Φαρών είναι και το βόρειο τμήμα, το εγκαταλελειμμένο και τριτοκοσμικό. Αυτό που είναι αφιλόξενο για τους πεζούς και στενό, προβληματικό για τα αυτοκίνητα. Αυτό που παραμένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και οι επίσημοι το διασχίζουν μόνο κατά τη λιτανεία της Υπαπαντής. Στην περιοχή ζουν και συγκεντρώνονται μετανάστες διαφόρων εθνικοτήτων, ενώ οι στενοί και χωρίς συντήρηση δρόμοι επιδεινώνουν την υποβάθμιση.
Κατεβαίνοντας πεζός τη Φαρών από τη Μαυρομιχάλη, νιώθεις την εγκατάλειψη και το περιθώριο. Αν επιλέξεις το δυτικό πεζοδρόμιο: Στη διασταύρωση με την Παπατσώνη οι σκαλωσιές από διατηρητέο έχουν καταλάβει το πεζοδρόμιο και αναγκαστικά θα κατέβεις στο δρόμο για να περάσεις. Και αυτή η εικόνα είναι για χρόνια. Στη διασταύρωση με τη Λακωνικής ένα παλιό περίπτερο έχει καλύψει όλο το πεζοδρόμιο. Πιο κάτω στην Αβίας υπάρχει εσοχή για κάδο, που πήγε απέναντι. Αν δεν προσέξεις, σκόνταψες. Συνεχίζοντας στο ύψος της Νικηταρά ένα μεταλλικό καλάθι σκουπιδιών ίσα που σου επιτρέπει να περάσεις.
Αν αποφασίσεις να περπατήσεις στο ανατολικό πεζοδρόμιο, θα βρεις λιγότερα εμπόδια: Πριν τη Λακωνικής τζιπ έχει καβαλήσει το πεζοδρόμιο, γιατί ο οδηγός του θεωρεί επικίνδυνο το πάρκινγκ στο στενό δρόμο. Μετά τη Σαρανταπόρου στο στενό πεζοδρόμιο έχουν τοποθετηθεί κάδοι σκουπιδιών και ανακύκλωσης. Για να περάσεις πρέπει να κατέβεις στο δρόμο, που στο συγκεκριμένο ίσα που χωράει ένα αυτοκίνητο. Ανεβαίνοντας ξανά στο πεζοδρόμιο, για να μη σε "φάει" κάποιο αυτοκίνητο, κινδυνεύσεις να τσακιστείς από την κακή κατάσταση του πεζοδρομίου.
Ολα αυτά για έναν άνθρωπο γερό χωρίς προβλήματα. Δε συζητάμε για ηλικιωμένους, για ανάπηρους ή για μητέρες με καρότσια. Η Φαρών σε όλο αυτό το τμήμα είναι απαγορευτική. Τα στενάκια της περιοχής είναι πιο φιλόξενα, πιο ανθρώπινα γι’ αυτούς. Δυστυχώς, Καλαμάτα είναι και αυτή η Φαρών.