεωρίες αυτές τις διακινούν επίσης οι αμετανόητοι σοσιαλιστές που θεωρούν πως θα καταλάβουν την εξουσία μετά το χάος που θα ακολουθήσει τη χρεοκοπία. Τις διακινούν όμως κι οι πατριώτες δεξιοί που πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα να γίνουν πραγματικότητα τα παραμύθια της γιαγιάς Πηνελόπης.
Οταν ο εθνικισμός σμίγει με το σοσιαλισμό σε περίοδο ύφεσης, η βλακεία πλησιάζει επικίνδυνα την εξουσία.
