Δια του παρόντος θα ήθελα να σας εκθέσω κάποιες απόψεις και κρίσεις, σχετικά με την παραπάνω συνάντηση, αφενός μεν σαν Σύνεδρος από το Συνεταιρισμό Γυναικών μας και αφετέρου σαν εκπρόσωπος του Συλλόγου Γυναικών Κροκεών.
Κατ΄αρχήν, σας συγχαίρω για την όλη διοργάνωση και ειδικότερα για το κομμάτι της φιλοξενίας, της υποδοχής του αποχαιρετισμού και της περιήγησης. Για ό,τι αφορά στην ημέρα της Ημερίδας της Παρασκευής 11/11/2011, έχω να σας εκφράσω ότι:
Ενώ τηρήθηκε όλο το Πρόγραμμα, όπως αναγραφόταν, με κάποιες παρεκκλίσεις χρονικά (λογικό είναι) κι ενώ μίλησαν όλοι οι εκπρόσωποι της Πολιτείας και όλοι οι κύριοι ομιλητές, οι μόνες που δεν μίλησαν ήταν οι τιμώμενες Σύνεδροι Γυναίκες, όχι γιατί δεν ήθελαν, αλλά γιατί δεν μας δόθηκε αυτή η δυνατότητα. Προφορικά, με συγκεκριμένα μέλη της οργανωτικής επιτροπής, πριν ξεκινήσει η Ημερίδα, εγώ η ίδια, αλλά και άλλες εκπρόσωποι- σύνεδροι το θέσαμε στα υπ΄όψιν και είχαμε τη διαβεβαίωση, ότι με το πέρας των ομιλιών, θα γίνει διάλογος, συζήτηση, κλπ, για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Αυτό, όμως, δεν έγινε. Με το πέρας της ομιλίας του κ. Ρωμανιά, υπήρχαν γυναίκες, που εκτός των ασφαλιστικών, είχαμε κι άλλα ζητήματα να βάλουμε, αλλά δεν υπήρχε κανένας υπεύθυνος ν΄απαντήσει αφού μας ακούσει. Για το λόγο αυτό, σας καταθέτω, εκ μέρους των φορέων που αντιπροσωπεύω, τα ζητήματα και την πρόταση ψηφίσματος που θέλαμε να βάλουμε στο Συνέδριο και δεν μας δόθηκε η ευκαιρία. Στα τόσα χρόνια λειτουργίας των φορέων που συμμετέχουμε, σε ανάλογες συνεδριάσεις, πρώτα και κύρια, ΛΟΓΟ και ΕΚΦΡΑΣΗ είχαν οι Σύνεδροι και μετά όλοι οι άλλοι, γιατί το Συνέδριο γινόταν γι΄αυτούς.  Επίσης, είχαμε στα υπ΄όψιν, αφού θα γινόταν διάλογος και καταγραφή διαπιστώσεων και συμπερασμάτων, να προτείνουμε ένα σχέδιο ψηφίσματος, που θα συμπληρωνόταν από τις προτάσεις των Συνέδρων Γυναικών και θα είχε αποδέκτες, όποιους αποφάσιζε το σώμα. Σας καταθέτω για τα πρακτικά της Ημερίδας, αυτά τα οποία θέλαμε να πούμε στην Ημερίδα, με την παράκληση να διαβαστούν και προς τις κυρίες, Υπαλλήλους της Δ/νσης Αγροτικής Οικονομίας του ΥΠΠΑΤ.  Ευελπιστώ ότι, θα βοηθήσουμε στην εξαγωγή των συμπερασμάτων.

Μετά τιμής

Ελένη Μανάκου – Φαρλέκα


Από την πορεία των χρόνων λειτουργίας μας
Διαπιστώσεις – Ζητήματα:

