Η κατηγορία στηρίχθηκε σε μια αυτοψία της Κτηματικής Υπηρεσίας, που ανέφερε ότι έγιναν εργασίες χωρίς σχετική αδειοδότηση. Θυμίζουμε ότι ήταν τη χρονιά εκείνη (το 2016 συγκεκριμένα) που κινδύνεψε να “πάρει” η θάλασσα το Τουριστικό περίπτερο του Δήμου Καλαμάτας, καθώς η διάβρωση είχε φτάσει μέχρι τα θεμέλια. Εγινε λοιπόν εργολαβία και μεταφέρθηκαν ποταμίσια χαλίκια, τα οποία έπεσαν στην ακτή.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι νωρίτερα η εισαγγελέας αφού παρενέβη με ερωτήσεις στους μάρτυρες ώστε να διαπιστώσει αν η επέμβαση αυτή τροποποίησε τον αιγιαλό, πρότεινε την απαλλαγή του κ. Τατούλη, γιατί -όπως τόνισε- στην ερώτησή της προς τον κατηγορούμενο, αλλά και από τις μαρτυρικές καταθέσεις, προέκυψε πως δεν γνώριζε ότι χρειάζεται άδεια από αρμόδια επιτροπή, ενώ και οι Τεχνικές Υπηρεσίες της Π.Ε. Μεσσηνίας, αλλά και τα συλλογικά όργανα της Περιφέρειας είχαν διαβεβαιώσει τον τ. περιφερειάρχη ότι τηρήθηκε η νόμιμη διαδικασία. Επεσήμανε, ωστόσο, ότι εισήχθη λάθος η κατηγορία και κατά την άποψή της έπρεπε ο κατασκευαστής να εκδιωχθεί ποινικά για ηθική αυτουργία, γιατί έκανε παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον.
Είχε προηγηθεί η κατάθεση πολιτικού μηχανικού της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της Π.Ε. Μεσσηνίας, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι η υπηρεσία του δεν χρειαζόταν άδεια για να αναθέσει την εργολαβία “τεχνητής προσάμμωσης” στην ακτή, τονίζοντας παράλληλα ότι με την εν λόγω διαδικασία δεν έγινε καμία κατασκευή, αλλά τεχνητή αναπλήρωση. Επιπλέον, επεσήμανε ο μάρτυρας, οι σχετικές αδειοδοτήσεις είχαν δοθεί και υπήρχαν μέσα στη συνολικότερη μελέτη αντιδιάβρωσης που είχε ξεκινήσει από το 2007, για να σωθούν από τη θάλασσα οι ακτές από τις Κιτριές ως τη Μικρή Μαντίνεια.
Οτι η εν λόγω εργολαβία ήταν ένα μικρό μέρος, στο πλαίσιο των τριών μεγάλων εργολαβιών που είχαν προηγηθεί (και άρα πλήρως αδειοδοτημένη) για να αποφευχθεί η διάβρωση των ακτών στην ευρύτερη περιοχή, κατέθεσε και η περιφερειακή σύμβουλος Ντίνα Νικολάκου.
Ο Π. Τατούλης στην απολογία του εστίασε στο ότι ο έλεγχος, η ευθύνη, αλλά και η αρμοδιότητα στην ανάθεση έργων είναι αντικείμενο της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών, ενώ ο περιφερειάρχης βάζει μια “πολιτική υπογραφή”. Πριν τη δική του υπογραφή -είπε- είχαν παρθεί αποφάσεις και εγκρίσεις και από τα συλλογικά όργανα της Περιφέρειας καθώς και από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, οπότε ο ίδιος ούτε γνώριζε ότι χρειαζόταν κάποια άδεια, ούτε μπορούσε να το γνωρίζει εφόσον δεν είναι αρμοδιότητα του εκάστοτε περιφερειάρχη να κάνει μια διαγωνιστική διαδικασία.
Ν.Κ.
