"Navigare con Sapienza". Αυτή ήταν η συμβουλή («πλεύσε με σοφία») στους ναυτικούς του ύστερου Μεσαίωνα αποτυπωμένη σε χάρτες από τους κοσμογυρισμένους τότε Ενετούς. Λέγεται ότι η φράση αυτή ολοκληρωνόταν κοντά στη Μεθώνη και η λέξη «Sapienza» έπεφτε πάνω σε ένα νησάκι μπροστά στο λιμάνι της. Γι' αυτό βαφτίστηκε έτσι η Σαπιέντζα.

Αποτελεί πάντως ταιριαστό όνομα για όσους πλέουν στα νερά της διάσπαρτης από ναυάγια περιοχής. Προφανώς δεν είχαν υπόψη τους τη συμβουλή αυτή οι καπετάνιοι των δύο φορτηγών που συγκρούστηκαν λίγα μίλια μακρύτερα από τη Σαπιέντζα στις 5.43 το πρωί της Μεγάλης Δευτέρας.

Πολλά τα βυθισμένα σκαριά πλοίων όλων των εποχών και σπουδαία τα φορτία τους, που έρχονται στο φως συνήθως από τους ψαράδες που βουτούν στα νερά αυτά - πρωτοεντόπισαν τα «μάρμαρα» γύρω στο 1920. Εκεί ναυάγησε ένα πλοίο με κλεμμένο φορτίο, τις γρανιτένιες κολόνες που πιθανολογείται ότι προέρχονταν από το Μεγάλο Περιστύλιο του Ηρώδη στην Καισάρεια της Παλαιστίνης (1ος αι. μ.Χ.). Εκεί το επονομαζόμενο «ναυάγιο των σαρκοφάγων», καθώς το φορτίο ήταν ρωμαϊκές σαρκοφάγοι από τιτανιούχο λίθο. Κατά τον θρύλο, ήταν το σημείο όπου αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος όταν πηγαίνοντας στη Ρώμη το πλοίο του έπεσε σε καταιγίδα.

Το νησί ήταν γνωστό αγκυροβόλιο αλλά και σημαντικό λιμάνι στη Μεσόγειο για όποιον ήθελε να ελέγχει το πέρασμα προς την Ανατολή. Γι' αυτό δεν προκαλεί εντύπωση που οι Ενετοί, οι θαλασσοκράτορες της εποχής, το πήραν μετά τη Δ' Σταυροφορία, το 1209, με τη «Συνθήκη της Σαπιέντζας». Ο θρύλος λέει ότι σε έναν κολπίσκο του νησιού, σε μια σπηλιά που δεν υπάρχει πια, κρυβόταν ο πειρατής Μανέτας. Αποτέλεσε πάντως αγκυροβόλιο και ορμητήριο τόσο των Τούρκων και των Ενετών όσο και του ελληνικού στόλου το 1825.