Ο  αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας, Περικλής Ξηρογιάννης, μιλώντας στην "Ε" επισημαίνει ότι στην πραγματικότητα τα περιστατικά αυτά είναι ακόμα περισσότερα. Μια αξιοσημείωτη αύξηση στις υποθέσεις που φτάνουν στα δικαστήρια διαπιστώνει και ο δικηγόρος Μαρίνος Μπηλιώνης. Οπως λέει, αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι ο νόμος είναι πιο εξειδικευμένος και προστατεύει τις γυναίκες και τα παιδιά τους.
Αλλά και από τα στατιστικά της Αστυνομίας για το χρόνο που πέρασε, φαίνεται ότι υπάρχει αύξηση στις καταγγελίες από γυναίκες που πέφτουν θύματα βίας μέσα στο σπίτι τους. Κατά μέσο όρο καταγγέλλονταν περίπου 10 τέτοιες περιπτώσεις το μήνα στις αστυνομικές υπηρεσίες Πελοποννήσου - ενώ συνολικά καταγράφηκαν 127 τέτοια περιστατικά μέσα στο 2014, κατά πολύ αυξημένα συγκριτικά με άλλα αδικήματα. Αλλά και αξιωματικοί της Διεύθυνσης Αστυνομίας Μεσσηνίας διαπιστώνουν ότι έχει παρατηρηθεί μεγάλη αύξηση των καταγγελιών. Επισημαίνουν μάλιστα ότι πιο εύκολα μια γυναίκα θα πάει πλέον στο τμήμα και θα καταγγείλει τον άντρα της, γιατί έχει σύμμαχο το νόμο. 

ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Κοινωνικοί λειτουργοί της Π.Ε. Μεσσηνίας μιλώντας στην "Ε" επισημαίνουν πως πολλές γυναίκες για να προστατέψουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους πηγαίνουν σε δικηγόρο. Ενώ συνήθως ο πρώτος που απευθύνονται για να καταγγείλουν το σύντροφό τους είναι η Αστυνομία. Στους ίδιους θα πάνε περισσότερο για να ζητήσουν συμβουλές, σε μια προσπάθεια να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια πριν προχωρήσουν σε μια καταγγελία στις Αρχές.
Πάντως, ο Περ. Ξηρογιάννης λέει ότι μπορεί ναι μεν να παρατηρείται αύξηση των υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας που καταγγέλλονται στην Αστυνομία και οδηγούνται στα Δικαστήρια, αλλά «τα πραγματικά περιστατικά είναι ακόμα περισσότερα». Πολλές φορές λοιπόν οι γυναίκες δεν τολμούν να το κάνουν, είτε από φόβο είτε γιατί δεν θέλουν να τιμωρηθεί ο σύντροφός τους. Ως δικηγόρος, ο ίδιος παρατηρεί ότι συνήθως ο θύτης υπόσχεται πως δεν θα το ξανακάνει και πείθει το θύμα ότι όλα θα φτιάξουν. Ενας ανασταλτικός παράγοντας σύμφωνα με τους αστυνομικούς που μιλήσαμε είναι και η κοινωνική κατακραυγή, καθώς μέσα από την επαφή τους με τις γυναίκες βλέπουν ότι το σκέφτονται τι διάσταση θα πάρει, πώς θα τις σχολιάσουν και τι θα πει ο περίγυρός τους.
Ο νόμος πάντως σε κάθε περίπτωση είναι πολύ αυστηρός, και σωτήριος για πολλές γυναίκες, όπως επισημαίνει και ο Μαρ. Μπηλιώνης. Και προσθέτει ότι στα δικαστήρια οι κατηγορούμενοι για ενδοοικογενειακή βία στην πλειοψηφία τους καταδικάζονται, ενώ λίγες είναι οι περιπτώσεις που οι γυναίκες πείθονται να παρουσιάσουν μια πιο ωραιοποιημένη κατάσταση σε μια προσπάθεια να ανασκευάσουν και να πέσει ο σύντροφός τους στα μαλακά. Ακόμα λιγότερες, λέει, είναι οι ψεύτικες καταγγελίες, χωρίς να λείπουν περιπτώσεις που μια γυναίκα θα τα φουσκώσει στην προσπάθεια να ασκήσει πίεση σε ένα διαζύγιο και να επωφεληθεί στο μοίρασμα της περιουσίας. 

ΑΣΠΙΔΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ - ΘΥΜΑΤΑ
Ενας από τους λόγους λοιπόν που κάνει πιο εύκολο για τις γυναίκες να καταγγείλουν ότι είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι και το ότι υπάρχει ενημέρωση και πληροφόρηση «για το ειδικό πλέον νομοθετικό καθεστώς του νόμου 3.500/2006, που ορίζει την ενδοοικογενειακή βία, ως αξιόποινη πράξη, απαγορεύει ρητά την άσκηση βίας κατά οποιουδήποτε μέλους της οικογένειας (άρθρο 2) και προβλέπει την αυτεπάγγελτη δίωξη».
Οπως εξηγεί ο Π. Ξηρογιάννης, ο νόμος προστατεύει τα θύματα βίας μέσω της αυτεπάγγελτης δίωξης, έτσι «ώστε να μην υπάρχει περίπτωση το θύμα να απειληθεί εκ νέου από τον δράστη και να ανακαλέσει όσα αρχικά έχει καταγγείλει». Επίσης προβλέπει και «την ποινική διαμεσολάβηση, ώστε να παρέχεται ευκαιρία να μην δικαστεί ο δράστης που θα υποσχεθεί ότι δεν θα τελέσει άλλη πράξη και θα εκπληρώσει και κάποιες ακόμα προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος».
Επιπρόσθετα, οι κοινωνικοί λειτουργοί επισημαίνουν ότι σήμερα η πρόσβαση μιας γυναίκας σε κοινωνικές υπηρεσίες που μπορεί να την συμβουλέψουν και να την στηρίξουν ψυχολογικά είναι πιο εύκολη. «Υπάρχει η δυνατότητα σήμερα η γυναίκα να απευθυνθεί σε υπηρεσίες που θα την στηρίξουν και θα την ενημερώσουν τι μπορεί να κάνει, θα την βοηθήσουν ψυχολογικά και θα της δώσουν κάποιες κατευθύνσεις ώστε να μπορέσει να αντιδράσει και να σπάσει το φαύλο κύκλο της βίας», αναφέρουν. Αλλά και αξιωματικοί της Αστυνομίας προτρέπουν τις γυναίκες να μην διστάζουν και να το καταγγέλλουν ανοιχτά όταν πέφτουν θύματα βίας, όπως και να επισκέπτονται κοινωνικούς λειτουργούς ή κάποιο ειδικό συμβουλευτικό κέντρο πριν καταλήξουν στην Αστυνομία.
Τέλος, αυτό που επισημαίνουν δικηγόροι είναι ότι στα δικαστήρια φαίνεται και από τα εκθέματα ότι καταλήγουν αρκετές περιπτώσεις στα ακροατήρια. Αυτό, όπως λέει ο Π. Ξηρογιάννης, γίνεται «προφανώς γιατί οι κατηγορούμενοι είτε δεν έχουν συνειδητοποιήσει την αυστηρότητα του νόμου ή δεν έχουν ενημερωθεί για τη δυνατότητα της ποινικής διαμεσολάβησης. Στα ακροατήρια, όταν εκδικάζονται σχετικές υποθέσεις, παρατηρείται συνήθως μια προσπάθεια εκτόνωσης της έντασης - ωστόσο επειδή η δίωξη είναι αυτεπάγγελτη, συνήθως δεν μπορεί να οδηγήσει σε απαλλαγή του δράστη», αναφέρει καταλήγοντας.