Από τους πρωταγωνιστές της αντίστασης κατά του ναζιφασισμού, εξελέγη επί δέκα συνεχείς νομοθετικές περιόδους βουλευτής του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματός. Προχώρησε σε δημόσια αυτοκριτική για την υποστήριξη που παρείχε στην σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία, το 1956, ενώ κατά την δεκαετία του εβδομήντα διετέλεσε πρόεδρος της ιταλικής βουλής.

Βαθύς γνωστής της ιταλικής πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, διατήρησε πάντα στενούς δεσμούς με την ομάδα που δημιούργησε το περιοδικό και την εφημερίδα ιλ Μανιφέστο, και η οποία διαφώνησε με την επίσημη γραμμή του κόμματος. Ακούραστη η βοήθειά του προς τους Έλληνες αντιστασιακούς οι οποίοι είχαν επιλέξει την Ιταλία για να πολεμήσουν την Χούντα των συνταγματαρχών. Μετά την στροφή και την μετονομασία του ΙΚΚ σε Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς, ο Πιέτρο Ινγκράο προσχώρησε στην Κομμουνιστική Επανίδρυση του Φάουστο Μπερτινόττι. Αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην συγγραφή αυτοβιογραφίας και στην ιστορική έρευνα.

ΑΠΕ-ΜΠΕ