Του Κώστα Μπούρα
Μπορεί οι πεζοπορίες και οι επισκέψεις σε βουνά, ποτάμια, φαράγγια, καταρράκτες, πάντα να κρύβουν κινδύνους και να γίνονται με ευθύνη των επισκεπτών - πεζοπόρων. Όταν όμως συγκεκριμένες περιοχές γίνονται πολυσύχναστες πρέπει να λαμβάνεται και η ανάλογη μέριμνα από την Πολιτεία. Δεν μπορείς να επιζητάς την επισκεψιμότητα,να περιλαμβάνεις τη Νέδα στα τουριστικά σου φυλλάδια και να αποτελεί εργαλείο τουριστικής προβολής χωρίς να κάνεις τίποτα.
Γιατί μπορεί να βελτιώνεις (όσο τη βελτιώνεις) την πρόσβαση σε αυτή, αλλά από εκεί και πέρα τι γίνεται;
Η Νέδα, ο ποταμός - θρύλος με το μοναδικό γυναικείο όνομα, δεν είναι απλώς ένα φυσικό τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που χρειάζεται την ανάλογη φροντίδα και αξιοποίηση πάντα μέσα από τη προστασία της για να μπορεί στο διηνεκές να διατηρεί τη μαγεία της.
Μια μαγεία που όμως κινδυνεύει να επισκιαστεί από τη σκληρή πραγματικότητα με τα ατυχήματα που έχουν συμβεί. Πρέπει να κυριαρχήσει το ζήτημα της ασφάλειας και να γίνουν οι απαραίτητες παρεμβάσεις ώστε ο επισκέπτης να αισθάνεται ασφαλής και να μην κινδυνεύει. Εδώ και πολλά χρόνια δεν έχουν γίνει παρεμβάσεις στα μονοπάτια της και κυρίως στο κεντρικό μονοπάτι που οδηγεί προς τους καταρράκτες.
Ερώτημα αποτελεί αν είναι ευτύχημα ή αποτελεί τροχοπέδη ότι βρίσκεται στα όρια δύο νομών αλλά και δύο Περιφερειών, που σημαίνει ότι για να γίνει μια ουσιαστική και ολοκληρωμένη παρέμβαση χρειάζεται ο συντονισμός ενεργειών από τις δύο Περιφέρειες και πολύ περισσότερο και από τους εκατέρωθεν όμορους Δήμους. Εξάλλου μια τέτοια προσπάθεια είχε ξεκινήσει παλιότερα (περισσότερο από μια δεκαετία) και ενώ τότε φάνηκε να γίνονται τα πρώτα βήματα, δεν έγιναν τα επόμενα και έμεινε στα σπάργανα.
Μετά το τραγικό δυστύχημα που είχε γίνει το Μάιο, στο Δημοτικό Συμβούλιο Τριφυλίας είχε γίνει μια μικρή αναφορά στο όλο ζήτημα, είχε επισημανθεί η ανάγκη για ασφάλεια, αλλά μέχρι εκεί. Το ζήτημα σίγουρα δεν είναι μόνο ενός δήμου αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσει η όλη υπόθεση και σίγουρα οι δύο Περιφέρειες, Πελοποννήσου από τη μια και Δυτικής Ελλάδας από την άλλη, να ενεργοποιηθούν και να ενταχθεί στον άμεσο σχεδιασμό τους η προστασία και η αξιοποίηση της.
Αξιοποίηση που φυσικά δεν μπορεί να έρθει με υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις, όπως έχει ζητηθεί να γίνουν από ενδιαφερόμενες εταιρείες. Αξιοποίηση μέσα από την προστασία της, από την παροχή ασφάλειας στον επισκέπτη, από τη φροντίδα και ανάδειξη της. Αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο για την ευρύτερη περιοχή και η φήμη της είναι γνωστή παντού, ας διατηρηθεί λοιπόν μόνο η θετική πλευρά της φήμης της.
Ας αποτελέσει είναι υπόδειγμα οικοτουριστικού προορισμού, που και τη μαγεία της θα διατηρήσει και την τοπική οικονομία θα ενισχύσει.
