Τα παιδιά, μέσα από την επαφή τους με εποπτικό υλικό και λογοτεχνικά κείμενα, ήρθαν σε επαφή και προσέγγισαν το δράμα των μικρών προσφύγων και των οικογενειών τους.
Στο τέλος του προγράμματος τα παιδιά, με την καθοδήγηση της υπεύθυνης εκπαιδευτικού Χριστίνας Δίμιζα, συνέταξαν μια ανοιχτή επιστολή με τίτλο "Γράμμα σε ένα παιδί που έχει κάθε λόγο να μην πιστεύει στον Αγιο Βασίλη".
Το γράμμα αυτό περιέχει αυτούσια κομμάτια από τις ατομικές επιστολές των παιδιών και αποτελεί μια ομαδική εργασία, που οι μικροί μαθητές αναζητούν έναν τρόπο για να φτάσει σε μικρά προσφυγόπουλα και να τους δώσει κουράγιο στον σκληρό αγώνα της επιβίωσής τους.
Τα παιδιά της Ομάδας Λογοτεχνίας είναι: Τζούλια Κούγκουλου, Βίκυ Κωστολιά, Δήμητρα Μανωλοπούλου, Ιουλιέτα Αντωνοπούλου, Φλωρεντία Λέφα, Γωγώ Παπανικολάου, Ηλια Μαργέλη, Βασιλιάνα Σταύρου, Μαριάνα Παπακωνσταντίνου, Νικόλας Κωστολιάς, Λένα Χάντζου, Βαγγέλης Ζέρβας.
Αναλυτικά το γράμμα στα προσφυγόπουλα έχει ως εξής:
«Μικρέ μου φίλε,
Εσύ που έρχεσαι από ένα πόλεμο, εσύ που πονάς και φοβάσαι. Εσύ που έχουν ξεχάσει οι μεγάλοι ότι έχεις τα ίδια δικαιώματα με όλα τα παιδιά…
Σε καταλαβαίνω.
Εσένα και την οικογένειά σου. Δεν ξέρω πως έχεις επιβιώσει. Αλλά ξέρω πόσο κόπο έκανες για να φτάσεις ως εδώ. Μην τα παρατήσεις.
Εγώ έχω χάσει τον πατέρα μου. Αλλά εσύ έχεις χάσει τα πάντα. Την πατρίδα σου, την οικογένειά σου, τους φίλους σου, το σπίτι σου… Το μόνο που μπορώ, είναι να σου γράψω για να ξέρεις ότι είμαι και θα είμαι πάντα εδώ για σένα.
Οι εικόνες που είδα για σένα με τρόμαξαν, με φόβισαν και με στενοχώρησαν. Θέλω να σου στείλω μόνο σκέψεις χαράς, να μην σκέφτεσαι τη λύπη. Η χαρά και η λύπη είναι φίλες μέσα στο μυαλό σου και μπορείς να τους μιλάς. Το είδα σε μια ταινία και πιστεύω πως έτσι είναι.
Φαντάζομαι πως νιώθεις τόσον καιρό. Βέβαια, πώς θα μπορούσα να ξέρω ακριβώς; Εμένα δεν με ξυπνά μια βόμβα, ούτε με βουτάει ο γονιός μου ένα πρωί για να με βάλει σε μια βάρκα ή ένα φορτηγό και να γλιτώσουμε
Αυτό το γράμμα στο στέλνω για να σου δείξω ότι υπάρχει ελπίδα. Ξέρω ότι δεν το πιστεύεις, αλλά είναι αλήθεια, γιατί είμαι σίγουρη ότι σε αυτό το σύμπαν υπάρχει φως.
Πίστευε στον Αϊ-Βασίλη γιατί έρχεται πάντα όταν τον χρειάζεσαι στις δύσκολες καταστάσεις.
Μπορώ να καταλάβω πώς είναι να χάνεις κάποιον άνθρωπο, αντί να χάνεις ένα παιχνίδι.
Μπορώ να καταλάβω πώς είναι να σκέφτεσαι τους άλλους που έχουν τα πάντα και συ να μην έχεις τίποτα. Αλλά έχεις την ζωή σου. Και πρέπει να πιστεύεις πως κάποια μέρα θα λάμψει στα χείλη σου ένα χαμόγελο.
Γιατί είσαι ένα παιδί που δεν έχει κάνει τίποτα και έχεις πάθει τόσα. Είσαι παιδί, όπως εγώ, και θέλω να μην σου πουν ποτέ να γίνεις παιδί-στρατιώτης. Ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι.
Εύχομαι φέτος ο Αγιος Βασίλης να έρθει σε σένα και όχι σε μένα, γιατί η ζωή σου είναι πολλή δύσκολή και όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη για ασφάλεια, χαρά, φιλία, ευτυχία.
Δεν ξέρω πως λέτε τον Αγιο Βασίλη στη χώρα σου και καταλαβαίνω ότι τώρα σου φαίνεται πολύ δύσκολο να τον πιστέψεις.
Φαντάζομαι έχασες πάρα πολλούς, πάρα πολλά. Σε καταλαβαίνω που μέσα στις βάρκες και τους καταυλισμούς νιώθεις ότι Αγιος Βασίλης δεν μπορεί να υπάρξει. Και όμως τώρα τον χρειάζεσαι πιο πολύ.
Θέλω να ξέρεις ότι στο τέλος... πάντα έρχεται ο Αϊ-Βασίλης!».
