Το Σάββατο 13/10 πραγματοποιήσαμε με τον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας την καθιερωμένη για το Σαββατοκύριακο εξόρμησή μας. Το πρόγραμμα προέβλεπε διανυκτέρευση στην Λίμνη Δόξα και ανάβαση στην Ντουρντουβάνα, ένα από τα ομορφότερα ορεινά μέρη της Πελοποννήσου, εκεί που συναντά κανείς λίμνες, ποτάμια, απέραντα δάση και ψηλές βουνοκορφές. Η Ντουρντουβάνα βρίσκεται ανάμεσα στους νομούς Αχαΐας, Κορινθίας, Αρκαδίας. Στην ευρύτερη περιοχή ορθώνονται δύο από τα μεγαλύτερα βουνά της Πελοποννήσου, η Ζήρια και ο Χελμός και ανάμεσά τους βρίσκεται η κοιλάδα του Φενεού. Τα τελευταία 20 χρόνια έχει την θέση της εκεί και η λίμνη Δόξας, μια τεχνητή λίμνη που τροφοδοτείται από τον χείμαρρο δόξας και από μικρότερα ποτάμια που πηγάζουν από τα γύρο βουνά. Το πανέμορφο αυτό τοπίο της λίμνης σε συνδυασμό με την πυκνή βλάστηση από πεύκα και έλατα συμπληρώνει και η εντυπωσιακή κάθετη κορυφή της Ντουρντουβάνας. Είναι σχετικά ένα μικρό βουνό, σχηματίζει μία κορυφογραμμή πάνω στην οποία βρίσκονται δύο κορυφές, η Τριανταφυλλιά και η Ντουρντουβάνα.
Ξεκινήσαμε με ευχάριστη διάθεση και λίγη συννεφιά από τα γραφεία του Συλλόγου το Σάββατο στις 16:30 και ύστερα από τρεις ώρες φτάσαμε στον προορισμό μας, αφού περάσαμε μέσα από μερικά όμορφα χωριά της Κορινθίας, στις 19:30 . Εκεί συναντήσαμε 3 ακόμα άτομα του συλλόγου μας τα οποία είχαν πάει από το πρωί του Σαββάτου με μια ομάδα από την Αθήνα για συλλογή μανιταριών. Αφού βρήκαμε το σημείο που θα κατασκηνώσουμε πάντα δίπλα στη λίμνη πιάσαμε όλοι δουλειά στήσαμε τις σκηνές μας κ ταχτοποιήσαμε τα πράγματα μας. Ύστερα καθίσαμε όλοι για φαγητό αφού φάγαμε και ήπιαμε το κρασάκι μας η ώρα πέρασε ευχάριστα αναπολώντας παλιές διαδρομές του συλλόγου λέγοντας αστεία , ανέκδοτα και με την ευχάριστη απαγγελία ποιημάτων του Βρεττάκου από την Βαρβάρα. Η ώρα πέρασε και πήγαμε ο καθένας στην σκηνή του για ύπνο. Κατά τις 4 τα ξημερώματα πέσανε μερικές σταγόνες βροχής και αγχωθήκαμε μήπως δυναμώσει και μας χαλάσει την εκδρομή! Ευτυχώς, κράτησε πάρα πολύ λίγο και δε δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα με τις σκηνές μας και με την πεζοπορία μας το πρωί. Το πρωί ξυπνήσαμε μαζέψαμε τις σκηνές μας και τοποθετήσαμε τα πράγματα μας στο βαν του συλλόγου συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί και με αρχηγό τον Γιάννη ξεκινήσαμε για την κορυφή. Η διαδρομή ξεκινά από την δυτική πλευρά της λίμνης ακολουθώντας τον χωματόδρομο και στη συνέχεια το σηματοδοτημένο μονοπάτι σκεπασμένο από έλατα ανεβαίναμε στην κορυφή με την εντυπωσιακή θέα της λίμνης. Σε κάποιο σημείο συναντήσαμε μια πηγή και εφοδιαστήκαμε όλοι με νερό, καθίσαμε πέντε λεπτά ξεκουραστήκαμε και ξεκινήσαμε πάλι για τον στόχο μας την κορυφή! Από κει και μετά τον δρόμο τον συναντάμε άλλες δύο φορές με την δεύτερη να βρισκόμαστε στο περίφημο Διάσελο Κυνηγού, που χωρίζει την Ντουρντουβάνα από την οροσειρά του Χελμού. Από το διάσελο του κυνηγού η διαδρομή συνεχίζει ανάμεσα σε πιο αραιό δάσος με υπέροχη θέα προς τις κορυφές του Χελμού. Όσο συνεχίζουμε η κλίση του εδάφους αυξάνεται μέχρι που βγαίνουμε στο διάσελο ανάμεσα στις 2 κορυφές, την Ντουρντουβάνα στα αριστερά μας και την Τριανταφυλλιά στα δεξιά μας .