1. Σε λίγο χρόνο από τώρα βγαίνετε στη σύνταξη. Πόσα χρόνια υπηρεσίας έχετε συμπληρώσει στο Δημόσιο;

«Διορίστηκα ως αγρονόμος Μεσσήνης στις 15 Δεκεμβρίου 1979, μετά από εξετάσεις που έδωσα στη Σχολή Αγρονόμων».

2. Σε ποια πόστα βρεθήκατε να υπηρετείτε στη διάρκεια αυτών των 34 χρόνων;

«Αρχικά αγρονόμος όπως είπα, μετά τμηματάρχης στη Διεύθυνση Γεωργίας -όπου αργότερα επανήλθα ως προϊστάμενος-, προϊστάμενος στη ΝΕΛΕ, επί 6 χρόνια διευθυντής στο Επιμελητήριο Μεσσηνίας, άλλα 4 χρόνια διευθυντής Αγροφυλακής και τελικά προϊστάμενος στο Τμήμα Πολιτικής Προστασίας».

3. Ως άνθρωπος που έχει υπηρετήσει το Δημόσιο επί μακρόν και από διάφορες θέσεις, πιστεύετε ότι έχουν δίκιο όσοι το θεωρούν μία από τις βασικές αιτίες για τη σημερινή κατάσταση της χώρας μας;

«Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Από την άλλη, όμως, ντρέπομαι ειλικρινά για συναδέλφους μου που αντιμετωπίζουν τον πολίτη από θέση εξουσίας. Ο σωστός δημόσιος υπάλληλος πρέπει να διαθέτει ευσυνειδησία, ευγένεια, να διευκολύνει και να εξυπηρετεί τον πολίτη με κάθε τρόπο, πρώτα γιατί έτσι νιώθει και μετά επειδή έτσι ενδεχομένως επιβάλλει ο υπαλληλικός κώδικας».

4. Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στα πρώτα σας βήματα στο Δημόσιο;

«Δυσκολίες πάντα υπάρχουν, γιατί κάθε υπηρεσία απαιτεί συγκεκριμένες γνώσεις πάνω σε διάφορα ζητήματα, όπως το θεσμικό και το νομικό. Ωστόσο με την απαραίτητη καλή θέληση μπόρεσα και αντεπεξήλθα, παρά τη φυσιολογική πίεση που προκύπτει στην καθημερινή δουλειά».

5. Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους συναδέλφους σας στις διάφορες θέσεις που υπηρετήσατε;

«Θεωρώ ότι με τον τρόπο μου πέτυχα να έχω εξαιρετική συνεργασία με τους εκάστοτε συναδέλφους μου και να είμαι αγαπητός, υπηρετώντας με συνέπεια και εντιμότητα όπου τοποθετήθηκα».

6. Ως Μακεδόνας, ποια ήταν η πρώτη σας εμπειρία από την Πελοπόννησο, όπου πρωτοδιοριστήκατε;

«Η αλήθεια είναι ότι αρχικά υπήρξαν αρκετές δυσκολίες, τόσο λόγω της ιδιότητάς μου ως αγρονόμος, όσο και από τη διαφορά της νοοτροπίας που υπήρχε τότε μεταξύ των διάφορων περιοχών της χώρας μας. Ομως με τον καιρό εγκλιματίστηκα και ως κάτοικος της Μεσσηνίας έγινα ένθερμος υποστηρικτής της, παραμένοντας βέβαια πάντα υπερήφανος για την Μακεδονία, τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα».

7. Η διαφορά της νοοτροπίας που αναφέρατε, έχει αμβλυνθεί με τα χρόνια, έχει ξεπεραστεί;

«Πάντα υπάρχουν διαφορές, αλλά κάθε τόπος -η Μακεδονία και η Μεσσηνία- είναι μοναδικός».

8. Πώς προέκυψε ο σύλλογος των Βορειοελλαδιτών, του οποίου είσαστε πρόεδρος;

«Τον ιδρύσαμε το 1980 όσοι είμαστε γεννημένοι στη Μακεδονία, με σκοπό την προβολή και την ανταλλαγή των εθίμων και του πολιτισμού μεταξύ της πατρίδας μας, της Μακεδονίας -και της Θράκης- και της Μεσσηνίας, του τόπου κατοικίας μας και εργασίας μας».

