Ακολούθως επιτίθεται στον πρωθυπουργό χαρακτηρίζοντάς τον «αδιόρθωτο» και εξηγεί: «Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός μετά από αυτή την παγκόσμια τραγωδία της πανδημίας, να λέει ότι δεν είναι προτεραιότητά μας να φτιάξουμε ένα δημόσιο σύστημα υγείας και να ανακαλύπτει ξανά την "γοητεία" των ΣΔΙΤ, δηλαδή της σύμπραξης του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα. Να μιλάει για κλείσιμο υγειονομικών δομών...Αυτό μας ξεπερνάει όλους και δείχνει, τελικά, πως είναι ιδεοληπτικός, εμμονικός και δεν είναι προτεραιότητα, δυστυχώς, το δημόσιο σύστημα υγείας».

Αναφερόμενος στην πολιτική της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της πανδημίας υποστηρίζει: «Αν εξαιρέσει κανείς την πρώτη περίοδο της πανδημίας, από εκεί και πέρα, εκ μέρους της κυβέρνησης είχαμε μια διαχείριση με μεγάλα λάθη και παραλείψεις. Θα έλεγα ότι το πιο προβληματικό απ' όλα είναι ότι, όπως φαίνεται, αν βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα τέταρτο κύμα πανδημίας θα είμαστε μάλλον απροετοίμαστοι».

Αναφερόμενος στο εργασιακό νομοσχέδιο το χαρακτηρίζει «αντεργατικό, και αντιαναπτυξιακό» και προσθέτει: «...Έχουμε μια καταστρατήγηση του 8ωρου, δημιουργείται ένας μηχανισμός απλήρωτων υπερωριών και οι υπερωρίες -πέρα από τη διευθέτηση που προβλέπει το νομοσχέδιο- αυξάνονται ως προς το όριο, άρα θα αμείβονται λιγότερο οι εργαζόμενοι σε σχέση με το ισχύον καθεστώς, όλα δηλαδή κατατείνουν στο να μειώσουν τις αμοιβές των εργαζομένων. Παράλληλα έρχεται και η μεγάλη ανατροπή, που είναι η διαμόρφωση μιας νέας σχέσης ανάμεσα στον εργαζόμενο και την εργοδοσία. Η ατομική σύμβαση. Αυτό συνιστά μια επιστροφή τουλάχιστον ενάμιση αιώνα, δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη...Επειδή, ορθώς, η κυβέρνηση προεξοφλεί ότι θα υπάρχει αντίδραση από τους εργαζόμενους, έρχεται και παρεμβαίνει στα ζητήματα της οργάνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος και προσπαθεί να αφαιρέσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας και της διαμαρτυρίας. Έτσι, για να κάνει κάποιος απεργία θα πρέπει, τι να σας πω, να έχει "μπάρμπα στην Κορώνη"».