Αυτό αποκαλύπτει ο Αλ. Τσίπρας στο βιβλίο του “Ιθάκη”, που κυκλοφόρησε χθες, όπου μεταξύ άλλων, μιλά και για την απόφασή του να παραιτηθεί από επικεφαλής του κόμματος. Ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει τις προσπάθειές του για να μην αφήσει το κόμμα σαν ακυβέρνητο καράβι και να φροντίσει για την ομαλή διαδοχή στην ηγεσία του, προσφέροντας το “δαχτυλίδι” σε Έφη Αχτσιόγλου και Αλέξη Χαρίτση.
Ειδικότερα, αφού αναφέρεται στην επιλογή του, στην προσπάθεια να τον διαδεχθεί η Εφη Αχτσιόγλου και στην άρνησή της, σημειώνει για τον Αλέξη Χαρίτση: “Στο άκουσμα της απόφασής μου να φύγω και ακόμη περισσότερο στην πρότασή μου να θέσει υποψηφιότητα, σκοτείνιασε. Μου είπε, τελικά, ότι δεν αισθάνεται έτοιμος να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο βάρος. Και μου ζήτησε να μην παραιτηθώ”.
Ο ΤΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Οσον αφορά την πρώτη του μέρα στο Μέγαρο Μαξίμου ως πρωθυπουργός, τον Ιανουάριο του 2025, ο Αλ Τσίπρας έχει μια αναφορά στο βιβλίο του, που σχετίζεται με την Καλαμάτα. Αφηγείται πως “εκείνη την πρώτη μέρα, ωστόσο, θυμάμαι πως συνέχισα να δουλεύω χωρίς να πάρω ανάσα, βυθισμένος σε συσκέψεις, τηλεφωνήματα, αποφάσεις που έπρεπε να ληφθούν άμεσα. Η ένταση ήταν ασταμάτητη, οι ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβω. Κάποια στιγμή, αργά το απόγευμα, άρχισα να νιώθω μια βαριά εξάντληση. Και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν είχα φάει τίποτα όλη μέρα. Ανοίγω την πόρτα προς το γραφείο της Ελένης και απευθύνομαι προς τους συνεργάτες μου:
«Ρε παιδιά, θα παραγγείλετε τίποτα να φάμε; Εδώ τι κάνουμε; Όταν πεινάμε;». Είχα συνηθίσει να τρώω στα γρήγορα ένα σουβλάκι, κάτι απλό. Αλλά πριν προλάβει κανείς να απαντήσει, εμφανίζεται ο Τάκης, ο σερβιτόρος του Μεγάρου, ένας καλοσυνάτος τύπος από την Καλαμάτα, που προφανώς είχε διοριστεί την περίοδο Σαμαρά. «Κύριε Πρόεδρε», μου λέει, «να σας φτιάξω μια μακαρονάδα με κιμά;».
Το Μέγαρο δεν είχε κουζίνα που να λειτουργεί, αλλά εκείνος, με έναν σχεδόν πατρικό τρόπο, ήθελε να κάνει κάτι παραπάνω, να με φροντίσει μέσα σε αυτό το ψυχρό, βαρύ κτίριο, αποδεικνύοντας ότι τουλάχιστον για τους υπαλλήλους του Μαξίμου, το κράτος έχει συνέχεια. Δέχτηκα με ευχαρίστηση. Όταν έφερε το πιάτο μπροστά μου, κουρασμένος όπως ήμουν, η μυρωδιά με χτύπησε κατευθείαν”.
Γ.Σ.
