Η συνάντηση ορίστηκε στην Πλατεία Χαλεπά στα Άνω Πατήσια. Σημείο αναφοράς και στέκι φιλάθλων της ΑΕΚ η καφετέρια που ανταμώσαμε, με τα κίτρινα χρώματα να κυριαρχούν. Ο γράφων με την Παναγιώτα Βρυσιώτη, επιλέξαμε το συγκεκριμένο χώρο, ένεκα ισχυρών συναισθημάτων αμφοτέρων με την ομάδα του Δικεφάλου. Τιμώμενη της παρέας και συνάμα αιτία της συνάντησης, η Λίντα Κάρολ Τρότερ. (Ευτυχία Νούλα) στην πατρίδα. Η γυναίκα που αποφάσισε να βοηθήσει στην επανένωση οικογενειών, εφόσον η μοίρα το θέλησε να χωριστούν παιδιά και γονείς, σε μια σκοτεινή περίοδο στην ιστορία του λαού μας.
(Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, Ευτυχία Νούλα, Παναγιώτα Βρυσιώτη)
Η ίδια, υιοθετημένη στην ηλικία των 8 μηνών, είχε την τύχη να μεγαλώσει με εξαιρετικούς θετούς γονείς στις ΗΠΑ, οι οποίοι της μίλησαν για την καταγωγή της και την υιοθεσία της, όταν έγινε δυόμιση ετών. Και η ευλογία της Ευτυχίας συνεχίστηκε. Στα 59 της χρόνια ξεκινάει την αναζήτηση της βιολογικής της οικογένειας καθότι έχασε τους θετούς γονείς της και ανακάλυψε τη βιολογική της μητέρα, μια ολόκληρη οικογένεια και φυσικά τις χαμένες ρίζες της σ’ ένα χωριό της Ορεινής Ναυπακτίας.
Η συγκίνηση, η συναισθηματική δόνηση, το σεισμικό καρδιοχτύπι μέχρι να αγκαλιαστεί σφιχτά με το κορμί που την γέννησε, αδυνατεί να αποτυπωθεί μέσω της γραφής παρά μόνο μέσω των βουρκωμένων ματιών που επιβάλλουν σιωπή και σεβασμό. Άλλωστε για μια τέτοια ιστορία το μελανοδοχείο στο οποίο θα βουτήξεις την πένα σου είναι γεμάτο δάκρυα και η καταγραφή ανέφικτη.
Συνεπώς ο καθείς φαντάζεται ή αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ψυχικής αναστάτωσης που επιφέρει μια εκκρεμούσα από χρόνια οικογενειακή επανένωση. Ο βίαιος χωρισμός παιδιών και γονιών δεν είχε σε όλες τις περιπτώσεις ομοειδή αίτια. Ας μην λησμονούμε ότι όλα αυτά συνέβησαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το δράμα του Εμφυλίου. Γι αυτό, η Ελληνίδα Ευτυχία, όπως την βάφτισε η μητέρα της 15ημερών, αποφάσισε να ιδρύσει το «Τhe Eftychia Project» έτσι ώστε να φωτίσει τις σκοτεινές διαδρομές μέσα από τις οποίες πέρασαν τα βρέφη και παιδιά για να καταλήξουν στις ξένες αγορές υιοθεσιών. Και να νοιώσουν την πραγματική ευτυχία και αγάπη που ένιωσε και αυτή όταν ενώθηκε με την βιολογική της οικογένεια.
Κι αν η Ευτυχία στη ζωή της ευτύχησε να μεγαλώσει και να ανατραφεί με ότι καλύτερο μπορούσε να της τύχει, ποιος δύναται να απαντήσει με σιγουριά ότι πολλά από εκείνα τα παιδιά δεν έπεσαν σε χέρια άθλιων γονιών ή διαστρεμμένων υπανθρώπων; Ποια εγγυητικά στοιχεία μας διασφαλίζουν για την ευτυχισμένη παιδική τους ηλικία και την εφηβική εξέλιξή τους, που οδηγεί στην διαμόρφωση μιας υγιούς προσωπικότητας; Ουδείς παρά μόνον τα ίδια τα παιδιά τα οποία ούτε εμείς γνωρίζουμε, ούτε αυτά εμάς.
