Συγκεκριμένα, με αφορμή την παρέμβαση της αστυνομίας και την καταστολή της κατάληψης στο συγκρότημα του 1ου και 2ου ΕΠΑΛ Καλαμάτας την περασμένη Τρίτη, το ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ Μεσσηνίας, κατά πλειοψηφία, δηλώνει τα εξής: 1) Τα όποια ζητήματα προκύπτουν στο χώρο του σχολείου πρέπει να λύνονται με παιδαγωγικό τρόπο, με διάλογο και όχι με ενέργειες που τα δυναμιτίζουν. 2) Πάγια θέση του συνδικαλιστικού κινήματος είναι πως κάθε σωματείο, κάθε φορέας έχει το δικαίωμα να αποφασίζει το πλαίσιο και τις μορφές δράσεις με το οποίο θα κινητοποιείται. Οι μαθητές, έχουν δικαίωμα να συζητούν και να αποφασίζουν συλλογικά μέσα από τις Γενικές τους Συνελεύσεις, μέσω των εκλεγμένων οργάνων τους (5μελή, 15μελή), τι και πως θα διεκδικήσουν. 3) Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των μαθητών μας που παίρνονται δημοκρατικά, με συλλογικές αποφάσεις. 4) Είμαστε απέναντι σε οποιαδήποτε διαλυτικά και εκφυλιστικά φαινόμενα και καταστάσεις. 5) Είναι υποχρέωση όσων κινητοποιούνται να περιφρουρούν τον αγώνα τους. Ιδιαίτερα στα σχολεία να προστατεύονται οι υποδομές και η σχολική περιουσία και για να μην υπάρχει σπέκουλα εναντίον τους. 6) Στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία (κενά εκπαιδευτικών, ακατάλληλα και επικίνδυνα κτήρια, παρωχημένες γνώσεις, εφήμερες δεξιότητες κ.α.) πρέπει μαζί εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές να διεκδικούν λύσεις. 7) Η όξυνση της κυβερνητικής πολιτικής πηγαίνει χέρι-χέρι με την καταστολή (βλ. χτύπημα με χημικά στη συγκέντρωση των εκπαιδευτικών στο ΥΠΑΙΘΑ κ.α.). «Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να απαντήσουν στην αντιλαϊκή πολιτική και στην καταστολή με τη συμμετοχή τους στην 3ωρη στάση εργασίας την Τετάρτη 23/2 και την 24ωρη Γενική Πανελλαδική Απεργία στις 20/11» τονίζεται.

Ενωση Συλλόγων και Κηδεμόνων Καλαμάτας: “Απαράδεκτη εισβολή της Αστυνομίας στα ΕΠΑΛ”

“Για την απαράδεκτη εισβολή της αστυνομίας στα ΕΠΑΛ Καλαμάτας”, διαμαρτύρεται παράλληλα η Ενωση Συλλόγων και Κηδεμόνων Καλαμάτας.

Σε ανακοίνωσή του με τίτλο “«Είμαι γάιδαρος τεντυ-μπόυς» αλά 2024….”, το Δ.Σ. της Ενωσης αναφέρει:

“Άλλο ένα περιστατικό τρομοκράτησης ενάντια σε μαθητές σημειώθηκε χτες το πρωί στα ΕΠΑΛ της πόλης μας, όπου 13 (!) αστυνομικοί κλήθηκαν να σπάσουν την κατάληψη, στην οποία είχε προχωρήσει μία μερίδα μαθητών. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς μπήκαν στο χώρο του σχολείου και κυνήγησαν όσους ήταν μέσα, με τους υπόλοιπους μαθητές απ’ έξω να γιουχάρουν, να διαμαρτύρονται και να αρνούνται να μπουν για μάθημα ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Η κατάληψη ενδεχομένως να πραγματοποιήθηκε με λάθος όρους, χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των μαθητών. Αλλά είναι δυνατόν η απάντηση σε αυτές τις λάθος επιλογές ανηλίκων να είναι η ωμή καταστολή, η τρομοκράτηση και η είσοδος στα σχολεία αστυνομικών και εισαγγελέων;;; Έτσι θα προσπαθήσουμε να φέρουμε τα παιδιά κοντά μας; Άραγε γιατί αντιδρούν έτσι; Γιατί τους απωθεί το σχολείο; Ποια είναι η καθημερινότητα που βιώνει ο κάθε μαθητής είτε στα ΕΠΑΛ, είτε στο γενικό Λύκειο, είτε στο δημοτικό;

Ας μιλήσουμε, επιτέλους, για το δάσος: Το υπουργείο μιλάει για φόβο φθορών και βανδαλισμών. Αναφερόμαστε σε ένα σχολείο με πάρα πολλά και επικίνδυνα κτηριακά προβλήματα (ενδεικτικά επισυνάπτουμε φωτογραφίες από την κεντρική σκάλα που τραβήχτηκε πριν το καλοκαίρι, ελπίζοντας να έχει επιλυθεί το ζήτημα), ένα σχολείο που η κατασκευή ασανσέρ χρόνιζε απαράδεκτα και συνεχίζει να έχει προβλήματα, ένα σχολείο, όπου πρόσφατα καταργήθηκαν 4 ειδικότητες, αναγκάζοντας τους μαθητές ή να σταματήσουν ή να αλλάξουν ειδικότητα ή να μεταφερθούν ακόμα και σε άλλο νομό, για να συνεχίσουν, ένα σχολείο με σημαντικά κενά σε εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, ένα σχολείο με έλλειψη αιθουσών, όπου μέχρι και τα αποδυτήρια τα έχτισαν, για να τα κάνουν αίθουσες, ενώ επείγει ο ουσιαστικός αντισεισμικός του έλεγχος.
Άραγε για όλα τα παραπάνω, γιατί δεν παρεμβαίνει εισαγγελέας;;;

Κι ας μη μιλήσουμε για τα γενικότερα: για τη ζωή λάστιχο των παιδιών μας, για το περιεχόμενο του σχολείου, για τις δικές μας δυσκολίες να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινότητα και τα άγχη που βιώνουν μαζί με εμάς και τα παιδιά μας στο σπίτι.

Θεωρούμε, λοιπόν, απαράδεκτη και καταγγέλλουμε την ωμή καταστολή. Θα είμαστε πλάι στους μαθητές να τους δείχνουμε τον σωστό, δημοκρατικό τρόπο λήψης αποφάσεων, με συνεργασία και
όχι με βία.

Τα παιδιά που αντιδρούν δεν είναι «τεντυμπόυδες» και «αλήτες». Αγανακτισμένα παιδιά είναι που δεν τους χωράει αυτό το άδικο εκπαιδευτικό σύστημα”.