Ο ίδιος εκφράζει την ακλόνητη πεποίθηση πως η Εκκλησία μπορεί να λειτουργήσει μεταμορφωτικά, ένα έργο δύσκολο και επίπονο, όπως λέει, αλλά αναγκαίο εξαιτίας της επικαιρότητας. H Εκκλησία για τον ιεράρχη πρέπει να παρεμβαίνει σε όλα τα σοβαρά θέματα που απασχολούν την κοινωνία και τον άνθρωπο και να ομιλεί με ειλικρίνεια, πειστικότητα, ωριμότητα λόγου και επιχειρημάτων. Μάλιστα δε να προβάλει τα στοιχεία εκείνα της διδασκαλίας με τα οποία δομεί και συγκροτεί το λόγο της με τρόπο σαφή, ώστε να απαντά «μετά παρρησίας» στα ζωτικά ερωτήματα των ανθρώπων. Γι’ αυτό και θεωρεί πως, παράλληλα προς την εκκλησιαστική και θεολογική παιδεία, είναι απαραίτητος και ο εκσυγχρονισμός στην επιμόρφωση των κληρικών και των υποψήφιων κληρικών, για να αποκτήσουν νέα εφόδια, πνευματικά και γνωστικά, ώστε να μπορέσουν να διαλεχθούν με την κοινωνία.

Η ΒΙΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΟΥ “ΜΕΤΑ COVID” ΜΟΝΤΕΛΟΥ

Ο Μεσσηνίας σε άλλο σημείο της συνέντευξής του μιλά για τους κινδύνους που ανέδειξε η υγειονομική κρίση και για τη συμβολή της στην ανάδειξη προβλημάτων που οδηγούν σε ένα κοινωνικό μόρφωμα, το οποίο χαρακτηρίζεται ως δικαιωματισμός. Παρατηρεί λοιπόν, πως όλη αυτή η εσωστρεφής κατάσταση του δημιουργεί μία έκφραση βίας ως αντίδραση στη δήθεν επερχόμενη ή διαφαινόμενη ως απειλή από τους άλλους, τους εκτός του «κλειστού εαυτού του». Η βία αυτή, ως ενδοοικογενειακή, κοινωνική, οπαδική ή και οποιαδήποτε άλλη μορφή έκφρασής της τείνει να αποτελέσει το χαρακτηριστικό γνώρισμα του νέου υπό διαμόρφωση «μετά Covid» κοινωνικού μοντέλου, για τη διόρθωση του οποίου -επισημαίνει ο ιεράρχης- η Εκκλησία θα κληθεί να έχει μελλοντικά και πάλι έναν πρωτεύοντα ρόλο, δίνοντας μία απάντηση στη συγκεκριμένη πρόκληση, κυρίως ως προς την επανανοηματοδότηση του τρόπου συνύπαρξης και συμβίωσης μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, την αξία της ανθρώπινης ζωής και την ανάγκη διατήρησής της.

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΟΛΗΨΙΑΣ

Ο κ. Χρυσόστομος ερωτώμενος σχετικά τάσσεται με σαφήνεια για μία ακόμα φορά υπέρ της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού ως μόνης λύσης για την υπέρβαση της πανδημίας. Σχολιάζοντας δε τάσεις, ομάδες ή και κινήσεις αντιεμβολιαστών, που με εφαλτήριο την πανδημία επιχειρούν να εξυπηρετήσουν άλλες σκοπιμότητες, επισημαίνει πως είναι πλέον γνωστό ότι επιχειρείται μία συσπείρωση κάποιων ακραίων ομάδων, ακροδεξιόστροφων και ακροαριστερόστροφων, τύπου αγανακτισμένων, οι οποίες προσπαθούν με βάση την αντιεμβολιαστική τους επιχειρηματολογία να καταστρώσουν και να αποτυπώσουν το δικό τους πολιτικό αφήγημα με μία δόση μεταφυσικής συνωμοσιολογίας και θρησκοληψίας.

Κλείνοντας, ο μητροπολίτης Χρυσόστομος αναδεικνύει τα στοιχεία της υγιούς θρησκευτικότητας και επισημαίνει πως οι θρησκείες πρέπει να διαλέγονται και μέσα από το διάλογο να διαμορφώνουν ένα πλαίσιο συμβίωσης και ειρηνικής συνύπαρξης.