Γι αυτό και το εγχείρημα του «The Eftychia Project» δεν εμπεριέχει μόνο συγκινησιακές επανενώσεις αλλά πολύ πιθανόν και τραύματα ανεπούλωτα.
Αυτή η προσπάθεια της Ευτυχίας δεν είναι μια υπόθεση μελό αλλά κρύβει εν πολλοίς, θλίψη, πόνο, ουλές στην καρδιά και την ψυχή και απαιτούνται σωστοί χειρισμοί και λεπτές κινήσεις.
Μόνο μια ευτυχισμένη γυναίκα που δεν τραυματίστηκε ως παιδί, θα μπορούσε να λειτουργήσει τόσο ακτιβιστικά ώστε να πραγματώνει επανενώσεις οικογενειών με το χαμόγελο στο στόμα. Γιατί η δική μας Ευτυχία, μόνο γελά και αγαπά. Παράλληλα ετοιμάζει και το πρώτο της βιβλίο, «Το όνομά μου είναι Ευτυχία», με στόχο να βοηθήσει τα χαμένα παιδιά να γυρίσουν σπίτι τους, στην Ελλάδα.
Η Παναγιώτα Βρυσιώτη συνεργάτης του «The Eftychia Project» στην Ελλάδα, η οποία προσπαθεί να βοηθήσει ένα μέλος της οικογένειάς της να βρει αδέλφια που χάθηκαν σε παράνομες υιοθεσίες, στις οποίες συνεργούσαν, γιατροί, δικαστές, δικηγόροι, ιερείς και πολιτικοί, μας είπε λίγο πριν η Ευτυχία πάρει το λόγο: «Η Ευτυχία είναι και αισθάνεται Ελληνίδα. Το χωριό της το Στράνωμα και η Ναύπακτος που είναι δίπλα, αποτελούν πλέον την πατρίδα της. Είναι τιμή για μένα που συνεργάζομαι μαζί της και θαυμάζω τον αγώνα που δίνει για να μπορέσουν και άλλα παιδιά να ξαναβρούν τους βιολογικούς γονείς τους. Συνεργαζόμαστε άψογα και νιώθω όμορφα που την ακολουθώ σε πολλές από τις συναντήσεις της με ανθρώπους στην Ελλάδα».
Κι όταν έρχεται η ώρα να απαντήσει η ίδια η Ευτυχία στα ερωτήματα που της θέτω, η ματιά της λάμπει γνήσιο αντίγραφο της ψυχής της.
Ευτυχία τι θυμάσαι απ’ όλη αυτή την ιστορία της δικής σου υιοθεσίας;
Με άφησαν στο βρεφοκομείο Αθηνών σε ηλικία 8 μηνών. Οι γονείς μου στην Αμερική με αγάπησαν και με φρόντισαν πολύ. Ποτέ δεν μου έκρυψαν την αλήθεια για οτιδήποτε. Ήμουν περίπου δύο ετών όταν μου μίλησαν για την υιοθεσία μου. Είχαν πει τότε στους θετούς μου γονείς ότι η μητέρα μου πέθανε στη γέννα. Έμαθα την αλήθεια στα 12 όταν ξέσπασε το μεγάλο σκάνδαλο των υιοθεσιών και αργότερα όταν ασχολήθηκα με έρευνα για την δική μου υπόθεση συνειδητοποίησα ότι ήταν χιλιάδες τα παιδιά σαν και μένα.
Τι είδους σκάνδαλο ήταν αυτό;
Όταν περίπου 10 μηνών κατέληξα στις ΗΠΑ, αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο σκάνδαλο με υιοθεσίες στο οποίο ήταν αναμειγμένοι δικηγόροι, και μέλη της ΑΧΕΠΑ. Εκεί που υιοθετήθηκα υπήρχε ένας παπάς όπου μέσω αυτού, στην ίδια πόλη έγιναν 70 υιοθεσίες. Ήταν το Σαν Αντόνιο του Τέξας. Επειδή πολλές οικογένειες Αμερικανών είχαν υιοθετήσει παιδιά και λόγω του ότι φοβόντουσαν γιατί στην Καλιφόρνια είχε ακυρωθεί μια τέτοια υιοθεσία, αποφάσισαν όλοι οι γονείς να στείλουν επιστολές στη Ελλάδα ότι αγάπησαν τα παιδιά και πως αυτά ζουν ευτυχισμένα ενώ δεν γνώριζαν τις αδιαφανείς και παράνομες διαδικασίες, αλλά ούτε και πλήρωσαν πέρα από τα μεταφορικά τους έξοδα.