Ζήτημα 1ο
Η λειτουργία του Συνεταιρισμού μας ξεκίνησε από το 2002 και ολοκληρώθηκε το 2004, μέσω του Κ.Π. Equal και της Α.Σ. «Ήρα» (καταστατικό, σύσταση, πρωτοδικείο, εφορία, λογιστές, κλπ). Στα δύο πρώτα χρόνια που είχαμε τη στήριξη του προγράμματος, όλα πήγαν καλά. Μετά δεν υπήρχε ταμειακή ρευστότητα. Η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας στην ύπαιθρο είναι δύσκολο εγχείρημα. Το υποστηρικτικό πλαίσιο ασθενές και γίνεται ασθενέστερο από την έλλειψη παράπλευρων υπηρεσιών, που αντί να διευκολύνουν τη γυναικεία επιχειρηματικότητα (βλέπε τραπεζικό σύστημα, συμβουλευτικές υπηρεσίες, τοπική αγορά μικρής εμβέλειας, κλπ) τη φρενάρουν, γιατί το τέρας της γραφειοκρατίας είναι αδάμαστο.  Οι γυναίκες αντιμετώπιζαν δυσκολίες συμφιλίωσης της οικογενειακής και εργασιακής ζωής και δεν είχαν την οικογενειακή συναίνεση να διακινδυνεύσουν οικογενειακά κεφάλαια για προσωπικές επιχειρήσεις. Η επιχειρηματική περιπέτεια ενός άνδρα, ακόμη και στην πλήρη αποτυχία, συγχωρείται. Η αποτυχημένη προσπάθεια της γυναίκας επισύρει το δικό της συνειδησιακό πρόβλημα για την οικονομική επιβάρυνση που προκάλεσε στο νοικοκυριό και την κριτική του κοινωνικού περίγυρου. 


Ζήτημα 2ο
Η πλειοψηφία των νέων γυναικών μας που είναι αγρότισσες, συνήθως είναι μόνο στα χαρτιά, γιατί πληρούν προϋποθέσεις, για να ενταχθούν σε κ. προγράμματα και συνήθως είναι ή βοηθοί των συζύγων αγροτών ή δεν συμμετέχουν καθόλου στην παραγωγική διαδικασία. Έτσι, δεν είναι όμως διαχειρίστριες της εκμετάλλευσης που φέρει το όνομά τους. Αυτό σημαίνει, ότι δεν έχουν δικό τους εισόδημα ή χάνουν την ευκαιρία ν΄αξιοποιήσουν επενδυτικά και η φωνή τους δεν έχει το ίδιο βάρος στις αποφάσεις για την οικογενειακή επιχείρηση.

Ζήτημα 3ο
Όταν επιζητούμε στήριξη των υπαρχόντων Γυναικείων Αγροτικών Συν/σμών και δημιουργία αγροτικών νέων επιχειρήσεων, θα πρέπει να κατανοούμε ότι η στήριξη πρέπει να ξεκινάει από το σπίτι της κάθε γυναίκας και τους δικούς της ανθρώπους, δηλαδή τον γιο της, τον άντρα της, τον αδελφό της, την τοπική κοινωνία, το Δήμο, την Περιφέρεια.  Η Πολιτεία θα πρέπει να εφαρμόζει πολιτικές τέτοιες, που να βελτιώνουν τις γενικές και ειδικές συνθήκες διαβίωσης στην ύπαιθρο, να διασφαλίζονται οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, να υπάρχουν υποστηρικτικές δομές για τις νέες γυναίκες (βρεφονηπιακοί σταθμοί, κλπ). Σ΄όλα τα επαγγέλματα υπάρχει κατοχυρωμένο δικαίωμα στην ανεργία και αντίστοιχα αποζημίωση από την απουσία στην εργασία, σε περίπτωση ασθενείας, κάτι που δεν ισχύει για την αγρότισσα, με αποτέλεσμα να μη δηλώνεται επίσημα άνεργη, ούτε στατιστικά.

Ζήτημα 4ο
Να υπάρχει διασαφήνιση σ΄ότι αφορά στην κείμενη νομοθεσία για τον προσδιορισμό του γεωργικού εισοδήματος και του προερχόμενου από τους γεωργικούς-οικοτεχνικούς συν/σμούς. Για ό,τι αφορά στη φορολογική νομοθεσία, να μπουν όρια για ό,τι έχει σχέση με την τήρηση βιβλίων Γ΄κατηγορίας για τις ορεινές και ημιορεινές περιοχές της Ελληνικής Υπαίθρου, για τους εν λόγω Συν/σμούς, όπως και το θέμα Ταμειακών Μηχανών, τα παζάρια, οι εκθέσεις, κλπ.

Ζήτημα 5ο 
Η σημαντική προσφορά της αγρότισσας δεν αποτυπώνεται πάντα στην τοπική κοινωνία, γιατί έχει ελάχιστη συμμετοχή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων (οι γεωργικοί, ελαιουργικοί, εσπεριδοειδών, κλπ. Συν/σμοί της Λακωνίας, όλοι έχουν προέδρους άνδρες και στα Δ.Σ. πλειοψηφία ανδρών).

Ζήτημα 6ο
Να καταγραφούν τα αιτήματα, να τονιστεί το νόημα της Ημερίδας και να φτιαχτεί ένα ψήφισμα, με αποδέκτες αυτούς που θα συμφωνήσουμε εδώ στο Συνέδριο.

(έχουμε πρόταση γι΄αυτό).