Στην Ευρώπη ζουν περί τους 500.000 ενηλίκους που αντιμετώπισαν κάποιου είδους παιδικό ή εφηβικό καρκίνο και βγήκαν νικητές. Μάλιστα, το 80% όσων παιδιών νοσήσουν από καρκίνο στις αναπτυγμένες χώρες, αναρρώνει.

Ο πιο συνηθισμένος καρκίνος στην παιδική ηλικία είναι η λευχαιμία που αναπτύσσεται στον μυελό των οστών και η οποία ευθύνεται για το 1/3 των καρκίνων σε παιδιά. Εξάλλου, το 20% περίπου των καρκίνων στην παιδική ηλικία συνίσταται σε κακοήθεις όγκους στον εγκέφαλο, ενώ πιο σπάνια εμφανίζονται παιδικά λεμφώματα, νόσος του Hodgin, σαρκώματα του Ewing, ρετινο-βλαστώματα, ραβδομυοσαρκώματα και ηπατοβλαστώματα. Λιγότερο συχνοί καρκίνοι στα παιδιά είναι ο όγκος στους νεφρούς, ο καρκίνος του νευρικού συστήματος (νευροβλάστωμα) και ο καρκίνος των οστών (οστεοσάρκωμα).

«Ο καρκίνος της παιδικής και εφηβικής ηλικίας δεν είναι κάτι που μπορούν να προβλέψουν ο γονέας ή ο παιδίατρος. Δεν έχει γονιδιακή αιτιολογία, δεν προκαλείται από κάτι που συνέβη στην ανατροφή του παιδιού, δεν μεταδίδεται, δεν υπάρχει τρόπος να εντοπίσουμε κάποια προδιάθεση σε προγεννητικό επίπεδο», αναφέρει ο ΠΙΣ.

Συστήνει στους γονείς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε πυρετούς που επιμένουν χωρίς άλλα συμπτώματα, στη γενική κακουχία και ανορεξία παιδιών που δεν περνούν ίωση ή άλλο διαγνωσμένο νόσημα, και σε κάθε σύμπτωμα που είναι καινούργιο, ανεξήγητο και επίμονο.

Συστήνει επίσης να μη συγκρίνουν το προσδόκιμο επιβίωσης ενηλίκων ασθενών με αντίστοιχα νοσήματα σε παιδιά, καθώς η ίαση και η επιβίωση στα παιδιά είναι μακράν υψηλότερες.

ΑΠΕ - ΜΠΕ