Η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων τον τελευταίο μήνα έλαβε συνολικά 1.769 κλήσεις. Κάτι παρόμοιο δεν παρατηρείται (προς ώρας) και στα Κέντρα Συμβουλευτικής Γυναικών Θυμάτων Βίας, όπως αυτό του Δήμου Καλαμάτας.

Τα στελέχη του Κέντρου Συμβουλευτικής Γυναικών μιλώντας στην “Ε” επισημαίνουν ωστόσο πως διαφορετικά λειτουργεί ένα Κέντρο Συμβουλευτικής, με το οποίο αναπτύσσεται μια σταθερή σχέση και υπάρχει συνεχής υποστήριξη, ενώ άλλος είναι ο ρόλος της γραμμής SOS. Οπότε τα αποτελέσματα αυτής της περιόδου θα αξιολογηθούν σε δεύτερο χρόνο και αφού προηγηθεί η άρση των μέτρων (στα Κέντρα οι συνεδρίες εξακολουθούν και γίνονται τηλεφωνικά), για να υπάρξουν ασφαλή συμπεράσματα από τα στατιστικά στοιχεία. Πάντως, και από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία του Νοσοκομείου Καλαμάτας, ο ιατροδικαστής Γιάννης Δούζης μεταφέρει μια αναλλοίωτη σε σχέση με την προ κορονοϊού εικόνα, ως προς την προσέλευση γυναικών που δέχτηκαν βία και θέλησαν να το καταγγείλουν.

ΟΙ ΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟ 15900
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας, οι κλήσεις για περιστατικά βίας τον Απρίλιο έφθασαν τις 1.070, ενώ οι αντίστοιχες κλήσεις το Μάρτιο ήταν 325. Εξίσου ανησυχητική είναι η αύξηση των κλήσεων για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας τον Απρίλιο, με 648 κλήσεις. Οι κλήσεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας σχεδόν τετραπλασιάστηκαν το μήνα της «καραντίνας» σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα, το Μάρτιο, που καταγράφηκαν 166 κλήσεις για παρόμοια περιστατικά. Από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι επτά στα δέκα περιστατικά βίας καταγγέλθηκαν από τα ίδια τα θύματα και τρία στα δέκα καταγγέλθηκαν από τρίτα πρόσωπα, όπως γονείς, παιδιά, αδέλφια , γείτονες και φίλους.

ΕΝΑ ΣΤΑ ΔΕΚΑ ΑΤΟΜΑ ΤΟ ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ
«Είναι φανερό πως η καμπάνια ενημέρωσης για τη στήριξη των γυναικών θυμάτων βίας κινητοποίησε τις ωφελούμενες, καθώς και τα τρίτα πρόσωπα στο να προχωρήσουν σε επικοινωνία με τη γραμμή SOS και να καταγγείλουν τα περιστατικά βίας» δήλωσε η γενική γραμματέας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων Μαρία Συρεγγέλα, τονίζοντας πως είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι εννιά στα δέκα άτομα που κάλεσαν στη γραμμή SOS 15900, τόλμησαν για πρώτη φορά να αναφέρουν το περιστατικό βίας, να ζητήσουν στήριξη και να στείλουν με τη σειρά τους σε όλες τις γυναίκες το μήνυμα «Μένουμε σπίτι, αλλά δεν μένουμε σιωπηλές».

ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ ΟΤΙ ΤΟ 10% ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, τα περισσότερα θύματα βίας ήταν σύζυγοι - σύντροφοι (στο 61% των περιστατικών). Δηλαδή, 485 σύζυγοι - σύντροφοι τον Απρίλιο βίωσαν σκληρές εικόνες που δύσκολα θα ξεχάσουν, ενώ έντονο προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι το 10% των περιστατικών βίας αφορούσε σε παιδιά (77 παιδιά).
Από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι το 8% των περιστατικών βίας αφορούσε σε πρώην συζύγους - πρώην συντρόφους (56 θύματα) και 67 περιστατικά αφορούσαν περιστατικά βίας κατά γονέων και αδελφών (9%).

Η ΒΙΑ ΠΡΟΫΠΗΡΧΕ
Οπως σημειώνουν οι ειδικοί, σε χρονικά διαστήματα όπου το ζευγάρι περνάει περισσότερο χρόνο μαζί, τα περιστατικά βίας αυξάνονται. Αυτό σχετίζεται με το γεγονός πως οι δύο σύζυγοι ή σύντροφοι μοιράζονται επιπλέον χρόνο μαζί και η τριβή θα φέρει στην επιφάνεια πιο γρήγορα και πιο εύκολα συμπεριφορές που περικλείουν βία οποιασδήποτε μορφής. Είναι εξαιρετικά σημαντικό όμως να γνωρίζουμε πως ένας άντρας που δεν είναι βίαιος, δεν θα γίνει ξαφνικά εξαιτίας μιας δύσκολης κατάστασης που μπορεί να αντιμετωπίζει. Ισως να γίνει πιο επιθετικός με συχνότερα ξεσπάσματα επιθετικής συμπεριφοράς ο άντρας που ήδη επέλεγε αυτόν τον τρόπο να σχετίζεται με τη σύζυγο ή σύντροφό του.

ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ
Η κύρια ηλικιακή ομάδα που κάλεσε στη γραμμή SOS, ήταν από 40-54 ετών (27%), με αμέσως επόμενη την ηλικιακή ομάδα των 25-39 ετών (18%).
Η οικογενειακή κατάσταση της πλειοψηφίας των ωφελουμένων ήταν έγγαμες (52%), με παιδιά (62%) και απασχολούμενες (21%).
Τέλος, όσον αφορά στα αιτήματα των ωφελουμένων, το 40% ήθελε ψυχοκοινωνική στήριξη και το 36% νομική συμβουλευτική και βοήθεια. Επιπλέον, σε περιπτώσεις παιδιών γυναικών θυμάτων βίας υπήρξε συνεργασία με "Το Χαμόγελο του Παιδιού".

ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Επίσης, 41 κλήσεις αφορούσαν αιτήματα φιλοξενίας σε ξενώνες. Μάλιστα 15 περιστατικά ήταν έκτακτα και χρειάστηκε να απομακρυνθούν τα θύματα άμεσα από το περιβάλλον τους. Τα θύματα και τα παιδιά τους φιλοξενήθηκαν σε ειδικά καταλύματα που εξασφάλισε η Γενική Γραμματεία σε συνεργασία με την Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρεία. Σε αυτή τη συνεργασία αναφέρθηκε επ' ευκαιρία και ο ιατροδικαστής του Νοσοκομείου Καλαμάτας Γιάννης Δούζης, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για πανελλαδική δράση. Σε ό,τι αφορά την προσέλευση στο νοσοκομείο τόνισε τη στρεβλή νοοτροπία που επικρατεί σε κλειστές κοινωνίες και, όπως εκλαμβάνει και από άλλους συναδέλφους του, δύσκολα μια γυναίκα θα διακινδύνευε να αποκαλύψει τη βία που δέχεται πίσω από την κλειστή πόρτα του σπιτιού της ή και οι οικείοι της να την αφήσουν ώστε να προχωρήσει σε καταγγελία.

ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ
Ο κ. Δούζης απαντώντας σε ερώτησή μας σχετικά με το προηγούμενο διάστημα προ κρίσης κορονοϊού, είπε ότι στη διάρκεια της καραντίνας προσήλθαν δύο περιστατικά στο Νοσοκομείο Καλαμάτας για εξέταση, τόνισε όμως ότι δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο πως υπήρξε μεγάλη αύξηση κλήσεων στο 15900. Επεσήμανε λοιπόν ότι συνήθως πηγαίνουν στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία για γνωμοδότηση, αφού προηγηθεί η καταγγελία στις Αρχές, είτε ξένες οι οποίες έχουν μια άλλη νοοτροπία, είτε γυναίκες που κατάγονται από άλλη περιοχή, όπως συνέβη με τα δύο τελευταία περιστατικά.

Ο ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ
Πάντως, πέρα από τις γνωμοδοτήσεις που μπορεί να παράσχει ένας ιατροδικαστής, εφόσον του ζητηθεί από εισαγγελική ή αστυνομική αρχή, ο ιατρός αυτός έχει και συμβουλευτικό ρόλο. Αλλωστε είναι γνωστό ότι υπάρχει από την Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρεία μια λίστα με ιδιώτες και ψυχιάτρους δημόσιων δομών, όπου γυναίκες μπορούν να κλείσουν ραντεβού και να ζητήσουν συμβουλές. Ο Γιάννης Δούζης μάλιστα προτρέπει να επικοινωνούν με το Νοσοκομείο Καλαμάτας ώστε να απευθύνονται στον ίδιο και να κλείνουν ραντεβού για καθοδήγηση και συμβουλευτική, στο πώς μπορούν να δράσουν. Οπως προτρέπει, ο καθένας μας να φροντίσει ώστε με ένα χαμόγελο, έναν χαιρετισμό και φιλική διάθεση να προσεγγίσει το θύμα βίας στη γειτονιά του, ώστε να μπορεί να το βοηθήσει, αν αυτό θελήσει. Γιατί το κυριότερο είναι το ίδιο το θύμα βίας να καταλάβει πως οφείλει στον εαυτό του και στα παιδιά του να μην επιτρέπει την κακοποίησή τους και να κάνει την κίνηση πριν είναι αργά.