Την εποχή που η ελεύθερη κατασκήνωση σήμαινε διακοπές σε καλύβες στην παραλία της Μεσσήνης
Τώρα η παραλία εκείνη, που πολλοί τη θυμούνται ολοζώντανη, γεμάτη κόσμο, έχει μαραζώσει και περιμένει μετά την παρακμή να έρθει ξανά... η ακμή. Δεν λειτουργεί εκεί πλέον ούτε το μικρό καφενεδάκι που λειτουργούσε μέχρι τα τελευταία χρόνια, τηγανίζοντας και τα ψάρια που ψάρευαν οι ερασιτέχνες για την παρέα τους.
Μέσα από το φράχτη της αυλής του, η Ευγενία Σκλήβα παίζει με τα εγγονάκια της κι εύχεται να κλείσει επιτέλους η χωματερή και να απομακρυνθούν τα σκουπίδια που βρομίζουν την όμορφη αυτή περιοχή. Εύχεται ακόμα να βελτιωθεί ο τσιμεντένιος δρόμος που ξεκινά από το δρόμο Ασπροχώματος - Μεσσήνης, δυτικά της γέφυρας, και φτάνει μέχρι τις εκβολές του ποταμού, αφού όμως διασχίζει τον εκεί τσιγγάνικο καταυλισμό - φόβο και τρόμο για τους διερχόμενους, όπως μας λέει χαρακτηριστικά.
Δίπλα από τον ποταμό Πάμισο και σε απόσταση αναπνοής από την ακροθαλασσιά λειτουργεί η χωματερή των Λιμενικών
Τώρα η ίδια έχει μόνο να διηγείται ιστορίες με αμέτρητες θαλάσσιες χελώνες που έβγαιναν στην αμμουδιά, παρά το ατελείωτο "πανηγύρι" των ανθρώπων και τις φωτιές κατά μήκος της παραλίας από τις αρχές Ιουνίου μέχρι τα τέλη Αυγούστου. Ιστορίες για τσακωμούς, αγάπες και μεγάλες φιλίες, που άντεχαν από καλοκαίρι σε καλοκαίρι για πολλά χρόνια...
Χορτάτοι μετά την επιδρομή στη χωματερή οι γλάροι στην παραλία
Ερημιά και σκουπίδια, με φόντο τα σκαπτικά μηχανήματα που είναι σε ετοιμότητα να επέμβουν στη χωματερή, σε περίπτωση πυρκαγιάς
«Ο δρόμος, τα σκουπίδια και ο καταυλισμός έθαψαν αυτή την όμορφη παραλία» λέει χαρακτηριστικά η κ. Σκλήβα - και θυμάται πως πριν από μερικά χρόνια δεν ήταν αρκετός ο χώρος δίπλα από το δρόμο για να παρκάρουν οι λουόμενοι τ' αυτοκίνητά τους, και η αμμουδιά δεν επαρκούσε για να φιλοξενήσει όσους ήθελαν να στρώσουν την πετσέτα τους.
Οσο για την εποχή που επιτρεπόταν η κατασκήνωση, όλοι όσοι περάσαμε έστω κάποιες στιγμές σ' αυτή την παραλία, θυμόμαστε στην περιοχή δεκάδες, ίσως κι 70-80 οικογένειες από τα γύρω χωριά, που παραθέριζαν σε ξύλινα καλύβια. Αμέτρητα πιτσιρίκια διασκέδαζαν εκεί όλο το καλοκαίρι, μέχρι που έφευγαν... κατάμαυρα από τον ήλιο λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία. Μαζί τους απολάμβαναν το καλοκαίρι με ημερήσιες, κυριακάτικες συνήθως εξορμήσεις, και οικογένειες αγροτών ή παραθεριστών από την Αθήνα που έμεναν στα γύρω χωριά. Συχνά μάλιστα ολόκληρα... χωριά γέμιζαν τις καρότσες των αυτοκινήτων και τις ρυμούλκες των τρακτέρ, για να κάνουν το μπάνιο τους στη συγκεκριμένη περιοχή. Οι μανάδες γέμιζαν τεράστιες τσάντες με ταψιά γεμάτα φρεσκομαγειρεμένα γεμιστά, παστίτσιο, μέχρι και μουσακά, κουβαλούσαν τις "μπόμπες" γεμάτες νερό και φρόντιζαν να υπάρχει πάντα ένα καρπούζι ή ένα πεπόνι, φρούτα του καλοκαιριού, τα οποία διατηρούσαν δροσερά χωμένα μέσα στην άμμο, εκεί που έσκαγε το κύμα. Σανίδες αντί για στρώματα φουσκωτά, σαμπρέλες αντί για σωσίβια, μια πρόχειρη κατασκευή συχνά αντί για ομπρέλα, και φυσικά χωρίς αντηλιακό αλλά με πάρα πολύ κέφι και παιχνίδι για μικρούς και μεγάλους. Τόσο που καμιά φορά έκαναν μπάλα μέσα στη θάλασσα ακόμα και το... καρπούζι, πριν προλάβει να το κόψει σε χοντρές δροσερές φέτες η μάνα.
Ομορφες αναμνήσεις, που δυστυχώς δε θα τις ζήσουν σε αυτή την παραλία τα σημερινά παιδιά, αφού είναι εγκαταλελειμμένη, γεμάτη σκουπίδια, ενώ μόλις σε απόσταση 50-100 μέτρων από το κυμοθάλασσο, βρίσκεται η συρμάτινη πόρτα της χωματερής. Κι έξω όμως από το φράχτη, κρυμμένα πίσω από έναν καλαμιώνα, δίπλα από το χωματόδρομο κατά μήκος της αμμουδιάς, βρίσκονται αμέτρητα σκουπίδια σε σωρούς.
