Ακόμη ο κ. Μουζάλας αναφερόμενος στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης από τη χώρα μας τονίζει ότι «χωρίς την αλληλεγγύη που έδειξε ο λαός μας δεν θα τα καταφέρναμε. Χάρη σε αυτό είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που δέχτηκε αυτό το κύμα και η ακροδεξιά και ο ρατσισμός δεν ανέβηκαν».
Ερωτηθείς για τις προτεραιότητές του αν εκλεγεί βουλευτής ο κ. Μουζάλας αναφέρει ότι η πρώτη του προτεραιότητα είναι να αποδοθούν δικαιώματα σε αυτούς που τα χάνουν. «Όλη η καθημερινότητά μας είναι η πάλη για τα δικαιώματα», σημειώνει.
Ακολουθεί η πλήρης συνέντευξη του Γιάννη Μουζάλα στην Ιωάννα Καρδάρα για το ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΕΡ: Πώς θεωρείτε ότι διαμορφώνονται τα διλήμματα στην τελική ευθεία για τις κάλπες των εθνικών εκλογών;
ΑΠ: Ουδέποτε άλλοτε ένα προεκλογικό σύνθημα όπως αυτό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τόσο πολύ συνδεδεμένο με την πραγματικότητα όπως τώρα. Το αποτέλεσμα των εκλογών θα κρίνει σε δραματικό βαθμό είτε θετικά είτε αρνητικά την καθημερινότητά μας. Θα κρίνει αν θα επιστρέψουμε στη λιτότητα, στην κατάργηση του κράτους πρόνοιας. Θα κρίνει αν θα προχωρήσουμε προς τα εμπρός με μικρά αλλά πραγματοποιήσιμα μέτρα ανακούφισης της ζωής μας ή θα γυρίσουμε προς τα πίσω στη σκληρή λιτότητα του νομισματικού ταμείου, έτσι όπως η Νέα Δημοκρατία την έχει ενσωματώσει. Αν θα πάμε να ζήσουμε εμπειρίες του 2010-2014 ή θα βγούμε προς τα εμπρός με αισιοδοξία παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται μικρά συγκεκριμένα πράγματα. Η διαφορά είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά που υπόσχεται μπορεί να τα κάνει, η ΝΔ πρακτικά δεν υπόσχεται τίποτα, ό,τι έχει υποσχεθεί το αναιρεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα μικρό, πρακτικό, υλοποιήσιμο πρόγραμμα. Υπόσχεται αυξήσεις τα επόμενα χρόνια και ήδη έχει κάνει αυξήσεις. Υπόσχεται αποκατάσταση της 13ης σύνταξης και ήδη έχει καθιερώσει μία επιμέρους 13η σύνταξη, υπόσχεται καινούριες θέσεις εργασίας και ήδη έχει δημιουργήσει περισσότερες από 300.000 νέες θέσεις εργασίας. Υπόσχεται μείωση του ΦΠΑ σε σημαντικό βαθμό. Υπόσχεται για τα μεσαία στρώματα κατάργηση του 100% της προκαταβολής και μείωση της φορολογίας, μικρή μεν, αλλά υλοποιήσιμη. Ανάμεσα στα δύο προγράμματα υπάρχει μία διαφορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εγγυάται ότι μπορεί να κάνει αυτά τα λίγα που υπόσχεται. Η ΝΔ δεν υπόσχεται τίποτα. Πρακτικά λέει μεγάλα λόγια και αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν έχει κάνει ακριβώς τα αντίθετα. Νομίζω λοιπόν ότι ναι σήμερα «Παλεύουμε για τη ζωή μας».
