Ετσι, οι ασφαλισμένοι έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε γενόσημα και, όπου συμφωνήσει ο γιατρός τους, σε φαρμακευτικά σκευάσματα άλλης εταιρείας, με την ίδια όμως φαρμακευτική ουσία.
Κοινό μυστικό αποτελεί πλέον το ότι ένας κύριος λόγος είναι πως τα φάρμακα εξάγονται σε χώρες όπου πωλούνται σε πιο ακριβή τιμή, κάτι που συμφέρει τις εταιρείες, καθώς κερδίζουν περισσότερα από το να διέθεταν τα ίδια φάρμακα στην ελληνική αγορά.
Μιλούν σχετικά ο πρόεδρος του Συλλόγου Φαρμακοποιών Μεσσηνίας Σωτήρης Αργυρόπουλος, ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Φαρμακοποιών Νότιας Πελοποννήσου και φαρμακοποιός Νίκος Μάραντος και ο εκπρόσωπος της Pharma Group Μεσσηνίας Α.Ε. και αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Φαρμακαποθηκών Τάσος Φυλακτίδης.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
Η έλλειψη φαρμάκων στην αγορά δεν είναι νέο φαινόμενο, αλλά παγκόσμιο πρόβλημα, λέει μιλώντας στην “Ε” ο Τάσος Φυλακτίδης. Στη Δανία διάβαζε σχετικά ότι περισσότερα από 400 φαρμακευτικά σκευάσματα βρίσκονται σε έλλειψη. Οι παράγοντες αρκετοί: “Μπορεί αυτό να οφείλεται σε έλλειψη στην πρώτη ύλη που παράγει το φάρμακο, στην εμπορική και τιμολογιακή πολιτική μιας εταιρείας ή και στις παράνομες εξαγωγές φαρμάκων”, λέει. Διαβεβαιώνει ωστόσο ότι ο ΙΦΕΤ-Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας καλύπτει τις ανάγκες για φάρμακα σε έκτακτες καταστάσεις ελλείψεων. Ανάλογα έπραξε δίνοντας εντολή σε εταιρεία για να καλυφθεί η έλλειψη σε αντιγριπικά εμβόλια. Σε κάθε περίπτωση διαβεβαιώνει ότι οι φαρμακαποθήκες ως ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στο Υγείας και τον ΕΟΦ θα εξασφαλίσουν το φάρμακο όταν το χρειάζεται ο ασφαλισμένος, αλλά και οι ασφαλισμένοι πρέπει “να εμπιστεύονται το γιατρό και το φαρμακοποιό τους όταν προτείνουν ένα άλλο σκεύασμα, μια άλλης εταιρείας”.
ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΛΟΓΩ ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΙΜΩΝ
Ο πρόεδρος των φαρμακοποιών στο νομό Σωτ. Αργυρόπουλος επιβεβαιώνει ότι έλλειψη φαρμάκων “υπάρχει σε διάφορες κατηγορίες”. Ενδεικτικά αναφέρει τα σκευάσματα “για διαβήτη, για υπέρταση, ορισμένες ινσουλίνες κ.ά.”. Κι αυτό “είναι ένα χρόνιο πρόβλημα - το οποίο είναι λίγο πολύ δύσκολο να λυθεί”. Εξηγεί λοιπόν πως ο ένας λόγος είναι ότι “οι εταιρείες λόγω των χαμηλών τιμών περιορίζουν τις ποσότητες”. Ο δεύτερος λόγος είναι πως “πολλά από αυτά τα φάρμακα που λείπουν από την αγορά, είναι εξαγώγιμα, δηλαδή εξάγονται και γι’ αυτό δεν υπάρχουν στην εγχώρια αγορά”. Οσο για το πώς καλύπτονται οι ελλείψεις, λέει: “Κατά 95% αντικαθίστανται από γενόσημα φάρμακα από διάφορες εταιρείες” - ενώ για τις ελλείψεις σε αντιγριπικά εμβόλια “έχει γίνει εισαγωγή από μια άλλη εταιρεία και υπάρχουν ορισμένα εμβόλια στην αγορά”.
ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΣΕ ΒΑΣΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
Ο Νίκος Μάραντος ενημερώνει ότι “υπάρχουν ελλείψεις στην αγορά σε βασικά φάρμακα”. Ενδεικτικά αναφέρει ελλείψεις “σε αντιυπερτασικά, σε φάρμακα του διαβήτη, για το Πάρκινσον, σε φάρμακα νευρολογικά - πάρα πολλές κατηγορίες, που κατά καιρούς εναλλάσσονται”. Προσθέτει δε ότι “δεν είναι τωρινό το φαινόμενο, απλώς κατά περιόδους είναι έντονο”, και “ως εκ τούτου υπάρχει πρόβλημα στους ίδιους τους ασφαλισμένους και σε εμάς να τους προμηθεύσουμε με τα βασικά τους φάρμακα”.
Η πηγή του κακού “ξεκινά από τη διάθεση των εταιρειών. Πολλές εταιρείες δεν τις συμφέρει πια να έχουν κάποια από τα κλασικά φάρμακα, γιατί δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες τιμές που να τους καλύπτουν το όφελος για να μπορούν να τα διακινούν”. Κι εδώ, σημειώνει, “υπάρχει ευθύνη της Πολιτείας, γιατί δεν φρόντισε, τουλάχιστον σε κλασικά φάρμακα για χρόνιες παθήσεις, που είναι και αναντικατάστατα, να μπορεί να δώσει μια τιμή παραπάνω, ούτως ώστε και οι εταιρείες οι ίδιες να έχουν συμφέρον να τα διαθέσουν στην αγορά”.
ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ
Και ναι μεν, μπορεί να είναι βασικός λόγος το ότι δεν συμφέρει τις εταιρείες να παράγουν κάποια φάρμακα και να τα διακινούν στην ελληνική αγορά, οπότε μειώνουν τις ποσότητες εδώ και αντίστοιχα τις αυξάνουν σε άλλες χώρες, όπου έχουν μεγαλύτερο κέρδος. Αλλά υπάρχει και ένας ακόμα σημαντικός, φορολογικός λόγος:
“Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια οι εταιρείες εξαναγκάστηκαν να πληρώνουν μεγάλα rebate και claw back - άρα οι ποσότητες των φαρμάκων που διαθέτουν είναι πάντα σε συνάρτηση με αυτό, γιατί αν υπερβούν το πλαφόν, θα επιστρέψουν πολύ μεγαλύτερες αποζημιώσεις στον ΕΟΠΥΥ για την υπέρβαση την οποία κάνουν”.
ΜΕ ΓΕΝΟΣΗΜΑ
Σε κάθε περίπτωση, “το πρόβλημα μεταφέρεται σε εμάς, κι εμείς μπορούμε να παρέμβουμε μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις, όπου έχουν βγει αντίστοιχα γενόσημα”, λέει ο Ν. Μάραντος. Αλλά και στα γενόσημα “επειδή κατά καιρούς αυξάνεται η ζήτηση, οι εταιρείες βγαίνουν εκτός προγράμματος”.
Εδώ, λοιπόν, “χρειάζεται η συνεργασία όλου του χώρου που διακινεί το φάρμακο, και των φαρμακοποιών και των εταιρειών, αλλά και της ιατρικής κοινότητας”, γιατί “πολλοί γιατροί επιμένουν σε κάποια φάρμακα και δεν αφήνουν να υπάρξει αντικατάσταση από τη μεριά τη δικιά μας”. Επίσης “και οι ασθενείς δένονται με το συγκεκριμένο σκεύασμα όσον αφορά την αγωγή τους, και πολλές φορές δεν θέλουν ή δεν το καταλαβαίνουν ότι αν πάρουν ένα φάρμακο με την ίδια ουσία από άλλη εταιρεία θα έχουν τα ίδια αποτελέσματα”.