Η κ. Ευγενία Σκλήβα περιγράφει πως σε καθημερινή βάση κάμποσα απορριμματοφόρα φτάνουν στην περιοχή δίνοντας τροφή στους... γλάρους που κατακλύζουν συχνά την παραλία, χορτάτοι από φαΐ.
Η ίδια κοιτά μέχρι το κυμοθάλασσο. Ατενίζει την απέραντη παραλία και σιγοψιθυρίζει πόσο ερήμωσε η αγαπημένη της αμμουδιά. Οπως λέει, ίσως να είχε διατηρηθεί η ομορφιά και η ζωντάνια της, εάν έφτιαχναν υποδομές όπως ντουσιέρες και τουαλέτες, αντί να απαγόρευαν τις καλύβες.
Ο Δημήτρης Τσιτσίρης, συνταξιούχος πλέον, κατοικεί 2 χρόνια τώρα στην περιοχή της Μεσσήνης και απολαμβάνει την παραλία, η οποία κατά τη γνώμη του χρειάζεται καθαριότητα. Οπως παρατηρεί: «Ολα τα "φιλέτα" θα δοθούν σε ιδιώτες. Θα αποκλεισθεί η πρόσβαση, όπως το πάνε, στους πολίτες. Πολλά πουλήθηκαν κι έχει και το ΤΑΙΠΕΔ δικό του κομμάτι στην περιοχή. Τι να πούμε... Ούτε το ποτάμι, που θα μπορούσε να είχε αξιοποιηθεί προς όφελος των κατοίκων, με έσοδα για το Δήμο Μεσσήνης, δεν το έχει αξιοποιήσει κανείς. Ούτε το δρόμο κατά μήκος της παραλίας δε φροντίζουν, παρότι θα μπορούσε να είναι ήπιας κυκλοφορίας και να εξυπηρετεί τον κόσμο σε όλο το μήκος της».
Την ίδια στιγμή, στην απέναντι όχθη του ποταμού, ανατολικά στα όρια της Καλαμάτας, εκεί στις εκβολές, η μικρή παραλία που έχει διαμορφωθεί είναι γεμάτη κόσμο που ψαρεύει και απολαμβάνει άφοβα το μπάνιο του. Τέτοιες εικόνες θα ήθελε να βλέπει και η κ. Ευγενία μπροστά από το άλλοτε καφενεδάκι της, κρατώντας στην αγκαλιά της τη συνονόματη εγγονή της.
Η Χρυσάνθη Σκλήβα παρατηρεί πως φέτος, με τα πολλά, εγκαταστάθηκε μια ντουσιέρα από το δήμο, αλλά η αμμουδιά παραμένει βρόμικη ακόμα. Συμφωνεί πως ο κόσμος δε φτάνει μέχρι την παραλία γιατί φοβάται λόγω του καταυλισμού των τσιγγάνων, αποφεύγει να περάσει καθώς ο δρόμος έχει τα μαύρα του τα χάλια και φυσικά φοβάται εξαιτίας της χωματερής - αν και η ίδια πιστεύει πως δεν υπάρχει λόγος. Οπως λέει, συχνά λαμβάνονται δείγματα -όπως προ ημερών- από τις αρμόδιες υπηρεσίες για τον έλεγχο του νερού της θάλασσας.
Η θέα του απέραντου γαλάζιου από την είσοδο της χωματερής
ΕΚΘΕΣΗ ΑΥΤΟΨΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΛΙΜΕΝΙΚΑ
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση αυτοψίας από το κλιμάκιο ελέγχου ποιότητας περιβάλλοντος στη χωματερή στα Λιμενικά, η απόρριψη των σκουπιδιών γίνεται υπαίθρια, χωρίς διαχείριση και αφορά αστικά σύμμεικτα απορρίμματα, χωρίς να καλύπτονται από χώμα. Κατά την αυτοψία διαπιστώθηκαν ύπαρξη εντόμων και δυσάρεστες οσμές. Ο χώρος όταν έγινε η αυτοψία ήταν ανοικτός, καθώς η πόρτα του ήταν ορθάνοιχτη, ενώ στη σχετική έκθεση σημειώνεται πως εκείνη την περίοδο τουλάχιστον δεν υπήρχε σύστημα πυρόσβεσης. Αναφέρονται οι συντεταγμένες του ΧΑΔΑ και υπογραμμίζεται πως βρίσκεται πολύ κοντά στην κοίτη του ποταμού Παμίσου και στον αιγιαλό.
Να σημειωθεί πως πλέον, τουλάχιστον η είσοδος παραμένει κλειστή και υπάρχει προειδοποιητική πινακίδα κινδύνου πυρκαγιάς. Επίσης, υπάρχει πυροσβεστικός κρουνός.
Τα σκουπίδια όμως βρίσκονται σε απόσταση... αναπνοής από την αμμουδιά και μόλις λίγα μέτρα από την παραλία, στην άκρη του δρόμου του Αγίου Νικολάου, που τείνει να γίνει πολυσύχναστη. Πιο ανατολικά κοντά στις εκβολές του ποταμού παραμένει έρημη η παραλία - κατά μήκος της οποίας, πίσω από τις καλαμιές, εκτείνεται η χωματερή.
