Αγαπούλα μου, σου γράφω γιατί έχει κοριούς στα τηλέφωνα και δεν μπορώ να σε πάρω να τα πούμε. Πιστεύω αγαπούλα μου ότι τα διάβασες τα νέα στις φυλλάδες. Τους άλλους τους έπιασαν γιατί είχαν το κακό συνήθειο να μιλάνε στα τηλέφωνα. Εγώ τη γλύτωσα γιατί δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με την  τεχνολογία. Είμαι της παλιάς σχολής. Μας το είχε πει χιλιάδες φορές ο Σικελός: Οι δουλειές δεν γίνονται από το τηλέφωνο. Τους το έλεγα και εγώ στην Ελλάδα αλλά αυτοί δεν άκουγαν. Ολη την ημέρα μιλούσαν στο τηλέφωνο σαν μοντέλα σε διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας.

Σου γράφω λοιπόν αγαπούλα μου για να σου πω ότι η κατάσταση είναι πολύ άσχημη και θα  χρειαστεί να φύγω από  εδώ. Ετσι ή αλλιώς είμαι μεγάλος σε ηλικία και δεν θα μπορέσω να μπω στα νέα κόλπα που θα γίνουν μετά το γκρέμισμα της παράγκας.

Ομως αγαπούλα μου για να είμαι εντάξει μαζί σου οφείλω να σε ενημερώσω για το πώς έχει η κατάσταση και εσύ να αποφασίσεις αν θα έρθεις στην Ελλάδα

στο σπίτι που έφτιαξες για τα γεράματα ή αν θα έρθεις μαζί μου στη Νότια Αμερική. Πιστεύω ότι και εσύ δεν πρέπει να γυρίσεις στην Ελλάδα γιατί η κατάσταση εδώ βρωμάει μπαρούτι. Τίποτα δεν θυμίζει την εποχή που είχαμε το καμπαρέ με πελάτες τα ναυτάκια του 6ου Στόλου. Τότε όλα ήταν ξεκάθαρα. Εμείς τη δουλειά μας και οι μπασκίνες τη δική τους. Μας έδιναν άδεια και τους “δίναμε” όσους δεν ήταν στο κόλπο και ξόδευαν πολλά. Παστρικές δουλειές. Μετά άλλαξαν όλα. Μπήκαν νέοι στο κόλπο και άρχισαν να ασχολούνται με πολλά. Αρχισαν να έρχονται στο μαγαζί χαρτογιακάδες και οι νέοι μού έλεγαν ότι είναι δικοί μας που δουλεύουν στην τράπεζα και ότι θα μας δώσουν δάνειο για να μεγαλώσουμε το μαγαζί. Το μαγαζί μεγάλωσε και άλλαξε η πελατεία. Δεν ήξερα ποιος είναι δικός μας και ποιος είναι νοικοκύρης. Ηταν όμως υπό έλεγχο η κατάσταση ακόμα. Η μπάλα χάθηκε τελείως όταν έπεσαν οι κομμουνιστές στη Ρωσία. Ολοι έφερναν δίμετρες ανατολικές στα μαγαζιά τους. Εγώ τους έλεγα να μην συνεργάζονται με κομμουνίστριες και κομμουνιστές αλλά αυτοί μου έλεγαν ότι άλλαξαν τα πράγματα. Τότε άρχισαν να έρχονται στο μαγαζί επιστήμονες, διευθυντές, δημοσιογράφοι και γενικά κάθε χαρμάνης που είχε φάει τα νιάτα του σχεδιάζοντας επαναστάσεις στα αμφιθέατρα. Για να μη στα πολυλογώ αγαπούλα μου, άνοιξαν πολύ οι δουλειές. Οι δικοί μας άρχισαν να κάνουν παρέα με πολιτικούς, να αγοράζουν εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, να αγοράζουν ομάδες  και γενικώς να συμπεριφέρονται σαν τους άλλους. Εκεί έχασε το σκυλί τον αφέντη του. Κάποιοι έστησαν  μεγάλα κόλπα και πουλούσαν καλώδια για χρυσάφι. Αλλοι πουλούσαν  άρματα που κολλούσαν στη λάσπη και υποβρύχια που έγειραν. Αλλοι τα κονόμησαν πουλώντας... αέρα στο χρηματιστήριο. Τότε δε χάθηκε μόνο η μπάλα. Χάθηκε και  το... γήπεδο. Οταν κυβερνούσε ο αδιάφθορος “Κινέζος” άρχισε το μεγάλο πάρτι. Μετά ήρθε ο “Χοντρός” που βαριόταν και έγινε το έλα να αρπάξεις. Εγώ τότε έκανα στην πάντα γιατί φοβήθηκα. Οι δικοί μας έγιναν περισσότεροι από τους άλλους. Φοβήθηκα αγαπούλα μου. Να, στο γράφω  και μου σηκώνεται η τρίχα. Τους το 'πα: “Δε θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα. Γινήκαμε πολλοί. Δεν στήνονται έτσι τα κόλπα”. Το χαβά τους αυτοί. Είσαι της παλιάς σχολής, μου έλεγαν και προσπαθούσαν να με πείσουν ότι όλοι είναι στο κόλπο. Τότε έβγαλα τα λεφτά στο εξωτερικό και αποτραβήχτηκα τελείως. Ο Σικελός μας έλεγε να μην δίνουμε μπέσα σε μπασκίνες και δικαστές. Σήμερα μας κάνουν τους φίλους αλλά αύριο θα γίνουν οχτροί. Να τώρα τα χαΐρια τους. Οι δικές τους εφημερίδες γράφουν τα ονόματά τους. Αύριο όταν θα τους πάνε φυλακή θα γίνουν πρώτο θέμα στα ίδια τους τα κανάλια. Ετσι έχει η κατάσταση αγαπούλα μου και για αυτό εγώ έβγαλα εισιτήριο και φεύγω.

Αγαπούλα μου, σου στέλνω το γράμμα με τον Μ...  αλλά  δεν του έχω και πολλή  εμπιστοσύνη για αυτό και δεν το υπογράφω. Φοβάμαι μην το δω... “Πρώτο θέμα” στις εφημερίδες.