Με μικρές γραφικές εκκλησίες, ακόμα και στα βράχια του Κάστρου που οι Καλαματιανοί δε γνωρίζουν και με εντυπωσιακή θέα της Καλαμάτας όσο ανεβαίνεις πιο ψηλά.

Το πώς είναι να ζεις στην Παλιά Καλαμάτα μας το είπαν κάποιοι από τους ανθρώπους που βρήκαμε στα σπίτια τους, που εξακολουθούν να ζουν με τις πόρτες ανοιχτές.

Η Αλεξάνδρα Γιαννουλέα μας είπε ότι «σε διαμέρισμα δεν μπορώ να ζήσω. Θέλω την άπλα» και σημείωσε: «Προτιμώ τα στενάκια από την κίνηση, τα προτιμώ από την βαβούρα των αυτοκινήτων».

Ο φιλοξενούμενός της Γιάννης Παπαγιαννόπουλος παρατήρησε: «Είναι ήσυχα εδώ, δεν έχει κίνηση. Μπορούν να βγουν τα παιδιά και να παίξουν άνετα, χωρίς κίνδυνο».

Στο δρόμο συναντήσαμε το 10χρονο Κώστα που πήγαινε στη γιαγιά του, η οποία μένει στην Παλιά Καλαμάτα. Μας είπε ότι «μου αρέσει εδώ, αλλά προτιμώ τη Δυτική Παραλία που μένω, γιατί έχει θάλασσα».

Η Ευγενία Βλαζάκη μένει στο σπίτι που έχει από τον παππού της, το οποίο όπως μας ανέφερε είναι 300 χρόνων και το έχουν ανακαινίσει. «Μου αρέσει που έχει ησυχία, καλό κλίμα», παρατήρησε και σημείωσε: «Είμαστε ήσυχα, είναι πολύ καλή η γειτονιά».

Η Κονδυλένια Ντούλη επεσήμανε ότι «έχει ησυχία. Ηταν επιλογή μας να ζήσουμε εδώ» και πρόσθεσε: «Εδώ είναι πολύ καλύτερα από τις πολυκατοικίες. Εχουμε και δροσιά, γιατί είναι έτσι κατασκευασμένα τα σπίτια. Ηταν πιο ψηλά, αλλά έγινε ο σεισμός και τα χαμηλώσαμε, όπως αποφάσισαν. Τώρα το καλοκαίρι είμαστε μέσα στη μουσική από τις εκδηλώσεις στο Κάστρο».

Ο Σταύρος Ναθαναήλ, υπάλληλος της "Φάρις" - εργάζεται στο Δημοτικό Ωδείο, σημείωσε: «Η περιοχή έχει διατηρήσει την ομορφιά της. Θυμίζει Παλιά Καλαμάτα. 

Είναι ξεχωριστός ο χώρος εργασίας μας».