Ο κ. Μαργέλης επισημαίνει ότι “η δημοσίευση της απόφασης της Ολομέλειας του ΑΠ σηματοδοτεί νέο κύμα πλειστηριασμών ακινήτων δανειοληπτών, τα δάνεια των οποίων έχουν αγοραστεί από τα funds και θέτει σε άμεσο κίνδυνο την πρώτη κατοικία, την επαγγελματική στέγη και την αγροτική ιδιοκτησία”. Εκφράζει την βαθιά του ανησυχία για τις εξελίξεις και προτείνει “την άμεση έκδοση Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου για αναστολή πλειστηριασμών ακινήτων με την ταυτόχρονη δημιουργία ενός αυστηρά δεσμευτικού κώδικα δεοντολογίας ρύθμισης και αναδιάρθρωσης δανείων”.
Αναλυτικά, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας Κ. Μαργέλης σημειώνει:
“Η πολυπόθητη επιτάχυνση της Δικαιοσύνης επιτέλους υλοποιήθηκε!!!! Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου σε 15 ημέρες δίκασε, διασκέφθηκε, αποφάσισε, δημοσίευσε, καθαρόγραψε, υπέγραψε την απόφαση και έλυσε το νομικό θέμα της νομιμοποίησης των Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων.
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου σε πλήρη σύνθεση συνεδρίασε στις 26-01- 23 με τον Εισαγγελέα και την Εισηγήτρια Δικαστή να τάσσονται υπέρ των servicers, funds και κατά των δανειοληπτών.
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός κατά το οποίο, το Ανώτατο Δικαστήριο βγάζει απόφαση σε χρόνο ρεκόρ, 26-01-2023 έγινε η δίκη στην Ολομέλεια του ΑΠ και 08-02-2023 έγινε η διάσκεψη 12 μέρες μετά (χρόνος ρεκόρ). Η ανώτατη δικαιοσύνη κινείται ταχύτατα, όταν ο διάδικος είναι τράπεζα, αποφασίζει υπέρ των servicers, των εκπροσώπων δηλαδή των funds, ενώ την ίδια στιγμή οι οφειλέτες αναμένουν έως και δύο χρόνια τις αποφάσεις επί των αιτήσεών τους για ρύθμιση των δανείων τους.
Η απόφαση ήδη από τη δημοσίευσή της δεσμεύει τους Έλληνες δικαστές, ενώ η νομικά ισχυρή μειοψηφία, με την ανάδειξη σοβαρών ζητημάτων, μετά βεβαιότητας τροφοδοτεί νέο κύκλο νομικών προβληματισμών.
Η δημοσίευση της απόφασης της Ολομέλειας του ΑΠ (της οποίας, να θυμίσω, είχε από τον Νοέμβριο του 2022 προηγηθεί η Έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της ΤτΕ με την οποία προεξοφλείτο η έκβαση της δίκης και η άρση των περιορισμών) σηματοδοτεί νέο κύμα πλειστηριασμών ακινήτων δανειοληπτών, τα δάνεια των οποίων έχουν αγοραστεί από τα funds και θέτει σε άμεσο κίνδυνο την πρώτη κατοικία, την επαγγελματική στέγη και την αγροτική ιδιοκτησία, καθώς τα ακίνητα κινδυνεύουν να εκτεθούν σε πλειστηριασμό με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς ουσιαστικά οι ιδιοκτήτες να έχουν δυνατότητες νομικής άμυνας, δεδομένου ότι ο ΚΠολΔ δεν επιτρέπει την αναστολή του πλειστηριασμού στον α’ βαθμό δικαιοδοσίας.
Αποκαλυπτικά είναι τόσο η μελέτη που κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο την ημέρα της συζήτησης της υπόθεσης ότι στις Εταιρείες Διαχείρισης Δανείων και στα funds έχουν περιέλθει 700.000 ακίνητα αξίας 45 δις. Ευρώ, όσο και ότι εξαιτίας των Εταιριών Διαχείρισης, κατ’ επιλογή του νομοθετικού πλαισίου, το ελληνικό δημόσιο έχει απωλέσει από φόρους - τέλη ποσό περίπου 58 δις ευρώ.
Το κρισιμότερο όμως είναι ότι τα funds δεν κινούνται με δεσμευτικούς και δικαστικώς ελέγξιμους κανόνες δεοντολογίας, καθότι τέτοιοι δεν έχουν ακόμα θεσπισθεί, με ευθύνη της πολιτικής εξουσίας. Κάθε δε προσπάθεια καλλιέργειας της πεποίθησης ότι οι πλειστηριασμοί ακινήτων από τις Εταιρίες Διαχείρισης και τα funds ταυτίζονται με τα εθνικά συμφέροντα και ότι η διαπραγμάτευση των δανείων μεταξύ αυτών και των δανειοληπτών είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση, άποψη που επιφυλάσσει στην Πολιτεία ρόλο παρατηρητή χωρίς καμία υποχρέωση παρέμβασης και προστασίας των τελευταίων από κερδοσκοπικές πρακτικές των πρώτων, προκαλεί θυμηδία και πρέπει να αποκρούεται καθημερινά, καθολικά και συστηματικά”.
Καταλήγοντας, εκφράζει τη βαθιά του ανησυχία για τις ως άνω εξελίξεις και προτείνει “την άμεση έκδοση Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου για αναστολή πλειστηριασμών ακινήτων με την ταυτόχρονη δημιουργία ενός αυστηρά δεσμευτικού κώδικα δεοντολογίας ρύθμισης και αναδιάρθρωσης δανείων, προς εξασφάλιση των δικαιωμάτων των δανειοληπτών με σκοπό: α) να θεσμοθετηθεί το δικαίωμα του δανειολήπτη να εξοφλήσει το δάνειό του στην τιμή που οι Εταιρίες Διαχείρισης και τα funds το αγόρασαν από την αρχική πιστούχο τράπεζα και την υποχρέωση γνωστοποίησης του ύψους της αξίας της μεταβίβασης του/των δανείου/ων του. β) να υποχρεούνται οι Εταιρίες Διαχείρισης και τα funds, σε περίπτωση πρότασης ρύθμισης του/των δανείου/ων από τον δανειολήπτη, σε αιτιολογημένη απόρριψη αυτής, ούτως ώστε να μπορεί να ελεγχθεί δικαστικά”.
