Όπως έχουμε επισημάνει από το Νοέμβριο του 2021 «… η αξιοποίηση του κτηρίου δεν μπορεί να γίνει με απαλλοτρίωση ή χαρακτηρισμό στο σχέδιο πόλης, καθώς δεν υπάρχουν χρήματα για αποζημίωση των ιδιοκτητών. Θα πρέπει λοιπόν ο Δήμος Καλαμάτας, η Περιφέρεια Πελοποννήσου και η ελληνική κυβέρνηση να καταθέσουν μια γενναία πρόταση ανταλλαγής ακινήτων, δίνοντας έτσι κίνητρο στην οικογένεια Καρέλια να γράψει Ιστορία, παραχωρώντας το καπνεργοστάσιο στο Δήμο Καλαμάτας. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή το καπνεργοστάσιο παραμείνει ερείπιο, υπάρχει κίνδυνος ειδικά σε περίπτωση σεισμού να γίνουμε μάρτυρες μιας αδιανόητης τραγωδίας, αφού δίπλα ακριβώς λειτουργεί δημοτικό σχολείο. Κλείνοντας θα επισημάνουμε ότι η πρωτοβουλία για την αξιοποίηση του καπνεργοστασίου πρέπει να αναληφθεί από πολιτικούς με όραμα για το μέλλον της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας. Με άλλα λόγια: Η οικογένεια Καρέλια θα πρέπει να δεχθεί μια πρόταση για το καπνεργοστάσιο που δεν θα της επιτρέπει να μην γράψει το όνομά της με χρυσά γράμματα στην Ιστορία της Καλαμάτας, της Μεσσηνίας και της Ελλάδας».
Από εκεί και πέρα, μέσω Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) το υπουργείο Πολιτισμού, η Περιφέρεια Πελοποννήσου, ο Δήμος Καλαμάτας, το Ίδρυμα Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια και το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου μπορούν να δημιουργήσουν έναν πολιτιστικό πολυχώρο, αν όχι ισάξιο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, τουλάχιστον αντάξιο της Ιστορίας και της δυναμικής προοπτικής της Καλαμάτας. Η εκπόνηση ενός τόσο μεγαλόπνοου σχεδίου ενδεχομένως να ξεπερνά τα όρια των δυνατοτήτων μιας δημοτικής αρχής και να απαιτεί τη συμπόρευση πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων.
Σε κάθε περίπτωση, κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για την αξιοποίηση του πρώην καπνεργοστασίου. Διαφορετικά, μεταξύ πολλών άλλων, «υπάρχει κίνδυνος σε περίπτωση σεισμού να γίνουμε μάρτυρες μιας αδιανόητης τραγωδίας, αφού δίπλα ακριβώς λειτουργεί δημοτικό σχολείο»…
Θανάσης Λαγός