ΕΡ: Διατελέσατε υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής την περίοδο που το προσφυγικό- μεταναστευτικό ζήτημα αποτελούσε «καυτή πατάτα» τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη. Αν επιχειρούσατε να κάνετε έναν απολογισμό πώς θα αξιολογούσατε τη θητεία σας ως υπουργός;
ΑΠ: Αντιμετωπίσαμε τη μεγαλύτερη μεταναστευτική και προσφυγική κρίση στην ιστορία της Ευρώπης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντιμετωπίσαμε τη μεγαλύτερη διαπήδηση πληθυσμών από δύο ηπείρους σε μία τρίτη- από Ασία και Αφρική στην Ευρώπη -στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και αντιμετωπίσαμε το μεγαλύτερο προσφυγικό και μεταναστευτικό ρεύμα όπου οι μετακινούμενοι ήταν αμιγώς άλλου πολιτισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας. Κάναμε μία διαχείριση κρίσης την οποία ο λαός μας είναι σε θέση να αναγνωρίσει ότι πήγε καλά. Τονίζω όμως διαχείριση κρίσης. Πέρασαν 1.300.000 άνθρωποι μέσα σε 8 μήνες, περίπου 1.700.000 άνθρωποι από την αρχή μέχρι τώρα σε μία χώρα όπου δεν είχε καμία υποδομή και καμία λειτουργία για να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση. Πετύχαμε να το αντιμετωπίσουμε με ανθρωπισμό και επάρκεια. Εμβολιάσαμε όλα τα παιδιά με το που έμπαιναν μέσα, ανοίξαμε τα νοσοκομεία για τους πρόσφυγες και μετανάστες. Τους πήραμε από τις πλατείες και δημιουργήσαμε θέσεις φιλοξενίας ενώ παραλάβαμε μηδέν. Σήμερα έχουμε 35.000 θέσεις φιλοξενίας σε καμπ και 30.000 θέσεις σε διαμερίσματα. Εμβολιάζοντας τα παιδιά αποφύγαμε τις επιδημίες. Ανοίγοντας τα νοσοκομεία σε πρόσφυγες και μετανάστες αποφύγαμε τις επιδημίες και τους θανάτους. Δημιουργώντας θέσεις φιλοξενίας αδειάσαμε τις πλατείες άρα καταφέραμε να φέρουμε σε μία ισορροπία - είχαμε και καταστάσεις που δεν το καταφέρναμε- τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών να μην καταργήσουν τα δικαιώματα των Ελλήνων. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη αλληλεγγύης από το λαό μας. Χωρίς την αλληλεγγύη που έδειξε ο λαός μας δεν θα τα καταφέρναμε. Χάρη σε αυτό είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που δέχτηκε αυτό το κύμα και η ακροδεξιά και ο ρατσισμός δεν ανέβηκαν. Νομίζω ότι καταφέραμε και διαχειριστήκαμε με εξαιρετικό τρόπο αυτή την τεράστια κρίση και γι αυτό το λόγο εξάλλου έχουμε πάρει επαίνους στην Ευρώπη από τον ΟΗΕ. Υπάρχουν δύο πράγματα για τα οποία δεν είμαι περήφανος. Αυτά είναι η Μόρια και η Σάμος. Η Μόρια και η Σάμος αφορούν έναν πληθυσμό περίπου 9000 ανθρώπων σε ένα σύνολο 90.000 ανθρώπων, εξαρτώνται άμεσα από τις ροές, επομένως συχνά πυκνά θα είναι σε πολύ κακή κατάσταση και πιθανώς θα είναι πολύ δύσκολο να διορθωθεί αυτή η κατάσταση.
ΕΡ: Ποια ήταν η στάση της ΕΕ και πώς θα την κρίνατε;
ΑΠ: Η ΕΕ στην αρχή επέδειξε εχθρότητα. Μετά έδρασε σωστά σαν ΕΕ δημιουργώντας μία ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική που κατέληξε στη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, όπου εμείς μπορέσαμε να πάρουμε μία ανάσα, να ανακουφιστούμε και οι πρόσφυγες και μετανάστες να μετεγκατασταθούν σε άλλες χώρες. Σήμερα με την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη αλλά ακόμα χειρότερα με την ενσωμάτωση ακροδεξιού λόγου και πρακτικής στην παραδοσιακή δεξιά, η Ευρώπη λειτουργεί πάλι σαν κράτη- μέλη, διασπασμένη, όχι σαν μία ενιαία οντότητα. Εθελοτυφλεί, κλείνει τα μάτια, νομίζει ότι το πρόβλημα πέρασε. Το πρόβλημα δεν πέρασε. Θα μας απασχολήσει την επόμενη δεκαετία και σαν χώρα και σαν Ευρώπη. Εμείς έχουμε προτείνει συγκεκριμένα μέτρα τα οποία αφορούν μία ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική και είναι τρία. Είναι το ενιαίο ευρωπαϊκό άσυλο και όχι εθνικό άσυλο, ενιαία ευρωπαϊκή υποδοχή που σημαίνει ότι μοιράζονται οι αιτούντες άσυλο σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και ευρωπαϊκός μηχανισμός επιστροφών και όχι εθνικός που σημαίνει ότι η Ευρώπη με την πολιτική και οικονομική δύναμη που έχει βοηθάει να επιστραφούν όσοι δεν δικαιούνται ασύλου στις χώρες καταγωγής τους.
