Περιγράφουν την εμπειρία τους, μιλούν για υπέρβαση του εαυτού τους και στέκονται στην ιστορικότητα του αγώνα, που αποτελεί μία από τις κορυφαίες διαδρομές υπεραποστάσεων.
Ρεπορτάζ: Κέλλυ Δημητρούλια
Στο 36ο Σπάρταθλον η Μεσσηνία ήταν παρούσα και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να δίνει δυναμικό «παρών» και τα επόμενα χρόνια.
Ο αθλητής Γιώργος Κουτσιούκος που έλαβε μέρος με τον Σύλλογο Δρομέων Υγείας Μεσσηνίας τερμάτισε φέτος για 5η φορά, ενώ έχει συμμετάσχει συνολικά σε 8 αγώνες. Οπως μας λέει: «Το σημαντικότερο είναι η πνευματική πληρότητα. Βέβαια φέτος ήταν και ειδικές συνθήκες, με ακραία καιρικά φαινόμενα και είναι πραγματικά πολύ μεγαλύτερη η ικανοποίηση, αφού ο καλύτερος αγώνας είναι ο πιο δύσκολος αγώνας και όταν ολοκληρώνεται είναι πιο όμορφος». Ο ίδιος εξηγεί πως «οι καιρικές συνθήκες σε δυναμώνουν. Θέλεις να κάνεις την υπέρβαση πνευματικά. Οσο δυσκολεύεσαι τόσο πιο πολύ πεισμώνεις» -αν και τονίζει ότι ο αγώνας από μόνος του είναι πολύ δυνατός: «Αρκεί να σκεφτούμε ότι το 490 π.Χ. ο Φειδιππίδης ξεκίνησε από την Αθήνα να ζητήσει τη βοήθεια των Σπαρτιατών για να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες».
Αναφέρει μάλιστα ότι πριν 3 χρόνια ο ίδιος έκανε όλη τη διαδρομή του Φειδιππίδη, με επιστροφή στην Αθήνα: «Αυτό είναι φοβερή υπέρβαση. Καλά η σωματική. Αλλά το σημαντικό είναι το πνεύμα να κάνει την υπέρβαση και να ολοκληρώσει την προσπάθεια. Ηταν 490 χιλιόμετρα!». Οπως επισημαίνει ακόμη: «Κάθε φορά το συναίσθημα είναι τόσο δυνατό και διαφορετικό για άλλους λόγους». Λαμβάνει όμως μέρος στους αγώνες όλα αυτά τα χρόνια και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί η δουλειά του είναι ταχυδρόμος και ήθελε να ακολουθήσει τα βήματα σαν ένας σύγχρονος ημεροδρόμος.
Κλείνοντας, ο Γιώργος Κουτσιούκος τονίζει τις πανανθρώπινες αξίες του αγώνα και τον ιερό σκοπό του Φειδιππίδη. Στέλνει μήνυμα στους νέους πως οι δυσκολίες δεν λείπουν, αλλά δεν πρέπει να τα παρατάνε. Σημειώνει δε πως θα πρέπει να λαμβάνουμε όλοι μας τα μηνύματα, πως χρειαζόμαστε κι άλλους δίπλα μας για να αντιμετωπίσουμε μια δυσκολία, αλλά και να βλέπουμε τη δυσκολία του συνανθρώπου μας.
Ο Βαγγέλης Μπάκας έχει λάβει μέρος τρεις φορές κι έχει τερματίσει και τις τρεις. Φέτος έτρεξε μαζί με τον αδερφό του Ηλία, που έλαβε μέρος για πρώτη φορά. Συμμετείχαν με τον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας και τερμάτισαν με 2-3 θέσεις διαφορά.
Οπως λέει ο Βαγγέλης, η πρώτη φορά ήταν η πρόκληση, να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, να κάνει κάτι διαφορετικό, να αναμετρηθεί με την απόσταση, να αισθανθεί όσα αισθάνονται οι αθλητές που αναβιώνουν τον αγώνα. Αναφέρει πως «είναι ένας αγώνας με ιστορία πολλών ετών, κατά τα οποία έχει δημιουργηθεί ένας μύθος με ιστορίες δρομέων που έκαναν την υπέρβαση. Εκεί που τελειώνουν όλα, μια εσωτερική δύναμη οδηγεί στον τερματισμό».
