Τεράστια διάσταση λαμβάνει η τάση φυγής των νέων προς το εξωτερικό σύμφωνα με τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (Cedefop) και της Ευρωπαϊκής Πύλης Europass.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία που συλλέγει το Europass, το 2011 συμπληρώθηκαν διαδικτυακά 95.732 ευρωπαϊκά βιογραφικά από Ελληνες πολίτες. Σημειώνεται, ότι το 67% όσων συμπλήρωσαν το ευρωπαϊκό βιογραφικό αφορά νέους χωρίς εργασία έως 35 ετών, ενώ, την ίδια στιγμή, περισσότεροι από τους μισούς εμφανίζονται καταρτισμένοι, καθώς μιλούν από μία έως τρεις ξένες γλώσσες (30.676 μία, 32.348 δύο και 12.939 τρεις ξένες γλώσσες). Περίπου το 40% διαθέτει μικρή ή καθόλου εργασιακή εμπειρία (17,1% έως 2 έτη και 21,3% καθόλου).
Την ίδια στιγμή παραμένουν σταθεροί στις θέσεις τους όλοι όσοι οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι οι νέοι άνθρωποι που μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση φεύγουν για άλλες χώρες ενώ στην Ελλάδα παραμένουν και εξακολουθούν να διαχειρίζονται το μέλλον μας όσοι οδήγησαν τον "Ελληνικό" στο… παγόβουνο. Το τραγικό είναι ότι όλοι οι αποτυχημένοι θεωρούν τον εαυτό τους ως… πετυχημένο και ότι για όλα τα δεινά φταίει η κρίση που προκάλεσαν οι… Αμερικανοί για να μην αγοράσουμε φυσικό αέριο από τη Ρωσία και πετρέλαιο από το Ιράν. Ετσι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής θεωρεί τον εαυτό του ως απόλυτα πετυχημένο και ετοιμάζει τη θριαμβευτική επιστροφή του όταν τον καλέσει ο λαός. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γιώργος Παπανδρέου αρνείται να παραδώσει το ΠΑΣΟΚ στους δελφίνους καθώς πιστεύει ότι σύντομα ο λαός θα του ξαναδώσει τα ηνία της χώρας. Ολα αυτά φαντάζουν παράλογα; Ενδεχομένως. Ποιος θα πίστευε όμως το 1946 μετά τα Δεκεμβριανά ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου θα περνούσε στην Ιστορία ως ο "Γέρος της Δημοκρατίας"; Ποιος θα πίστευε το 1963 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφευγε από την Ελλάδα με ψευδώνυμο ότι θα επέστρεφε το 1974 μετά βαΐων και κλάδων για να θεμελιώσει τη δημοκρατία της Μεταπολίτευσης; Η Ιστορία είναι απρόβλεπτη και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι αποτυχημένοι που παριστάνουν τους… αναντικατάστατους. Ειδικότερα το γνωρίζουν πολύ καλά οι βουλευτές που έχουν δει ανίκανους συναδέλφους τους να επανεκλέγονται σε πολλές αναμετρήσεις, ενώ την ίδια ώρα πηγαίνουν σπίτι τους ικανότατα στελέχη επειδή αναρωτήθηκαν κατά τη διάρκεια της μάχης αν ήρθε η ώρα να παραδώσουν τη σκυτάλη σε νεότερους. Με απλά λόγια: Τον εκλογικό πόλεμο τον κερδίζει όποιος θεωρεί τον εαυτό του αναντικατάστατο και τον χάνει όποιος έχει αμφιβολίες για το αν θα προσφέρει περισσότερα στον τόπο από την επόμενη γενιά των αναντικατάστατων.
Ετσι λοιπόν ενώ στις ΗΠΑ εκλέγονται πρόεδροι σε ηλικία 40 ετών, στην Ελλάδα πρέπει να κλείσεις τα… 50 για να σκεφτείς ότι μπορείς να αντικαταστήσεις τους… αναντικατάστατους. Αυτοί όπως είπαμε παραμένουν στις έδρες τους και δεν τις παραδίδουν σε κανέναν άλλον παρά μόνο στα παιδιά και στα ανίψια τους. Ετσι ή αλλιώς πιστεύουν ότι ο κόσμος δεν αλλάζει. Ετσι ή αλλιώς έχουν ξεχαστεί στον περασμένο αιώνα. Ομως η γη… κινείται. Και η κοινωνία… κινείται. Μόνο αυτοί δεν το βλέπουν. Και για αυτό συνεχίζουν να κυβερνούν αγνοώντας τις εξελίξεις. Επειδή δεν ακούμπησαν ποτέ τα δάχτυλά τους σε πληκτρολόγιο θεωρούν ότι το 2012 είναι απολύτως λογική η χειρόγραφη τήρηση των πρακτικών στα δικαστήρια. Επειδή δεν έστειλαν ποτέ e-mail θεωρούν λογικό να μεταφέρουν ψηφιακά αρχεία με… περιπολικό. Δυστυχώς όμως η κοινωνία δεν κατηγορεί για την αύξηση της εγκληματικότητας τους… αναντικατάστατους. Μπροστά της η κοινωνία βλέπει τον αστυνόμο και το δικαστή. Σε αυτούς επιρρίπτει ευθύνες και ο αναντικατάστατος…επανεκλέγεται.
Ποιος θα μας σώσει από τους αναντικατάστατους; Δυστυχώς κανένας. Οι νέοι φεύγουν για το εξωτερικό και οι ικανοί δεν μπορούν να τα βάλουν με την ακαταμάχητη βεβαιότητα του αναντικατάστατου. Η κοινωνία έτσι και αλλιώς πάντα γοητευόταν από τη βεβαιότητα και αδιαφορούσε για όσους αμφέβαλλαν. Οποιος λοιπόν επιχειρήσει να ανατρέψει την υπάρχουσα ανίκανη τάξη πραγμάτων ας το κάνει έχοντας απόλυτη βεβαιότητα ότι "τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους". Ή αν προτιμάτε: Στο νεκροταφείο της Ιστορίας "κοιμούνται" οι χώρες που κυβερνώνται από αναντικατάστατους.