ΕΡ: Το προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα παραμένει υψηλά στην ατζέντα της επικαιρότητας. Θεωρείτε ότι θα πρέπει να συνεχίσει να είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο; Τι θα πρέπει να γίνει ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες ποιότητας ζωής των προσφύγων και να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία;
ΑΠ: Οι μετανάστες και το προσφυγικό την επόμενη δεκαετία θα είναι το δεύτερο κύριο ζήτημα της Ευρώπης. Το να εθελοτυφλεί κανείς είναι ανόητο και κυρίως είναι μη αποτελεσματικό. Είναι σαφές ότι πρέπει αυτοί που έρχονται στην Ευρώπη να βρίσκουν συνθήκες υποδοχής κατάλληλες , ωστόσο το πρόβλημα δεν ξεκινάει από κει. Πρέπει να εκλείψουν οι λόγοι για τους οποίους έρχονται στην Ευρώπη. Πρέπει να δημιουργηθεί μία πολιτική όπου τα δικαιώματα θα τα παλεύει κανείς ήδη από τις χώρες καταγωγής. Θα φτιάχνει καμπς στις διπλανές χώρες, θα δίνει δικαιώματα στους ανθρώπους σε όλη αυτή την πορεία. Οι άνθρωποι αυτοί χάνουν τα δικαιώματά τους στους τόπους καταγωγής. Η Ευρώπη πρέπει να παρεμβαίνει πριν μπουν μέσα στη βάρκα για να περάσουν στην Ευρώπη. Η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας είναι μία τέτοια παρέμβαση. Θα πρέπει να γίνουν πολλές τέτοιες παρεμβάσεις. Τα καμπς στην Ιορδανία και στο Λίβανο είναι τέτοιες παρεμβάσεις. Δεν γίνεται τα ανθρώπινα δικαιώματα να γίνουν διαφημιστικό φυλλάδιο στα χέρια των διακινητών. Πρέπει οι παρεμβάσεις να ξεκινήσουν αρκετά πριν μπουν μέσα στη βάρκα, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα.
ΕΡ: Έχετε συμμετάσχει ενεργά σε κοινωνικά κινήματα και υπήρξατε ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Γιατρών του Κόσμου, συμμετέχοντας μάλιστα σε πάνω από 25 αποστολές σε Ασία και Αφρική. Θεωρείτε ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένη η ανθρωπιστική δράση με την ενεργό συμμετοχή στην πολιτική;
ΑΠ: Το γεγονός ότι είμαι γιατρός και μάλιστα γυναικολόγος με βοήθησε από πολύ νωρίς να καταλάβω ότι υπάρχει ένα ύψιστο δικαίωμα για το οποίο κανείς πρέπει να παλεύει πολύ περισσότερο αν είναι γιατρός. Αυτό είναι το δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα σε μία ζωή με ποιότητα. Αυτό είναι πολιτική άποψη. Ό,τι κάνει κανείς γι αυτό, είναι πολιτική άποψη. Επομένως μπορεί στην πολιτική με τον παραδοσιακό τρόπο του υπουργού, του υποψήφιου βουλευτή να μπήκα τα τελευταία τέσσερα χρόνια αλλά όλη μου η ζωή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με πολιτικές πράξεις. Επίσης εξόχως πολιτική πράξη είναι οι προσπάθειες που έκανα ώστε αξιοποιώντας την επιστήμη μου να φτιαχτούν πράγματα για τα δικαιώματα των γυναικών στην υγεία τους, στις επιλογές τους στον τοκετό, στην έλλειψη βίας κατά τη γέννα.
ΕΡ: Αν εκλεγείτε βουλευτής ποιες θα είναι οι προτεραιότητές σας;
ΑΠ: Η πρώτη μου προτεραιότητα λόγω της εμπειρίας που έχω είναι τα δικαιώματα. Να αποδοθούν δικαιώματα σε αυτούς που τα χάνουν. Όλη η καθημερινότητά μας είναι η πάλη για τα δικαιώματα. Επειδή είμαι στο Νότιο Τομέα θα σας έλεγα ότι μία προτεραιότητα θεωρώ ότι είναι και το Ελληνικό. Είναι ένα εμβληματικό έργο, που ωστόσο υπάρχουν πολλές διαφωνίες γύρω από αυτό. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να γίνει. Από εκεί και πέρα θα υπάρξουν πολλά ζητήματα τα οποία θα πρέπει να διευθετήσει κανείς, άλλα με όρους κινήματος, άλλα με όρους τεχνοκρατικούς, επομένως θα σας έλεγα ότι μία τέτοια πορεία θα ακολουθήσω.