9. Γεγονός αποτελεί ότι η δραστηριότητα του συλλόγου έχει υπάρξει πολυσχιδής και πλούσια, με εξαιρετικά αφιερώματα στους νομούς της Βόρειας Ελλάδας και επαφές με τους φορείς και τους συλλόγους τους. Ποια δράση του συλλόγου, ωστόσο, θα ξεχωρίζατε;

«Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος που δημιουργήσαμε το μνημείο των Μεσσήνιων Μακεδονομάχων, στην πλατεία ανατολικά από το Διοικητήριο. Ενα μνημείο αφιερωμένο σε γνωστούς και άγνωστους Μεσσήνιους αγωνιστές για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Βόρειας Ελλάδας γενικότερα, για το οποίο τιμηθήκαμε ως σύλλογος από τη Γερμανική Ακαδημία το 2001 και από την Παμμακεδονική Ομογένεια στη Φλόριντα το 2003».

10. Εδώ και λίγα χρόνια έχει σταματήσει ο σύλλογος τις εκδηλώσεις με τους νομούς της Βόρειας Ελλάδας. Για ποιο λόγο;

«Η δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, έχει επηρεάσει σημαντικά τη δραστηριότητα του συλλόγου μας -όπως και των άλλων ανάλογων συλλόγων, μιας και τα μέλη δεν μπορούν πλέον με την ίδια άνεση να συνεισφέρουν. Κι οι διοργανώσεις αυτές απαιτούν πιστώσεις που πλέον δεν είναι εύκολο να βρεθούν».

11. Πόσους νομούς της Βόρειας Ελλάδας -Μακεδονίας και Θράκης- προλάβατε να τιμήσετε;

«Θα σας απαντήσω ως εξής: Στεναχωρούμαι γιατί οι μόνοι νομοί που δεν προλάβαμε να τιμήσουμε είναι μόλις δύο, η Ροδόπη και η Θεσσαλονίκη».

12. Είστε προϊστάμενος της Πολιτικής Προστασίας στη Μεσσηνία, ποια είναι η αποστολή του τμήματος αυτού;

«Το Τμήμα Πολιτικής Προστασίας της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας έχει σαν αποστολή τη μελέτη, τον σχεδιασμό, την οργάνωση και αντιμετώπιση των φυσικών, τεχνολογικών και λοιπών καταστροφών ή καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Συντονίζει επίσης τις υπηρεσίες της Περιφερειακής Ενότητας, σχεδιάζει και υλοποιεί τα τοπικά σχέδια "Ξενοκράτης", όπως επίσης συντονίζει τα δημόσια και ιδιωτικά μέσα, το δυναμικό και συνεργάζεται με τις εθελοντικές ομάδες του νομού που έχουν ενταχθεί στο μητρώο Πολιτικής Προστασίας».

13. Προχθές, Πέμπτη, τιμήθηκε η Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού. Από τη θέση που βρισκόσαστε τώρα έχετε συνεργαστεί με εθελοντές. Τι πιστεύετε για την δράση τους και τον εθελοντισμό γενικότερα;

«Προσωπικά βλέπω τους εθελοντές ως σκαπανείς που προσφέρουν ανιδιοτελώς τη βοήθειά τους σε κάθε φυσική καταστροφή, ακόμα και με δικές τους δαπάνες. Επιτελούν ένα θεάρεστο κοινωνικό έργο και η συμβολή τους, κάθε φορά, είναι πολύτιμη».

14. Κι όμως, παρ’ όλα αυτά, γιατί μοιάζει οι εθελοντές να είναι κάθε φορά οι “φτωχοί συγγενείς” για την Πολιτεία;

«Μιλώντας για τη Μεσσηνία, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι επανειλημμένα η Πολιτική Προστασία έχει ζητήσει εγγράφως να ενισχυθούν οι εθελοντές με τα στοιχειώδη, έστω μια αποζημίωση για να αντικαταστήσουν τον φθαρμένο εξοπλισμό τους. Δυστυχώς, δεν έχει υπάρξει καμία ανταπόκριση ακόμα».