Την πρώτη φορά δεν πέτυχε αυτό που θα ήθελε: Αν και τερμάτισε σε καλή θέση, θεωρεί ότι μπορούσε καλύτερα. Αυτό ήταν το έναυσμα για τη δεύτερη φορά, που τερμάτισε με πολύ καλή επίδοση. Φέτος έλαβε μέρος με τον αδερφό του και πλέον είναι ικανοποιημένος και από τους τρεις τερματισμούς του.
Μιλώντας για το Σπάρταθλον λέει ότι «το δρομικό κίνημα έχει ανέβει πολύ στην Ελλάδα. Κάποτε δεν συμμετείχε και κανένας Ελληνας. Πλέον συμμετέχουν 60 Ελληνες και μπαίνουν και σε κλήρωση για τη συμμετοχή». Ο ίδιος εκτιμά πως πλέον θα πρέπει να μείνει χώρος να συμμετάσχουν και καινούργιοι αθλητές «απ’ όσους έζησαν το μύθο», εξηγώντας πως μέχρι εδώ για τον ίδιο ήταν μια πολύ καλή πορεία, και αρκεί.
Αναφερόμενος στο δρομικό κίνημα στέκεται στο ότι δήλωσαν συμμετοχή συνολικά 5 Μεσσήνιοι αθλητές, εκ των οποίων πήραν εκκίνηση οι 4 και τερμάτισαν οι 3. Τονίζει πως ο αγώνας αυτός αποτελεί την κορωνίδα των υπεραποστάσεων στην Ελλάδα και θεωρείται αγώνας-θρύλος παγκοσμίως, τον οποίο συχνά μνημονεύουν οι ξένοι.
Οπως εξηγεί, δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως έχει δημιουργήσει ένα μύθο αυτός ο αγώνας, αφού εδώ και 36 χρόνια έχουν καταγραφεί ιστορίες ανθρώπων που υπερέβησαν τα πάντα για να τερματίσουν. «Πρόκειται για άθλους και υπεράνθρωπες προσπάθειες» υπογραμμίζει.
Ο αδερφός του Ηλίας Μπάκας θα συνεχίσει, καθώς έχει πρόκριση για δύο χρόνια από τη συμμετοχή του στον Ολύμπιο αγώνα. Αναφερόμενος στο Σπάρταθλον, λέει πως είναι «ένας αγώνας πρόκληση να τον τερματίσεις», υπογραμμίζοντας πως «και μόνο η συμμετοχή είναι σημαντική. Είναι ένας ιστορικός αγώνας. Θεωρώ όμως ότι είναι ένας από τους κορυφαίους αγώνες υπεραποστάσεων».
Τα πήγε πάρα πολύ καλά, αν και πιστεύει πως θα μπορούσε να πάει ακόμα καλύτερα. Εκτιμά πως όλος ο αγώνας δεν εξαρτάται μόνο από τον αθλητή, αλλά παίζει ρόλο ο συνοδός που τον υποστηρίζει και η ταχύτητα στα check points αλλά και ο καιρός. Ο ίδιος βάσει της προετοιμασίας του και των άλλων αγώνων είχε δείγματα πως όλα θα πήγαιναν μια χαρά. Τώρα προετοιμάζει την επόμενη συμμετοχή του, αυτή ή την επόμενη χρονιά.
Αναφερόμενος στα συναισθήματα του τερματισμού, ο ίδιος μιλά περισσότερο για συγκίνηση σε σχέση με την προσπάθεια που καταβάλλει ο δρομέας, αλλά και ανακούφιση για το όλο εγχείρημα.
Τα δύο αδέρφια τονίζουν τη μεγάλη προσπάθεια που έκανε ο συναθλητής τους Γιώργος Δούβας, επίσης Μεσσήνιος, ο οποίος λόγω ενός τραυματισμού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει χωρίς να τερματίσει. Ο ίδιος ο κ. Δούβας μας λέει το πόσο καλά κυλούσε ο αγώνας και πόσο καλά ένιωθε ο ίδιος, ώσπου λόγω της βροχής στο 150ό χιλιόμετρο δεν είδε μια λακκούβα, έπεσε μέσα το πόδι του και γύρισε, με συνέπεια, ενώ έτρεξε περίπου 30 χιλιόμετρα τραυματισμένος, τελικά να σταματήσει. Οπως αναφέρει: «Μετά την απόφαση του αδερφού μου και του ιατρού της διοργάνωσης τελείωσε το δικό μου ταξίδι προς τη Σπάρτη». Φυσικά όμως θα αγωνιστεί ξανά, όπως δηλώνει.
* Στην κεντρική φωτογραφία Βαγγέλης και Ηλίας Μπάκας (φωτό: Ηλίας Περγαντής)