Η απόσταση για τις 2 κορυφές από αυτό το σημείο είναι η ίδια. Εκεί κάναμε ένα ακόμα 5λεπτο διάλυμα και συνεχίσαμε την πορεία μας για την κορυφή, σε αυτό το σημείο η ανάβαση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη λόγω του εδάφους μεγάλη κλίση και αρκετή σάρα η οποία θέλει ιδιαίτερη προσοχή λόγω τις ολισθηρότητας . Ύστερα από αρκετή ώρα και κούραση επιτέλους φτάσαμε κορυφή! Καθίσαμε όλοι να ξεκουραστούμε για λίγο και να κολατσίσουμε. Η θέα από ψηλά δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, καταπληκτική θέα απέραντη η ομορφιά των υπόλοιπων κορυφών τόση που ξεχνάς την κούραση .Από την κορυφή έχεις θέα προς όλες τις κορυφές της βόρειας και κεντρικής Πελοποννήσου, έχεις την τύχη να απολαύσεις από ψηλά όλη την μεγαλοπρέπεια της λίμνης Δόξα. Στο κέντρο της λίμνης υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου. Παλαιότερα υπήρχε εκεί η Μονή Αγίου Γεωργίου, αλλά λόγω των πλημμυρών μεταφέρθηκε σε μικρή απόσταση από την αρχική της θέση, σε διπλανό ύψωμα. Από αριστερά όπως κοιτάζουμε τη λίμνη βλέπουμε τα βουνά Χελμός, Ζήρεια, Ταύγετος (στο βάθος) Αρτεμίσιο, Μαίναλο και την πεδιάδα του Φενεού που κάποτε ήταν λίμνη, η οποία εξαφανίστηκε κυριολεκτικά σε μια νύχτα. Αιτία υπήρξε η δημιουργία μιας καταβόθρας, ενός εντυπωσιακού ανοίγματος διαμέτρου περίπου 10 μ., που βρίσκεται στο νότιο κομμάτι του οροπεδίου στο δρόμο Μοσιά - Μάτι. Ακόμη και σήμερα τα νερά της βροχής που καταλήγουν στο οροπέδιο από τα γύρω βουνά, πέφτουν στην καταβόθρα και αφού διανύσουν μια υπόγεια διαδρομή 10 χλμ. περίπου, αναβλύζουν κοντά στο χωριό Λυκουριά, σχηματίζοντας τον ποταμό Λάδωνα. Αφού θαυμάσαμε όσα ανέφερα μαζευτήκαμε για την αναμνηστική φωτογραφίας μας και ετοιμαστήκαμε για την κατάβαση μιας και ο ουρανός άρχισε να συννεφιάζει επικίνδυνα!! Ακολουθήσαμε το σηματοδοτημένο μονοπάτι και άρχισε η πολύωρη κατάβαση από την πιο όμορφη και εντυπωσιακή κορυφή που έχω ανέβει με τον ΕΟΣ Καλαμάτας!!! Ύστερα από μερικές ώρες φτάσαμε στο σημείο όπου είχαμε τα αυτοκίνητα δίπλα στην λίμνη καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε (η διάρκεια της πορείας ήταν κοντά 8 ώρες) μέχρι τη στιγμή που έπιασε μια μπόρα και τρέξαμε όλοι στα αυτοκίνητα και έτσι ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής. Κατά την επιστροφή θαυμάσαμε από κοντά την πεδιάδα του Φενεού περάσαμε και από την Στυμφαλία λίμνη εκεί που κατά τη μυθολογία ο Ηρακλής σκότωσε τις Στυμφαλίδες Όρνιθες δυστυχώς η ώρα ήταν περασμένη, είχε νυχτώσει και δεν μπορέσαμε να τη δούμε. Περάσαμε επίσης και από την Νεμέα. Η Νεμέα είναι γνωστή από τον άθλο του Ηρακλή που σκότωσε το λιοντάρι το οποίο ρήμαζε την περιοχή, αλλά και από τα κρασιά Νεμέας που παράγονται στην περιοχή. Κάναμε μια στάση για να ποιούμε καφέ ή τσάι και επιστρέψαμε στην Καλαμάτα στις 10:30 το βράδυ κουρασμένοι αλλά όλοι ικανοποιημένοι και πλουσιότεροι σε εμπειρίες και συναισθήματα!
Νικήτας Καλόμαλος
Μέλος Ε.Ο.Σ. Καλαμάτας