15. Δεν είχε δοθεί σχετική δέσμευση ωστόσο σε σύσκεψη που είχε γίνει φέτος, στις αρχές του καλοκαιριού, στην Καλαμάτα;

«Είναι γεγονός ότι ο γ.γ. Πολιτικής Προστασίας Πάτροκλος Γεωργιάδης έθεσε στη διάθεση των πιστοποιημένων εθελοντικών οργανώσεων κάποια πίστωση, το Ελεγκτικό Συνέδριο ωστόσο δεν επέτρεψε την εκταμίευσή της».

16. Εχετε υπηρετήσει τόσο στην κρατική νομαρχία, όσο και στη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Τι διαφορές διαπιστώνετε;

«Πιστεύω ότι ο ''Καλλικράτης'' λειτούργησε με τρόπο ώστε η αυτοδιοίκηση να αισθάνεται, δικαιολογημένα, ''ριγμένη'', ιδίως από πλευράς πόρων. Από την άλλη, η συρρίκνωση του Δημοσίου δημιουργεί φοβερά προβλήματα, καθώς υφίστανται πλέον υποστελεχωμένες υπηρεσίες, οι οποίες δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν».

17. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει, δεδομένων των συνθηκών στη χώρα μας;

«Θεωρώ ότι θα πρέπει οι υπηρεσίες που προσφέρουν ουσιαστικό έργο, αλλά έχουν στερηθεί απαραίτητο προσωπικό, να ενισχυθούν με προσωπικό που περισσεύει από άλλες υπηρεσίες».

18. Βλέποντας και αυτή την κατάσταση, πιστεύετε -μετά από τόσα χρόνια υπηρεσίας- ότι τελικά αρκεί ένα φιλότιμο για να προχωρήσουμε παραπέρα;

«Δεν αρκεί μόνο το φιλότιμο, δυστυχώς. Είναι ευνόητο ότι χρειάζονται και επιπλέον εργαλεία και εφόδια».

19. Φεύγοντας πια σε λίγες ημέρες από την ενεργό δράση, διαπιστώνετε ότι έχει αρχίσει να αλλάζει η νοοτροπία στο Δημόσιο;

«Φαίνεται πράγματι ότι ορισμένες από τις νοοτροπίες του Δημοσίου έχουν αρχίσει να αλλάζουν, προς το καλύτερο -κι αυτό είναι θετικό».

20. Νοσταλγείτε την γενέτειρα, επιθυμείτε την πατρίδα σας;

«Αν και πλέον είμαι κάτοικος Μεσσηνίας για μια ολόκληρη ζωή, η απάντηση είναι σαφώς καταφατική. Η γενέτειρα κάθε ανθρώπου είναι η μάνα του, όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι αναμνήσεις από τα χρόνια εκεί, είναι πάντα γλυκές. Κι έτσι πάντα η γενέτειρα βρίσκεται στην καρδιά και στο μυαλό σου».

* Ο Μανώλης Κοβάτσης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιαννιτσά, του Νομού Πέλλας και είναι, όπως δηλώνει, εγγονός Μακεδονομάχου, συμμαχητή του Τέλλου Αγρα. Στη Μεσσηνία ζει και εργάζεται από το 1979, όταν ήρθε ως δημόσιος λειτουργός, ενώ σε λίγες ημέρες συνταξιοδοτείται, έχοντας υπηρετήσει σε διάφορες θέσεις του Δημοσίου. Ισόβιος πρόεδρος του Συλλόγου Βορειοελλαδιτών Μεσσηνίας ο Μ. Κοβάτσης είναι παντρεμένος με την Ελένη Τζώρτζη, συνταξιούχο υπάλληλο του Δήμου Μεσσήνης, και έχουν δύο αγόρια, τον Θωμά και τον Βασίλη.