Βαδίζοντας προς το τέλος της κυβερνητικής τετραετίας, κανένας Μεσσήνιος δεν τρέφει πλέον αυταπάτες για επιτάχυνση του ρυθμού διεξαγωγής των διαγωνιστικών διαδικασιών ή του ρυθμού υλοποίησης των δημόσιων έργων.
Ακόμα και οι πιο φανατικοί οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας έχουν παραδεχτεί πλέον ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να επιταχύνει τους ρυθμούς εκσυγχρονισμού των υποδομών -και άρα η Μεσσηνία θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον μία τετραετία ακόμα για να αποκτήσει δρόμους και αεροδρόμιο που θα έπρεπε να έχει από τα τέλη του περασμένου αιώνα.
Ουσιαστικά επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι όσων εκφράζαμε πολύ συγκρατημένη αισιοδοξία για τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, επειδή πιστεύαμε ότι υπάρχει κίνδυνος να μην έχει ξεκινήσει η κατασκευή των δημόσιων υποδομών όταν θα λειτουργήσουν οι νέες μονάδες της Costa Navarino στη Γιάλοβα. Υπενθυμίζουμε ότι το ξενοδοχείο W λειτουργεί από τον Αύγουστο και το Mandarin Oriental θα ανοίξει την άνοιξη του 2023. Αντιθέτως, δεν γνωρίζουμε ακόμα την ημερομηνία έναρξης των έργων αναβάθμισης του αεροδρομίου και του δρόμου Καλαμάτα - Πύλος - Μεθώνη.
Γνωρίζουμε όμως ότι δεν ασκήσαμε άδικη κριτική στην αυτοδιοίκηση γράφοντας τον Οκτώβριο του 2019:
«Εμεινα άφωνος όταν άκουσα το δήμαρχο Καλαμάτας Θανάση Βασιλόπουλο να μιλάει για το... 9ο Σύνταγμα Πεζικού, και τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου Παναγιώτη Νίκα να ανακοινώνει περήφανος(;) ότι ενδέχεται να επαναλειτουργήσει η σιδηροδρομική γραμμή Κόρινθος - Ναύπλιο. Δεν ξέρω αν ο αείμνηστος Χαρίλαος Τρικούπης στριφογυρνάει ανήσυχος στον τάφο του, αλλά εγώ αισθάνθηκα την ανάγκη να πάω και να προσκυνήσω στο μνήμα του, καθώς κατάφερε τον 19ο αιώνα όσα δεν τολμούν να ονειρευτούν οι Πελοποννήσιοι πολιτικοί στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Με απλά λόγια: Ο Χαρίλαος Τρικούπης δημιούργησε τον 19ο αιώνα με πρωτόγονα μέσα το σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου, και το 2019 ο δήμαρχος Καλαμάτας δεν μπορεί να συνδέσει με τρένο το αεροδρόμιο με τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, ενώ ο περιφερειάρχης ούτε που σκέφτεται ότι το τρένο πρέπει να εξυπηρετεί τους επισκέπτες της Αρχαίας Ολυμπίας.
Ειλικρινά δεν περίμενα από το δήμαρχο Καλαμάτας να ανακοινώσει ότι θα κάνει... Κοπεγχάγη τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα. Ούτε περίμενα από τον περιφερειάρχη να πει ότι θα γίνει... Τοσκάνη η Πελοπόννησος. Περίμενα όμως να ακούσω τουλάχιστον μια πρόταση αντί για τα συνήθη αιτήματα που ακούω τα τελευταία 30 χρόνια. Όπως αποδεικνύεται όμως, η τοπική πολιτική ηγεσία δεν έχει να προσφέρει τίποτα απολύτως στην ανάπτυξη της Μεσσηνίας, και άρα όσο λιγότερο εμπλέκεται στην οικονομική ζωή τόσο το καλύτερο για το νομό. Από εκεί και πέρα η τοπική ηγεσία μπορεί να συνεχίσει να υποβάλλει δεκάδες αιτήματα στην εκάστοτε κυβέρνηση μέχρι να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει... λεφτόδεντρο. Οι υπόλοιποι, όσοι δηλαδή δεν πιστεύουμε στην ύπαρξη του λεφτόδεντρου, εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε επενδύσεις όπως αυτή της Costa Navarino, που πραγματικά άλλαξε τη Μεσσηνία».
Ο πανδαμάτωρ χρόνος όχι μόνο γκρέμισε τις αυταπάτες εκείνων που πίστεψαν ότι θα έχει διαφορετικό αποτέλεσμα η ίδια πολιτική, αλλά ενίσχυσε κιόλας τους φόβους όσων πιστεύουμε ότι υπάρχει κίνδυνος η Μεσσηνία να παραμείνει όμηρος υποσχέσεων για πολλές τετραετίες ακόμα, επειδή κυβέρνηση και αντιπολίτευση ενδιαφέρονται πρωτίστως για τη νομή της εξουσίας. Έτσι κι αλλιώς, ειδικά στην Ελλάδα, δεν έχουν κανένα νόημα οι υποσχέσεις χωρίς χρονοδιάγραμμα και… ποινή παραίτησης για όποιον δεν το τηρήσει: Η πολιτική χωρίς “ποινική ρήτρα” οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ομηρία των ψηφοφόρων.
Θανάσης Λαγός
