Ετσι και φέτος βρεθήκαμε στις 9:30 το πρωί στην πλατεία του χωριού, όπου είναι και η αφετηρία της διαδρομής μας. Είμαστε περίπου 40 άτομα καθώς και η Νεφέλη (το σκυλάκι του Γιάννη και της Ρίτσας). Ξεκινάμε την πεζοπορία μέσα από κατηφορικό μονοπάτι που στην αρχή διασχίζει τα κτήματα του χωριού και φτάνουμε σε διασταύρωση. Αριστερά το μονοπάτι συνεχίζει για Προάστιο, εμείς πάμε δεξιά κατεβαίνοντας προς την κοίτη του χειμάρρου της Νούπαντης. Το μονοπάτι είναι κυριολεκτικά πνιγμένο στο πράσινο. Κινούμαστε συνεχώς σε ένα καταπράσινο τούνελ. Φτάνουμε στην κοίτη και η πορεία μας από αυτό το σημείο και ύστερα θα είναι συνεχώς μέσα στο φαράγγι. Το πράσινο συνεχίζει να μας συντροφεύει σε όλη μας την πορεία, η διαδρομή στο μεγαλύτερο μέρος της είναι αρκετά βατή, αλλά για να μην είναι και βαρετή η φύση προνόησε και σε τακτά διαστήματα υπάρχουν κάποιες τεχνικές δυσκολίες. Μερικές είναι για παιχνίδι, άλλες πιο απαιτητικές. Σε αυτά τα πιο τεχνικά κομμάτια χρησιμοποιούμε τα ορειβατικά σχοινιά που μεταφέρουμε μαζί και έτσι περνάμε όλοι με ασφάλεια. Αρκετοί από τους συμμετέχοντες είναι νέα μέλη του συλλόγου χωρίς προηγούμενη εμπειρία. Είναι λοιπόν για όλα αυτά τα νέα άτομα το πρώτο μάθημα στην έννοια του “rappel” (καταρρίχηση από βράχο με σχοινί και με πιο εξειδικευμένα τεχνικά υλικά), ενώ για τους πιο παλιούς είναι μια καλή ευκαιρία για επανάληψη.
Σε ένα τμήμα της διαδρομής συναντάμε βάτα και πλούσια θαμνώδη βλάστηση. Καλά πληροφορημένοι έχουμε φροντίσει να φέρουμε μαζί μας δύο μεγάλες ψαλίδες και έτσι η πορεία μας δεν μένει απροσπέλαστη. Οι πλευρές του φαραγγιού είναι αρκετά ψηλές με μεγάλη κλίση, όπου διαγράφονται όμορφοι βράχινοι σχηματισμοί με ωραία χρώματα. Σε μερικά σημεία το πλάτος του φαραγγιού είναι αρκετά μικρό και εκεί αποκαλύπτεται πιο φανερά το πάλεμα των στοιχείων της φύσης (βράχος-νερό). Η πορεία μας ολοκληρώνεται ύστερα από 4+ ώρες, με τους συμμετέχοντες να είναι όλοι ευχαριστημένοι, αν και κάποιοι λίγο κουρασμένοι.
Στην επιτυχία της εξόρμησης συνέβαλε η σωστή κατανομή των πιο πεπειραμένων μελών κατά μήκος της πορείας, οι οποίοι βοηθούν καίρια προκειμένου να αισθανθούν όλοι οι πεζοπόροι μεγαλύτερη ασφάλεια. Το φινάλε γίνεται στα δροσερά νερά του Φονέα. Γυρνάμε έχοντας όλοι σαν ανάμνηση ωραίες εμπειρίες, εικόνες και τον εξαγνισμό που νιώσαμε βουτώντας στη γαλάζια θάλασσα όπου με μιας έφυγαν μαζί η σκόνη, ο ιδρώτας και η κούραση.
Γιάννης Κουραμπάς
Μέλος ΕΟΣ Καλαμάτας
Υ.Γ. Προς τους ντόπιους: Παιδιά, το φαράγγι και όλη η φύση που το αποτελεί, αξίζουν να διατηρούνται καθαρότερα.
