Για παράδειγμα, οι Μεσσήνιοι σύμβουλοι Στάθης Αναστασόπουλος, Ντίνα Νικολάκου, Αντωνία Μπούζα και Θανάσης Πετράκος εκλέγονται από τα πρώτα χρόνια του… ∆ημήτρη ∆ράκου και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα συνεχίσουν να εκλέγονται μέχρι να βαρεθούν. Ανεξάρτητα όμως από τη συνεισφορά ή το μερίδιο ευθύνης του καθενός και της καθεμίας στην ανάπτυξη ή στην υστέρηση της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου, είναι ανάγκη να επισημανθεί πως η μακροχρόνια παρουσία αιρετών στα θεσμικά όργανα αποκτά τελικώς αρνητικό πρόσημο: Προκαλεί στον πολίτη την αίσθηση της μονιμότητας, την οποία απολαμβάνουν μόνο οι πολιτικοί των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Έτσι κι αλλιώς, η επανεκλογή ενός αιρετού από μια θητεία και μετά εδράζεται κυρίως στην αναγνωρισιμότητά του -κι έτσι ο ίδιος έχει προφανέστατα περισσότερες ευκαιρίες προβολής από έναν νέο υποψήφιο, που διαθέτει ελάχιστο χρόνο για να γίνει γνωστός στο εκλογικό σώμα.
Προσωπικά, θεωρώ τις τρεις πενταετείς θητείες υπεραρκετές για οποιονδήποτε σύμβουλο θέλει πραγματικά να προσφέρει και δεν αιθεροβατεί στη σφαίρα της πολιτικής θεολογίας, θεωρώντας τον εαυτό του μοναδικό και αναντικατάστατο. Θεωρώ επίσης υπεραρκετές τις τρεις (πλήρεις) βουλευτικές θητείες και τις δύο θητείες στη θέση του δημάρχου ή του περιφερειάρχη. Από εκεί και πέρα φυσικά, ανεξάρτητα και από τη βούληση του νομοθέτη, οι πολίτες έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να επανεκλέγουν όσες φορές θέλουν εκείνους που κρατούν την Πελοπόννησο μια φτωχή Περιφέρεια της Ευρώπης
Θανάσης Λαγός
