Τους τελευταίους του καφέδες σέρβιρε χθες το ιστορικό καφενείο του Μούστου, το οποίο αποχαιρέτησε τους πελάτες του με πολλή συγκίνηση κι ανάμικτα συναισθήματα.
Ο ιδιοκτήτης Κωνσταντίνος Μπακόγιωργας μας είπε πως ο ίδιος δούλεψε για 40 χρόνια το καφενείο, που ξεκίνησαν να το λειτουργούν ο παππούς κι ο πατέρας του πολλά χρόνια πριν... Ο κ. Παναγιώτης λέει μάλιστα πως θυμάται να πίνει καφέ στου Μούστου από το 1934.
Ο ίδιος ο κ. Μπακόγιωργας δεν ήθελε να πει πολλά: Προτιμούσε περισσότερο να ακούει τα σχόλια των θαμώνων και φίλων του. Τόνισε όμως ότι, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια θυμάται κυρίως ευχάριστες, χαρούμενες στιγμές, γέλια της παρέας. Ακόμα κι οι δυσκολίες περνούσαν και ξεχνιόντουσαν μέσα στο καφενείο, από τη συνύπαρξη, την αλληλοστήριξη των ανθρώπων, το μοίρασμα.
Βλέπετε το καφενείο του Μούστου δεν αλλοτριώθηκε από τις μόδες, τα ντεκόρ, τους "αφαιρετισμούς" και τα γκουρμέ. Κράτησε τα αγνά υλικά του: την απλότητα, την ευγένεια, τη φιλοξενία και το ανοιχτό πνεύμα.
Γιατί "ανοιχτό πνεύμα"; Ο κ. Δημήτρης δίνει την πιο αποστομωτική εξήγηση: «Η Βουλή δεν έχει τόσο πλουραλισμό όσο είχε του Μούστου το καφενείο!». Και εξηγεί πως εκεί έπινε καφέ κι ουζάκι όλος ο κόσμος της Καλαμάτας, μαζί. Ανθρωποι διαφορετικοί, από όλα τα επαγγέλματα, από όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους, από όλες τις ηλικίες. Γι' αυτό και ο κ. Παναγιώτης χαρακτηρίζει το καφενείο ιστορικό.
«Εχουμε όλοι στεναχωρηθεί που το καφενείο αυτό κλείνει τον κύκλο του - και ειλικρινά δεν ξέρω πού θα πηγαίνουν τα γεροντάκια να πίνουν τον καφέ τους. Στις καφετέριες;» αναρωτιέται ο Δημήτριος Βενετσάνος.
Οι φίλοι ύψωσαν τα ποτήρια τους για τελευταία φορά... χωρίς να το βάζουν κάτω. Εύχονται σύντομα ν' ανανεώσουν το ραντεβού τους σε νέο χώρο. Εις το επανιδείν λοιπόν!