Στο καφενείο του χωριού, όπου περιστρέφεται όλη η κοινωνική ζωή των κατοίκων, στην κουβέντα θέση έχουν όλα αυτά τα «καυτά» θέματα για το χωριό αλλά και ιστορίες από τα παλιά μαζί με τα πολιτικά και τις… φιλοσοφικές συζητήσεις για τις οποίες προσφέρεται κάθε χωριάτικο καφενείο. Ωστόσο ο καημός των κατοίκων δεν κρύβεται για την εγκατάλειψη που υπάρχει απ’ όλους τους αρμόδιους φορείς. Ο Δήμος Καλαμάτας δε φροντίζει να καθαρίζει τακτικά τις πέτρες και τα βράχια που πέφτουν στο δρόμο, δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί προστατευτικό δίχτυ για μην κινδυνεύουν οι διερχόμενοι, η Πολιτεία δε φροντίζει για την αποκατάσταση του σπιτιού του Παπαφλέσσα το οποίο ανήκει σε ιδιώτες και δεν έχει γίνει καμία μέριμνα για την ανάδειξη των εκκλησιών, που κάποτε ήταν 72 και πλέον έχουν απομείνει περίπου 30 με τις υπόλοιπες να είναι ερείπια ή ακόμα και να έχουν… χαθεί από το πέρασα των χρόνων, με τους ντόπιους να μη γνωρίζουν πλέον για πολλές ακόμα και ποια ήταν η ακριβής θέση τους.
Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, η ζωή στην Πολιανή κυλά ήρεμα για τους λιγοστούς μόνιμους κατοίκους. Μιλούν με θαυμασμό για το όμορφο ιστορικό χωριό τους και αναπολούν το παρελθόν.
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ
Το ερειπωμένο, γεμάτο βάτα σπίτι του Παπαφλέσσα θλίβει τους κατοίκους. Όπως λέει ο Γιώργος Δικαίος, θα έπρεπε η Πολιτεία να έχει μεριμνήσει για την ανάδειξη και αποκατάστασή του. Αντιθέτως δεν έχει γίνει τίποτα, ενώ δε φαίνεται να υπάρχει θετική εξέλιξη ούτε στο άμεσο μέλλον, αφού πρόκειται για ιδιοκτησία. Σε κάθε περίπτωση εκτιμά πως θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό πόλο έλξης επισκεπτών, εάν βελτιωνόταν η σημερινή του κατάσταση. Πράγμα που θα έδινε ζωντάνια στο χωριό και φυσικά θα αναδείκνυε ακόμα περισσότερο την ιστορικότητά του.
Οι ντόπιοι περπατούν καμιά φορά στα ερείπια. Μιλούν για τον φούρνο που υπήρχε, για τον κήπο και για το άλλοτε εντυπωσιακό κτήριο.
ΑΠΟ ΤΙΣ 72 ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΔΙΑΣΩΖΟΝΤΑΙ ΜΟΛΙΣ 30
Ο κ. Δικαίος αναφέρεται στο θρησκευτικό πλούτο του χωριού. Οπως λέει οι παλιοί ανέφεραν πως υπήρχαν 72 εκκλησίες, αλλά πλέον διασώζονται 30, για τις οποίες τονίζει πως θα πρέπει και η Μητρόπολη να φροντίσει να παραμείνουν σε καλή κατάσταση για να μη χαθούν στο πέρασμα των χρόνων, όπως έγινε με την πλειοψηφία των παλαιότερων, για πολλές από τις οποίες δεν υπάρχουν ίχνη ούτε για το σημείο όπου βρίσκονταν.
Σήμερα πλήθος κόσμου τιμά με την παρουσία του τις μεγάλες γιορτές του χωριού, της Αγίας Τριάδας, της Αγίας Μαύρας και της Κοίμησης της Θεοτόκου.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΒΡΕΧΕΙ…ΠΕΤΡΕΣ
Για το δρόμο από τη Θουρία προς την Πολιανή, οι κάτοικοι επιβεβαιώνουν πως η κατάσταση είναι δραματική και δε βοηθά στην ανάπτυξη της περιοχής. Ο Στασινός Δημόπουλος επιμένει πως ο δήμος θα πρέπει να φροντίζει ώστε να απομακρύνονται άμεσα οι πέτρες και τα βράχια που πέφτουν στο οδόστρωμα, ενώ τονίζει πως κάποια στιγμή θα πρέπει να τοποθετηθεί προστατευτικό δίχτυ στα επικίνδυνα σημεία.
Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα μεγάλο και αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την ανάπτυξη της περιοχής επισημαίνουν, τονίζοντας πως η λήψη προστατευτικών μέτρων θα προσέλκυε ακόμα περισσότερο κόσμο στο χωριό.
ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΗΡΕΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΑΝΗ
Γενικότερα πάντως η ζωή στο χωριό είναι καλή. Οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι περνούν καλά και ήρεμα, με τις καθημερινές τους συνήθειες να περιστρέφονται γύρω από τη γη. Παράγουν τα δικά τους προϊόντα, όπως χοντροκατσαρή ντομάτα, φασόλια, καλαμπόκια… Όπως λένε το χωριό είναι καλό και δεν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, αφού ξεπεράστηκε ακόμα και η λειψυδρία, όχι λόγω έργων αλλά επειδή… έφυγαν πολλοί για την πόλη.
Ανάμεσα στους μόνιμους κατοίκους και ο μπαρμπα Δήμος Μουτσούλας, παλιός βοσκός που έδωσε τα ηνία στα παιδιά του και ο ίδιος αποσύρθηκε απολαμβάνοντας την ηρεμία του βουνού. Αναπολώντας τα παλιά, οι μεγαλύτεροι κοιτούν τις μουριές που ακόμα υπάρχουν σε αρκετές εκτάσεις και θυμούνται ιστορίες παλαιότερων ακόμα και για την παραγωγή μεταξιού. Μπορεί να είναι πλέον βιομηχανικό προϊόν το μεταξωτό μαντήλι, όμως οι μουριές θυμίζουν πως κάποτε η τοπική οικονομία βασιζόταν ακόμα και στα μουρόφυλλα που τάιζαν τους μεταξοσκώληκες.