Όταν έγινα 12 χρονών είδα αυτό το γράμμα και τότε ρώτησα τους γονείς μου: “τι σημαίνουν όλα αυτά;” Παρότι γνώριζα από δυο χρονών ότι είμαι υιοθετημένη, ξαφνιάστηκα γιατί το σκάνδαλο έβγαζε πολλά άπλυτα στη φόρα. Έτσι οι γονείς μου, μου εξήγησαν ότι εμείς δεν ήμαστε μέρος αυτού του σκανδάλου που ακούστηκε. Να σημειώσω ότι πολλές γυναίκες υπέφεραν εξαιτίας των συνθηκών της γέννησής μας. Πολλά παιδιά γεννήθηκαν από ανύπαντρες μανάδες. Γνωρίζω ότι πολλές μητέρες δεν ήθελαν απ ουδενί να αποχωριστούν τα παιδιά τους. Δυστυχώς εκείνη η περίοδος ήταν ανελέητη καθώς αποτελούσε στίγμα να φέρεις παιδί εκτός γάμου.
(Ευτυχία και Χαρίκλεια)
Εσύ τι πληροφορήθηκες για την δική σου υιοθεσία όσον αφορά στη βιολογική σου μητέρα;
Ο προπάππος μου πίεσε με δωροδοκία τη νονά μου και της είπε να με ξεφορτωθεί. Έτσι η νονά μου παρέα με τη μητέρα μου ήρθαν στην Αθήνα κι εκείνη με έδωσε στο ορφανοτροφείο, ενώ εγκατέλειψε τη μητέρα μου στους δρόμους άστεγη να μην ξέρει που να πάει. Ωστόσο στους θετούς μου γονείς είχαν πει πώς η μητέρα μου πέθανε στην γέννα, έτσι είχαν πει και σ’ εμένα.
Μια τραγωδία για πολλές μητέρες που λειτούργησαν το ίδιο χωρίς τη θέλησή τους. Άλλες μανάδες δεν είχαν τα απαιτούμενα για να ταΐσουν τα μικρά τους κι έδιναν ένα βρέφος για να σωθούν τα άλλα, όταν ήταν πολύτεκνες οικογένειες.
Αλλά πάρα πολλά παιδιά κλάπηκαν από νοσοκομεία της χώρας για να τα δώσουν για υιοθεσία οι επιτήδειοι. Τους έλεγαν ότι τα παιδιά τους πέθαναν και ότι το νοσοκομείο αναλαμβάνει την ταφή. Σε όλες τις περιπτώσεις που συναντάμε δεν άφηναν τους γονείς να δουν το νεκρό κορμάκι του μωρού τους. Κανένα πιστοποιητικό γέννησης ενώ οι σελίδες των βιβλίων του νοσοκομείου είχαν καταστραφεί.
Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι οι γονείς που άφησαν τα παιδιά τους στο ορφανοτροφείο για να μην πεθάνουν από την πείνα και όταν κάποια στιγμή βελτιώθηκαν οι συνθήκες και αποφάσισαν να τα πάρουν πίσω, τους είπαν οι υπεύθυνοι ότι τα χαρτιά που είχαν υπογράψει παρείχαν στο ορφανοτροφείο το δικαίωμα να κάνουν τα παιδιά ότι αυτοί ήθελαν.
