Μιλώντας στον ΣΚΑΪ ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Αθανάσιος Δημόπουλος δήλωσε ότι ο Φεβρουάριος και ο μισός Μάρτιος είναι οι πιο επικίνδυνοι μήνες για τον ιό της γρίπης.
«Παραδοσιακά στην Ελλάδα έχουμε το κύμα της γρίπης που είναι πιο καθυστερημένο από ό,τι στην Ευρώπη και μάλιστα στην Αττική σε σχέση με τη Βόρεια Ελλάδα. Αυτό οφείλεται στις χαμηλότερες θερμοκρασίες, οι οποίες συνεπάγονται μεγαλύτερο συγχρωτισμό. Παράλληλα, είχαμε και αύξηση της κινητικότητας λόγω της αγοράς και της οικονομίας. Αν η αύξηση των κρουσμάτων συνεχιστεί και δούμε ότι αυξάνονται οι εισαγωγές στα νοσοκομεία, θα ληφθούν νέα μέτρα» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Συμπλήρωσε ωστόσο ότι προς το παρόν η εικόνα από τις μονάδες COVID είναι ότι δεν παρατηρείται καμία ιδιαίτερη αύξηση στις εισαγωγές και υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα κρεβάτια, ακόμα και στις ΜΕΘ.
Όπως είπε υπάρχει μια πιθανότητα τα άτομα που έχουν μολυνθεί και αντικατοπτρίζουν την αύξηση των κρουσμάτων να είναι σε νεαρότερη ηλικία και να περνούν τη νόσο πιο ήπια, επισημαίνοντας βέβαια ότι αν αυτό συνεχιστεί θα υπάρξει διασπορά και προς την κοινότητα.
«Οι ειδικοί αναλύουν τα δεδομένα σε βάθος 5-7 ημερών. Αν διαπιστωθεί ότι έχουμε οδηγηθεί σε αύξηση των κρουσμάτων, θα υπάρχουν προληπτικά μέτρα νωρίτερα, πριν δούμε επιβάρυνση στα νοσοκομεία και στις ΜΕΘ», υπογράμμισε ο κ. Δημόπουλος.
Οι δύο λόγοι για τις καθυστερήσεις στα εμβόλια
Ωστόσο η μεγάλη προσπάθεια πρέπει να καταβληθεί στο μέτωπο των εμβολίων, σύμφωνα με τον κ. Δημόπουλο, ο οποίος τόνισε ότι μέχρι το καλοκαίρι πρέπει να έχει εμβολιαστεί ο μισός πληθυσμός.
Όπως εξήγησε, οι καθυστερήσεις στις παραδόσεις αποδίδονται σε δύο παράγοντες.
«Πρώτον οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες υπερεκτίμησαν ή έδωσαν φουσκωμένα στοιχεία για τη δυνατότητα παραγωγής και διάθεσης εμβολίων και το δεύτερο είναι ότι παράλληλα υπήρξαν κι εξαγωγές σε τρίτες χώρες. Και νομίζω ότι η τοποθέτηση της Επιτρόπου Υγείας, Στέλλας Κυριακίδου, ήταν πολύ σαφής και αυστηρή όσον αφορά στην επίσημη θέση της Ε.Ε. και στη συνέχεια η απόφαση της γαλλική κυβέρνησης μέσω της εταιρείας Sanofi να αναλάβει κατά κάποιο τρόπο την παραγωγή των εμβολίων» είπε.
Και κατέληξε: «Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να υπάρχει μια αλυσίδα παραγωγής και συνεργασίας εργοστασίων και φαρμακευτικών εταιρειών, πχ η μια εταιρεία να φτιάχνει την πρώτη ύλη, η άλλη να φτιάχνει τα διαλύματα, η άλλη τα μπουκαλάκια, ούτως ώστε να υπάρχει η δυνατότητα μαζικής παραγωγής εμβολίων. Αν δεν έχουμε έναν καθολικό εμβολιασμό και μείνουν πολλές χώρες του αναπτυσσόμενου ή τρίτου κόσμου εκτός μαζικού εμβολιασμού, θα είναι δώρον άδωρον».
