Το ερώτημα αυτό διατυπώνουν ολοένα  και περισσότεροι πολίτες καθώς διαπιστώνουν πλέον ότι η ύφεση θα είναι μακροχρόνια και ότι δεν υπάρχει εύκολος δρόμος για να μπει η χώρα σε πορεία ανάπτυξης. Με άλλα λόγια ολοένα και περισσότεροι πολίτες διαπιστώνουν ότι πέρασε η εποχή των παχιών αγελάδων και ότι οι πολιτικοί δεν διαθέτουν μαγικό ραβδί για να εξαφανίσουν τις συνέπειες της ύφεσης. Αγωνιούν λοιπόν για το μέλλον τους και ταυτόχρονα ρωτούν: "Θα πιάσουν τόπο οι θυσίες ή σε δυο χρόνια θα έχουμε νέες απώλειες εισοδήματος".  Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι εύκολη. Σύμφωνα όμως με όλες τις ενδείξεις, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει και σε δυο χρόνια η Ελλάδα θα ψάχνει και πάλι δανεικά. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το σπάταλο πελατειακό κράτος δεν μπορεί να μειώσει τις αλόγιστες δαπάνες και για αυτό οι θυσίες θα πάνε στο βρόντο. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το πελατειακό κράτος δεν θέλει και δεν μπορεί να προχωρήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις καθώς είναι όμηρος των συντεχνιών. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις το πελατειακό κράτος που δημιούργησαν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία είναι ανίκανο να διαχειριστεί την οικονομική κρίση.
Τι θα γίνει λοιπόν στη συνέχεια; Εκτιμώ ότι και τους επόμενους μήνες θα συνεχιστεί η πορεία προς το παγόβουνο της οριστικής και αμετάκλητης χρεοκοπίας αφού οι πολιτικοί δεν μπορούν στρίψουν το πηδάλιο του… "Ελληνικού" . Ετσι ή αλλιώς το μόνο που ήξεραν και ξέρουν να κάνουν οι Ελληνες πολιτικοί είναι… υποτίμηση και διολίσθηση της αξίας του νομίσματος. Αν είχαμε ως νόμισμα τη δραχμή θα τραβούσαν μια ξεγυρισμένη υποτίμηση και στη συνέχεια θα άφηναν την αξία της να διολισθήσει μέχρι να υπάρξει ισοτιμία του δολαρίου με το… δεκαχίλιαρο. Παράλληλα θα έκαναν ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς και σχεδόν κανείς δεν θα έπαιρνε αμέσως χαμπάρι ότι έχει μειωθεί το πραγματικό του εισόδημα.
Τώρα όμως υπάρχει ενιαίο νόμισμα και είναι αδύνατη η υποτίμηση του… ευρώ για να σωθεί η ελληνική ανταγωνιστικότητα. Τι μπορεί λοιπόν να γίνει; Αυτό που όλοι οι Ελληνες πολιτικοί κάνουν ότι δεν το ξέρουν. Αυτό που το ξέρουν οι οικονομολόγοι όλου του κόσμου. Αυτό που προτείνει η τρόικα. Πρέπει να γίνει μια βίαιη εσωτερική υποτίμηση με μεγάλες μειώσεις στους μισθούς και στα κέρδη. Δυστυχώς όμως η εσωτερική υποτίμηση δεν είναι εύκολη υπόθεση καθώς είναι δύσκολο να λες στους πολίτες ότι θα μειωθούν τα εισοδήματά τους μέσω περικοπών ή μέσω αύξησης των φόρων. Γενικότερα η εσωτερική υποτίμηση της οικονομίας είναι πιο δύσκολη από την υποτίμηση του νομίσματος καθώς στην πρώτη περίπτωση οι κυβερνήτες πρέπει να ανακοινώσουν μείωση  των εισοδημάτων ενώ στη δεύτερη ανακοινώνουν… ονομαστικές αυξήσεις τους εισοδήματος. Ετσι λοιπόν όλοι χαίρονται όταν παίρνουν ονομαστικές αυξήσεις 10% ενώ οι τιμές των προϊόντων αυξάνουν κατά 25% και όλοι διαδηλώνουν όταν τους ανακοινώνουν ότι θα μειωθεί ο μισθός τους κατά 12%. Και στις δυο περιπτώσεις η πραγματική μείωση του εισοδήματος είναι 12% αλλά αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα τόσο για την κοινή γνώμη όσο και για τους Ελληνες πολιτικούς που έχουν μάθει να κυβερνούν δίνοντας ονομαστικές αυξήσεις. Θα μου πείτε: Εσύ είσαι ευτυχισμένος που σου μειώνουν το μισθό σου; Φυσικά και δεν είμαι ευτυχισμένος. Δεν θέλω όμως να υποτιμούν τη νοημοσύνη μου και να μου υπόσχονται ότι θα εξαφανίσουν τα ελλείμματα και ότι θα πληρώσουν τα χρέη χωρίς να "ματώσει" κανένας. Δυστυχώς όμως πριν υποτιμήσουν το εισόδημά μας, υποτιμούν για πολλοστή φορά  τη νοημοσύνη μας παριστάνοντας τους σκληρούς διαπραγματευτές. Υποτιμούν τη νοημοσύνη μας παριστάνοντας τον καλό χωροφύλακα που δεν υπακούει στις εντολές των κακών πρακτόρων της τρόικας. Ξέρουν όμως πολύ καλά ότι στο καπιταλιστικό σύστημα ο ανταγωνισμός είναι τόσο σκληρός και τόσο αδυσώπητος που δεν υπάρχουν περιθώρια για διαπραγματεύσεις. Ξέρουν πολύ καλά ότι στη διεθνή σκηνή δεν υπάρχουν φίλοι και ότι οι συμμαχίες συνάπτονται με βάση τα κοινά συμφέροντα. Ξέρουν πολύ καλά  ότι οι αυτοκρατορίες και τα κράτη που ήθελαν να ζήσουν με δανεικά έσβησαν από το… χάρτη. Ξέρουν πολύ καλά ότι οι σοσιαλιστικές βαρκούλες πνίγονται στον καπιταλιστικό ωκεανό. Ξέρουν πολύ καλά ότι οι θυσίες δεν θα πιάσουν τόπο ούτε αυτή τη φορά  και ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες… υποτιμήσεις. Με την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης ξεκινά οριστικά και αμετάκλητα η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της εποχής των άκοπων υποτιμήσεων. Οποιος υποτιμά την τραγικότητα της κατάστασης κάνει απλώς... κακό του κεφαλιού του.