(Στην κεντρική πλατεία των Φιλιατρών)
Πόσες οικογένειες έχετε επανενώσει μέχρι σήμερα;
Έχουμε 15 οικογένειες επανενώσει. Η πρώτη υιοθετημένη που στηρίξαμε στην επανένωση με την οικογένειά της ήταν η Denise Madlin. Είναι πολύ ξεχωριστή για μένα, και όχι μόνο επειδή ήταν η πρώτη. Έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι η οικογένεια της Denise ήταν από το χωριό Αφροξυλιά της Ναυπάκτου, η συγκυρία μας έφερε στο Βρεφοκομείο Αθηνών την ίδια εποχή. Επίσης οι μητέρες μας έχουν το όνομα Χαρίκλεια και γνωριζόντουσαν μεταξύ τους. Η στιγμή που μια μάνα συναντά το παιδί της και το αντίστροφο δεν μπορεί να περιγραφεί εξαιτίας της συγκίνησης. Πολλά παιδιά ανταρτών έφυγαν για χώρες του ανατολικού μπλοκ για να σωθούν και πολλά παιδιά κατέληξαν σε υιοθεσίες με το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης.
Γνωρίζουμε ότι στις δεκαετίες 1950-1960 και 1970 υιοθετήθηκαν 4.000 παιδιά στο εξωτερικό που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και που σήμερα είναι περίπου 50-65 χρονών. Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα ζητούν μια αναγνώριση από την ελληνική πολιτεία, να τους βοηθήσει να υπάρξει διαφάνεια στα αρχεία των ορφανοτροφείων όσον αφορά στις υποθέσεις του καθενός, καθότι όλοι έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και έφυγαν με ελληνικά διαβατήρια, τα οποία οι περισσότεροι έχουν ακόμα στην κατοχή τους επιζητώντας την ελληνική τους υπηκοότητα. Το «The Εftychia Project» που εγώ εκπροσωπώ ως Πρόεδρος, με ένα εξαιρετικό διοικητικό συμβούλιο απαρτιζόμενο από υιοθετημένους έλληνες, κάνει αγώνα να δικαιωθούν αυτά τα αιτήματα.
Έχουμε συναντηθεί με τον υπουργό Εσωτερικών, κ. Μάκη Βορίδη, με την υφυπουργό κ. Δόμνα Μιχαηλίδου που έχει στην δικαιοδοσία της τα ορφανοτροφεία της χώρας και τον υφυπουργό Εξωτερικών κ. Ανδρέα Κατσανιώτη και όλοι συμφωνούν ότι αυτά τα παιδιά που υιοθετήθηκαν είναι Ελληνες. Πιστεύουμε στο προσεχές διάστημα να βρούμε όλοι μαζί μια διαδικασία ταυτοποίησης τους κι έτσι με τα σημερινά ονόματα να μπορέσουν να εκδώσουν ταυτότητες να ανοίξουν οικογενειακές μερίδες και φυσικά να εκδώσουν τα ελληνικά τους διαβατήρια.
(Η ελληνική οικογένεια της Ευτυχίας)
Από ποιες περιοχές έχουμε περισσότερες περιπτώσεις υιοθεσιών;
Υιοθετημένα παιδιά είναι από πολλά μέρη της πατρίδας μας. Μέσα από την έρευνά μας έχουμε διαπιστώσει ότι από τον Νομό Μεσσηνίας έφυγαν ενδεχομένως και εκατοντάδες παιδιά για υιοθεσία. Έχω επισκεφτεί την περιοχή της Τριφυλίας και έχω πάρει δείγματα DNA από εκεί.
Προσωπικά, έρχομαι στην Ελλάδα κάθε πέντε εβδομάδες για να υλοποιήσω τις υποχρεώσεις του «Τhe Εftychia Project» ενώ η ιστοσελίδα μας έχει κατακλυστεί από αιτήματα ελληνικών οικογενειών που ψάχνουν παιδιά, αδέλφια με το σύστημα του DNA που λαμβάνουμε από συγγενείς. Γι αυτό το λόγο ταξιδεύω σε όλη την χώρα και φυσικά είναι όλα δωρεάν, δεν ζητούμε χρήματα από κανέναν. Κάθε οικογένεια που συναντάμε έχει μια συγκλονιστική ιστορία να πεί, μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε να ταυτοποίησουμε οικογένειες, συγγενείς, για την επανένωση τους.
* Καλείται κάθε ελληνική οικογένεια που έχει χάσει κάποιο μέλος της, να επικοινωνήσει στο email: info@theeftychiaproject.org ή στην σελίδα του Facebook https://www.facebook.com/theeftychiaproject
