Καταδικάστηκε σε εξαγοράσιμη ποινή φυλάκισης 5 ετών, με την κατά πλειοψηφία αναγνώριση του ελαφρυντικού της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη.
Πρωτόδικα του είχε επιβληθεί ποινή κάθειρξης 6 ετών και είχε αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο και τις καταθέσεις των υπαλλήλων της ΔΟΥ Καλαμάτας, πρόκειται για τιμολόγια που εκδόθηκαν από επιχείρηση με ανύπαρκτη έδρα το 2004 και 2005. Οι ανύπαρκτες συναλλαγές αφορούσαν εικονικές πωλήσεις ελαστικών με ζάντες ή χωρίς, παλετών και ξυλοκιβωτίων. Μάλιστα ο ένας από τους υπαλλήλους της ΔΟΥ εκτίμησε ότι ο κατηγορούμενος με τον τρόπο αυτό θα εμφάνιζε περισσότερα έξοδα, προκειμένου να έχει όφελος από τον ΦΠΑ.
Ο εργολάβος δεν παρέστη στο δικαστήριο και τον εκπροσώπησε ο συνήγορός του Γιώργος Ράλλης, ο οποίος υποστήριξε στην αγόρευσή του ότι ο εντολέας του δεν γνώριζε ότι η συγκεκριμένη εταιρεία είναι ανύπαρκτη. Ο κ. Ράλλης είπε ότι ο εργολάβος ισχυρίζεται πως εκείνη την περίοδο συνεργαζόταν με υπερεργολάβους και κάποιος από αυτούς είχε κόψει τα τιμολόγια. Είπε ακόμα ότι ο πελάτης του δεν έπαιρνε τιμολόγια στα χέρια του και πως όλα κατέληγαν στη λογίστριά του.
Ν.Κ.