Μετά την απόπειρα εμπρησμού των Μπαγκλαντέζων στη Σπάρτη, την έξωση των Πακιστανών από τα καταλύματα τους στη Σκάλα, και τους πυροβολισμούς κατά των οικονομικών προσφύγων στην Αρεόπολη, η κοινωνία της Λακωνίας αναστατώθηκε για μια ακόμη φορά, από μία οργανωμένη επίθεση κατά των οικονομικών μεταναστών στους Μολάους.
Αφορμή στάθηκε η αρπαγή της τσάντας μιας δασκάλας που υπέστη επίθεση από δύο (μάλλον Μαροκινούς) μετανάστες.
Οι αυτόκλητοι υπερασπιστές «του νόμου και της τάξης», μια ομάδα γύρω στα 30 άτομα-στην οποία ακούγεται ότι συμμετείχαν και παιδιά…-, δεν κυνήγησαν μόνο τους δράστες, αλλά, επιδόθηκαν σε ένα κανονικό πογκρόμ κατά δικαίων και αδίκων , ενάντια σε κατά προτίμηση «παράνομους» δηλαδή πιο ευάλωτους, μετανάστες.
Χαρακτηριστικό του ξενοφοβικού παροξυσμού από τον οποίο διακατέχονταν οι σύγχρονοι θαυμαστές της Κου Κλουξ Κλαν είναι ότι δεν αρκέστηκαν να προπηλακίσουν και να βιαιοπραγήσουν σε βάρος όσων ξένων είχαν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο τους, αλλά τους ξετρύπωσαν από τα καταλύματά τους και τους κυνηγούσαν με καδρόνια και σιδερολοστούς.
Αρκετοί τραυματίστηκαν, τρεις μόνο τόλμησαν να πάνε στο νοσοκομείο (ο ένας μάλιστα κινδυνεύει να χάσει το μάτι του), ενώ οι άλλοι, δαρμένοι και άδαρτοι εξακολουθούν να κρύβονται φοβισμένοι μη έχοντας πού να αποτανθούν αφού οι περισσότεροι είναι χωρίς χαρτιά.
Όμως πιο σοβαρά τραυματισμένη είναι η τοπική κοινωνία, η οποία , αντί να στρέψει την προσοχή της στα σοβαρά προβλήματα που προκάλεσε το Μνημόνιο της Τρόικας στη χώρα μας- και στη Λακωνία- (ανεργία, φτώχεια, αύξηση χρόνων δουλειάς, μείωση μισθών και συντάξεων κ.λ.π.), δηλητηριάζεται από ρατσιστικό μίσος, αντιμετωπίζοντας σαν αποδιοπομπαίους τράγους τους ταλαίπωρους που σκόρπισε στους πέντε ανέμους η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
- Στεκόμαστε στο πλευρό της άτυχης δασκάλας που δέχτηκε την επίθεση, όπως στεκόμαστε και στο πλευρό της τοπικής κοινωνίας που καλείται να πληρώσει την πολιτική ανεπάρκεια και την κοινωνική αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας της χώρας.
Ταυτόχρονα δεν μπορούμε παρά να καταδικάσουμε τέτοιες απάνθρωπες ενέργειες και να σταθούμε δίπλα στους μετανάστες που, όλο και πιο συχνά γίνονται θύματα ρατσιστικής βίας και εμπάθειας.
- Ομως αρνούμαστε να ενοχοποιήσουμε συνολικά την κοινωνία.
Η ουσιαστική ευθύνη βρίσκεται υψηλότερα… Η «ελληνική» κυβέρνηση πιστή στις επιταγές του Μνημονίου της ντροπής ενδιαφέρεται μόνο να «προστατέψει» την Ευρώπη-φρούριο από τα διογκούμενα μεταναστευτικά ρεύματα (για τα οποία και η ίδια έχει τις ευθύνες που της αναλογούν). Τη στιγμή που κόπτεται για την τήρηση του Νόμου, επιτρέπει στους μετανάστες να δουλεύουν ανασφάλιστοι, χωρίς χαρτιά, χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα, να ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες, να βρίσκονται εκτεθειμένοι στο έλεος του κάθε εργοδότη και στη μανία του κάθε ξενόφοβου ρατσιστή , μη επιτρέποντάς τους να φτάσουν στον επιθυμητό προορισμό τους (χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, ως επί το πλείστον).
Είναι μαθηματικά βέβαιο πως αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, η βία θα γεννήσει κι άλλη βία. Οι πεινασμένοι και κυνηγημένοι, αναγκαστικά θα χρησιμοποιήσουν βία για να επιβιώσουν. Βία της οποίας ο αποδέκτης δεν θα είναι όσοι προκάλεσαν τον βίαιο εκπατρισμό των εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και τον εγκλωβισμό τους στη χώρα μας, αλλά δυστυχώς η κοινωνία υποδοχής τους.
Ο κοινωνικός καννιβαλισμός που προωθείται σήμερα, με την περιοδική στοχοποίηση διάφορων κοινωνικών, (αλλά και …επαγγελματικών…), ομάδων, σε τέτοια θλιβερά περιστατικά οδηγεί. Οι τσιγγάνοι-χτες και οι οικονομικοί μετανάστες-σήμερα , είναι τα πειραματόζωα.
Οι τελικοί αποδέκτες του αυταρχισμού, της περιθωριοποίησης, του αποκλεισμού είμαστε όλοι εμείς, τα χαμηλά και μεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας:
Εμείς οι «κοπρίτες» και οι «τζαμπατζήδες», -δηλαδή εμείς οι αγρότες που βλέπουμε τα προϊόντα μας απούλητα, οι μικρομαγαζάτορες που κινδυνεύουν να κλείσουν τα μαγαζιά μας, οι στρατιές των άνεργων νεολαίων με πτυχίο και μεταπτυχιακά, οι απολυμένοι μεσήλικες οικογενειάρχες, οι αυτοαπασχολούμενοι μικροεπαγγελματίες-έρμαια των μεγαλοεταιριών, οι συνταξιούχοι των συντάξεων πείνας, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι των 500 ευρώ και των μηδενικών δικαιωμάτων, οι απλήρωτοι δημόσιοι υπάλληλοι των 40-45 και βάλε ωρών εργασίας.
Εμείς οι πολίτες μιας υπό κατοχή και υπό διάλυση χώρας- , που αν δεν αντιδράσουμε διεκδικώντας όσα από τα στοιχειώδη δικαιώματά μας μας απομείνανε, θα γίνουμε μετανάστες στο τόπο μας, (αν δεν έχουμε ήδη γίνει…)
Σε αυτή την πολύμορφη βία ας απαντήσουμε συλλογικά, συντεταγμένα, ψύχραιμα, αποφασιστικά, με ευαισθησία και κοινωνική αλληλεγγύη.
Για να μη γίνει η Λακωνία μας ο «Αγιος Παντελεήμοντας» της Πελοποννήσου.
«Κοινή Δράση»
-Κίνηση για τον συντονισμό πολιτών Πελοποννήσου- Επιτροπή Λακωνίας
