Ο διευθυντής του ιδρύματος πρωτοπρεσβύτερος Κρεσφόντης Πουλόπουλος λέει πως μεταξύ τους «υπάρχει και μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχουν κάνει οικογένεια, οπότε βρίσκουν στο ίδρυμά μας φροντίδα, θαλπωρή και αγάπη». Οι περισσότεροι γνωρίζουν για το ίδρυμα και χτυπούν οι ίδιοι την πόρτα του για να ζητήσουν τη στέγη του, «υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που δεν έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν μόνοι τους και ενδιαφέρεται η τοπική Εκκλησία μέσω των ενοριών και των ιερέων», αναφέρει ο πατέρας Κρεσφόντης. Το Αλεξανδράκειο Γηροκομείο είναι ένας χώρος ανοιχτός, σε επικοινωνία και επαφή με τον κόσμο της πόλης. Οι φιλοξενούμενοι πηγαίνουν εκεί οικειοθελώς και σε περίπτωση που κάποιος φιλοξενηθεί και δει ότι δεν του αρέσει ο χώρος, μπορεί ελεύθερα να αποχωρήσει. Αλλά και οι ηλικιωμένοι οι οποίοι μένουν στο ίδρυμα είναι ελεύθεροι να βγαίνουν τη βόλτα τους, να συναντούν τους συγγενείς και φίλους τους και να κάνουν τη ζωή που οι ίδιοι επιθυμούν.
Οσο για το ποιοι γίνονται δεκτοί, όπως λέει ο διευθυντής «μιλάμε για ανθρώπους άνω των 70 ετών και η ηλικία είναι ένας εκ των όρων, καθώς και οι άνθρωποι που περιθάλπονται εδώ να είναι αυτοεξυπηρετούμενοι και να μην έχουν άνοια και μεταδοτικά νοσήματα». Βεβαίως «περνώντας τα χρόνια οι μεγάλοι άνθρωποι καταπέφτουν -δεν τους διώχνουμε από το ίδρυμα αλλά τους φροντίζουμε. Η εισαγωγή όμως όταν γίνεται, γίνεται αφού είναι αυτοεξυπηρετούμενοι».
ΕΝΤΑΓΜΕΝΟ ΣΕ ΕΝΑ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Το Αλεξανδράκειο Γηροκομείο είναι μέρος ενός ευρύτερου δικτύου αλληλεγγύης της τοπικής Εκκλησίας, στο οποίο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου είναι ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος «ο οποίος δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, για τους μοναχικούς και για εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν κάποια προβλήματα στο υπόλοιπο της ζωής τους», λέει ο πατέρας Κρεσφόντης. Και προσθέτει ότι αυτή τη στιγμή στο ίδρυμα δεν υπάρχουν άλλες θέσεις. «Η δυναμικότητα του ιδρύματος είναι για 90 άτομα και η άδεια λειτουργίας είναι επίσης για 90». Επιπλέον αιτήματα υπάρχουν, όπως λέει, αλλά δεν παρατηρεί αυξημένο ενδιαφέρον: «Θα έλεγα ότι το ενδιαφέρον είναι το ίδιο, και παλαιότερα και τώρα».
Το ίδρυμα λειτουργεί από το 1870 στο χώρο του Αλεξανδρακείου και σε αυτό «έχουν βρει στέγη και αγάπη γύρω στους 5.000 συνανθρώπους μας, βέβαια μέχρι το 1957 εδώ λειτουργούσε το νοσοκομείο της πόλης και γηροκομείο, ενώ από το 1957 λειτουργεί ως γηροκομείο», αναφέρει. Και υπενθυμίζει ότι ανέκαθεν «σκοπός του ιδρύματος είναι η φροντίδα της τρίτης ηλικίας και γι' αυτή τη φροντίδα η Ακαδημία των Αθηνών έχει βραβεύσει για την προσφορά του το ίδρυμά μας με αργυρό παράσημο». Προσθέτει ακόμη ότι το Αλεξανδράκειο «συντηρείται εξ ιδίων πόρων, δεν επιχορηγείται από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά από την αξιοποιηθείσα περιουσία του ιδρύματος».
Για τις ανάγκες των φιλοξενούμενων εργάζονται 25 άτομα -νοσηλεύτριες, καθαρίστριες, μαγείρισσες και όλες οι ειδικότητες που απαιτούνται για να λειτουργήσει ένα γηροκομείο. «Υπάρχει και γιατρός παθολόγος, αλλά υπάρχουν και γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων που έρχονται εδώ και προσφέρουν υπηρεσίες στο ίδρυμα, και πρέπει να τονίσουμε ότι προσφέρουν υπηρεσίες αφιλοκερδώς», σημειώνει.
ΕΝΑΣ ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΧΩΡΟΣ
Οι φιλοξενούμενοι στο ίδρυμα συνήθως «ζητούν να έρθουν γιατί έχουν τη δυσκολία να μένουν μόνοι τους. Δεν θα έλεγα ότι έχουν στερηθεί την αγάπη και τη φροντίδα γιατί οι συγγενείς τους, οι δικοί τους άνθρωποι ενδιαφέρονται, αλλά η ηλικία και η μοναξιά πολλές φορές είναι που τους οδηγεί εδώ στο ίδρυμα», λέει ο διευθυντής του. Ειδικά στα χωριά όπου ζουν πολλοί μοναχικοί άνθρωποι «ο πληθυσμός μειώνεται και δεν μπορούν να βρουν έναν άνθρωπο να τους φροντίσει -έτσι έχουν ακούσει για το ίδρυμα και πως εδώ υπάρχει και ιατροφαρμακευτική φροντίδα και περίθαλψη και έτσι αισθάνονται μια ασφάλεια και μια σιγουριά, ή υπάρχει κάποια σύσταση». Αλλά και το προσωπικό αφιερώνει όλη την αγάπη και τη φροντίδα του σε αυτούς τους ανθρώπους και «πασχίζει μέρα και νύχτα να προσφέρει έστω το ποτήρι με το δροσερό νερό στο συνάνθρωπο, με το χαμόγελο και με την αγάπη».
Ο πατέρας Κρεσφόντης αναφέρει πως ωστόσο το γηροκομείο δεν είναι ένας κλειστός χώρος: «Το Αλεξανδράκειο Γηροκομείο είναι ένας ανοιχτός χώρος, οι ηλικιωμένοι μπορούν εδώ καθημερινά να δέχονται επισκέψεις ή να κάνουν επισκέψεις σε συγγενικά ή φιλικά τους πρόσωπα», λέει. Και προσθέτει ότι «καθημερινά υπάρχει αυτή η επικοινωνία του ιδρύματος με την πόλη -εξάλλου η κοινωνική υπηρεσία του ιδρύματος διοργανώνει διάφορες εκδρομές και εκδηλώσεις και διάφοροι φορείς και σχολεία επισκέπτονται και διοργανώνουν εκδηλώσεις στο χώρο του γηροκομείου».
Καταλήγοντας ο π. Κρεσφόντης Πουλόπουλος αναφέρει πόσο σημαντική είναι και η προσφορά του τοπικού παραρτήματος του Ερυθρού Σταυρού: «Οι εθελόντριες του τοπικού Ερυθρού Σταυρού έρχονται σταθερές μέρες την εβδομάδα, κάνουν παρέα στους ηλικιωμένους και τους απασχολούν με διάφορες ασχολίες ή τους συνοδεύουν σε διάφορες επισκέψεις».
