Ο Γιάννης Κωσταβάρας είναι επαγγελματίας μοντέρ από το 1996. Eχει διατελέσει chief editor ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους, ντοκιμαντέρ και πολλών εκατοντάδων διαφημιστικών, ενώ είναι ενεργό μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου - η οποία τον πρότεινε για Μοντέρ της Χρονιάς 2013. Θεωρείται ότι ανήκει στη νέα γενιά των Ελλήνων μοντέρ που ανανέωσαν την τέχνη του μοντάζ - με χαρακτηριστικά του την ιδιαίτερη σχέση με το ρυθμό και τη μουσική.

Την Καλαμάτα την πρωτογνώρισε στο πλαίσιο της δουλειάς του με αφορμή μια επετειακή έκθεση του Τομέα Λόγου της ΔΕΠΑΚ, 10 χρόνια μετά τους σεισμούς του 1986: Συμμετείχε τότε στην κινηματογραφική αποτύπωση της έκθεσης - για τις ανάγκες της οποίας έμεινε αρκετά στην πόλη και έκτοτε έχει φίλους εδώ. Ως αυτοδίδακτος φωτογράφος ανέπτυξε μια κινηματογραφική ματιά και ιδιαίτερη αγάπη για τον άνθρωπο. Στο λεύκωμα του "After Hours" απαθανατίζει στιγμιότυπα από τη ζωή των ανθρώπων που ξεφορτώνουν κρέατα και λαχανικά στην αγορά, που επιστρέφουν με τα καΐκια και φορτώνουν ψάρια, που τυπώνουν και μοιράζουν τις εφημερίδες, που περιμένουν στην πιάτσα με το ταξί για να πάρουν κούρσα... Από τα μεσάνυχτα μέχρι τις 6 το πρωί, η δουλειά είναι παρόμοια στην Καλαμάτα, στην Αθήνα, σε όλη την Ελλάδα, στο σύμπαν της νύχτας.

- Από ποια ιδέα γεννήθηκε το λεύκωμα "After Hours" και πώς εξελίχθηκε στην πορεία;

 «Εφαλτήριο για αυτή την έκθεση φωτογραφίας υπήρξε μια δική μου επίσκεψη στην Κεντρική αγορά του Ρέντη στις αρχές του 2014. Είναι εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει εκεί στις 3 τα χαράματα. Περνάς την πύλη της Κεντρικής Κρεαταγοράς και βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμο, με άλλους κώδικες και άλλους κανόνες. Πολύ κινηματογραφικό αλλά και πολύ "μπρουτάλ", θα έλεγε κάποιος.

Ηταν αρκετό για να πάρω την απόφαση να δημιουργήσω ένα φωτογραφικό λεύκωμα - αφιέρωμα σ' αυτούς τους ανθρώπους, στους εργάτες της νύχτας». 

- Η νύχτα έχει από μόνη της κάτι το κινηματογραφικό;

 «Η καθημερινή ζωή και ο κινηματογράφος είναι άμεσα συνδεδεμένοι.

Η νύχτα, πάλι, με τις σκιές και τους χαρακτήρες της, είναι αυτή που κάνει το σινεμά... ατμοσφαιρικό. Κι εγώ λατρεύω οτιδήποτε ατμοσφαιρικό».

- Πώς σε αντιμετώπισαν οι άνθρωποι που τους φωτογράφιζες καθώς έκαναν τη δουλειά τους αξημέρωτα;

«Στην αρχή, οι περισσότεροι ήταν επιφυλακτικοί, κάτι που είναι απόλυτα λογικό. Στην πορεία όμως χαλάρωναν και σ' έκαναν μέρος αυτού του παράξενου σκηνικού. Αλλοι ένιωθαν πρωταγωνιστές και σου εξιστορούσαν  τη ζωή τους, κι άλλοι στέκονταν στο μισοσκόταδο… αμίλητοι ήρωες».

- Οσοι εργάζονται σκληρά όταν οι υπόλοιποι κοιμούνται... έχουν κάτι κοινό, ιδιαίτερο, ή δεν τους ξεχωρίζει τίποτα απ' τους άλλους;

«Γνώμη μου είναι ότι η νύχτα φαίνεται στο βλέμμα τους. Και ξέρετε, το βλέμμα στη φωτογραφία πορτρέτου είναι το Α και το Ω. Η εργασία τη νύχτα δεν είναι εύκολο πράγμα. Η νύχτα είναι "βαριά"». 

- Ποιο απ' αυτά τα επαγγέλματα θα μπορούσες ίσως ν' ακολουθήσεις... και ποιο δεν θα άντεχες ή δεν θα σε άντεχε με τίποτα; 

«Ολα τα επαγγέλματα που παρουσιάζουμε στο λεύκωμα "After Hours" είναι χειρωνακτικά, δύσκολα επαγγέλματα. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν διάλεξαν τη δουλειά που κάνουν, η ζωή τούς ανάγκασε. Αν έρθω λοιπόν σε σημείο να πρέπει να δουλέψω τη νύχτα, δε θα με πείραζε καμία από αυτές τις δουλειές. Μάλλον θα με τιμούσε».

- Φαντάζομαι πως ένας μοντέρ ξέρει καλύτερα απ' όλους ότι κάθε διάρκεια αποτελείται από διαδοχικά στιγμιότυπα - και αντιλαμβάνεται απόλυτα το timing... Είναι έτσι;

«Η αλήθεια είναι ότι η φωτογραφία και ο κινηματογράφος είναι πολύ διαφορετικές δημιουργικές διαδικασίες. Ισως το μοναδικό κοινό τους να είναι η έννοια του χρόνου, της στιγμής. Απλά στον κινηματογράφο η στιγμή ισούται με ένα καρέ, ενώ στη φωτογραφία με ένα κλικ. Και στις δύο διαδικασίες, πάντως, η ιδιότητα μου ως μοντέρ με βοήθησε πολύ». 

- Ποια είναι τα τωρινά αλλά και τα επόμενα βήματά σου, επαγγελματικά και καλλιτεχνικά;

«Αυτή την περίοδο, έχοντας τελειώσει το μοντάζ μιας ακόμα κινηματογραφικής ταινίας, ετοιμάζω μια φωτογραφική έκθεση με θέμα την αποτύπωση των ηθοποιών μιας ταινίας κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων: ασπρόμαυρα πορτρέτα ηθοποιών εκτός κινηματογραφικού φακού. 

Και εκτός των άλλων, γράφουμε και το σενάριο της πρώτης μου ταινίας μεγάλου μήκους... που ελπίζουμε να γίνει πραγματικότητα μέσα στην επόμενη χρονιά».