Πρόκειται για μια παλιά εκκλησία της πόλης, για την ιστορία της οποίας ο Ηλ. Μπιτσάνης στο βιβλίο του "Εκκλησιαστικά μνημεία ιστορίας και πολιτισμού στην Καλαμάτα" αναφέρει τα εξής:
«Μικρή εκκλησία η οποία βρίσκεται στην οδό Βαλτετσίου, λίγο πριν τη συμβολή της με την πλατεία Μαυρομιχάλη.
Είναι μονόκλιτη βασιλική, της οποίας η εποχή κτίσης δεν έχει επακριβώς προσδιοριστεί. Το πλέον πιθανό είναι πως η εκκλησία κτίσθηκε το 18ο αιώνα.
Κατά το Δουκάκη "η εκκλησία αύτη ήτο ανέκαθεν της οικογενείας των Μπενάκηδων. Πρέπει να σημειωθεί ότι λίγα μόλις μέτρα από την εκκλησία (στη βορεινή πλευρά της πλατείας Μαυρομιχάλη), βρισκόταν ο περίφημος Πύργος Μπενάκη (που έχει αποτυπωθεί σε χαλκογραφία στο βιβλίο του Γ. Τζελ το 1823).
Η εκκλησία, όπως γράφει ο Δουκάκης, φαίνεται ότι ανακαινίσθηκε το 1836 από την Παντζεχρούλα Μπενάκη (κόρη του πρωταγωνιστή των Ορλωφικών, ισχυρού οικονομικού και πολιτικού παράγοντα της εποχής εκείνης στην Πελοπόννησο, Παναγιώτη Μπενάκη).
Σύμφωνα με τον Δουκάκη (30), κάτω από την εικόνα της Θεοτόκου υπήρχε επιγραφή που έγραφε "Δέησις της δούλης του Θεού Παντζεχρούλας Μπενάκη και των τέκνων αυτής Παναγιώτου και Λυμπερίου συν ταις συζύγοις των και των τέκνων αυτών, ανεκαινίσθη ο ναός ούτος διά δαπάνης αυτών 1836, Μαΐου 28".
Επίσης η εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ είχε την επιγραφή "Δέησις των δούλων του Θεού Αντωνίου Μαυρομιχάλη και της συζύγου Μαρίας Μπενάκη, εζωγραφήθη διά δαπάνης των, 1836". [Η κόρη της Παντζεχρούλας Μπενάκη, είχε παντρευτεί τον αδελφό του Πετρόμπεη, Αντώνη Μαυρομιχάλη].
Ο Δουκάκης προσθέτει ακόμη ότι "έξωθεν του ναού υπάρχει εν κουβουκλίω ο τάφος της Παντζεχρούλας Μπενάκαινας και τα οστά του στρατηγού Αντωνίου Μαυρομιχάλη» και πως «εφημέριος του ναού επί πολλά έτη εχρημάτισεν ο παπα-Γρηγόριος ο Κουλουμπάκης, διάκονος του Ιωσήφ Ανδρούσης, όστις προφυλακίσθη μετ' αυτού εν ταις φυλακαίς της Τριπόλεως, και μόλις ως εκ θαύματος εσώθη και εκ της μεγάλης κακουχίας έπαθεν αφωνίαν".
Η κτίση της εκκλησίας πρέπει να έχει γίνει προ του 1790, γιατί στο προικοχάρτι της Παντζεχρούλας Μπενάκη αναγράφεται και "περιβόλι εις τον Ταξιάρχην με ελιές", όπως σημειώνει ο Δικ. Βαγιακάκος».
