Τα ιατρεία κλείνουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την οικονομική ζημιά που έχουν υποστεί, γιατί την τελευταία επταετία ο ΕΟΠΥΥ έχει καθιερώσει ως μνημονιακό μέτρο το rebate (υποχρεωτική έκπτωση) και το clawback (αναγκαστική επιστροφή).
Ο Σύνδεσμος Εργαστηριακών Ιατρών (ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ) σε χθεσινή ανακοίνωσή του εξηγεί πως αυτό που ζητούν είναι “να πληρωνόμαστε για κάθε εξέταση που εκτελούμε. Να σταματήσει το άδικο μέτρο της υποχρεωτικής έκπτωσης και υποχρεωτικής επιστροφής των χρημάτων για τις εργαστηριακές εξετάσεις που έχουν υπερβεί τον κλειστό προϋπολογισμό.
Το κράτος μπορεί να αυξήσει τον προϋπολογισμό, να βάλει φρένο στην αλόγιστη συνταγογράφηση, να βάλει πλαφόν ή όλα αυτά μαζί. Δεν μπορούμε άλλο να καλύπτουμε την ανεπάρκεια χρηματοδότησης για την υγεία εμείς. Γι’ αυτό τον λόγο και παρόλο που ειδικά αυτήν περίοδο ζημιωνόμαστε επαγγελματικά, σαν εσχάτη φωνή διαμαρτυρίας, κλείνουμε τα ιατρεία μας και ζητούμε την κατανόηση του κόσμου”.
Η Μεσσήνια βιοπαθολόγος - μικροβιολόγος Λευκή Χωραΐτη αντιπρόεδρος του ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εξηγεί μιλώντας στην “Ε” γιατί οι ιδιώτες εργαστηριακοί ιατροί (μικροβιολόγοι, ακτινολόγοι, πυρηνικοί ιατροί και κυτταρολόγοι ) προχωρούν σε κινητοποιήσεις.
ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΜΕ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ 4 ΜΗΝΩΝ
Η κ. Χωραΐτη εξηγεί πως ο ΕΟΠΥΥ “αποζημιώνει τις εξετάσεις που υποβάλλουμε με μια καθυστέρηση 4 μηνών, αλλά το ποσό αποζημίωσης για την ίδια εξέταση είναι όλο και μικρότερο. Ουσιαστικά μειώνει τις τιμές εξετάσεων με πολλούς τρόπους: α) άμεσα με μείωση της ασφαλιστικής τιμής (σε ορισμένες εξετάσεις), β) έμμεσα με την ανυπαρξία ελέγχου της συνταγογράφησης που οδηγεί στην αύξηση του όγκου εξετάσεων, γ) προσθέτοντας συνεχώς στον κλειστό προϋπολογισμό νέες εξετάσεις και προληπτικούς ελέγχους με τεράστιο οικονομικό κόστος κ.λπ. και δ) με τη μείωση της συμμετοχής των ασφαλισμένων που συνεπάγεται ισόποση αύξηση της αξίας των παραπεμπτικών στον κλειστό προϋπολογισμό”. Παράλληλα “έχει θεσπίσει ένα δαιδαλώδες πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο οι τιμές που γράφει το παραπεμπτικό μετατρέπονται σε ασφαλιστικές τιμές, στις ασφαλιστικές αφαιρούνται 2 ακόμα περικοπές: α) rebate βάσει τζίρου και σε αυτό που μένει αφαιρείται, β) clawback (αυτόματη επιστροφή). Δηλαδή γίνονται 3 διαδοχικές περικοπές (ασφαλιστικές τιμές, rebate, clawback) που συνολικά φθάνουν το 70% αυτών που γράφει το παραπεμπτικό. Αν αφαιρέσουμε και τα υλικά μας (25-30%) δεν μένει τίποτα για λειτουργικά, μισθούς, αποσβέσεις και αμοιβή δικιά μας”.
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΕ ΟΡΙΑΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Ουσιαστικά, λέει η κ. Χωραΐτη, “καλύπτουμε τη χασούρα από τα έσοδα της ιδιωτικής μας πελατείας και από τα επιπλέον που μας δίνει ο ΕΟΠΥΥ (σε μορφή δανείου). Εξηγώ το τελευταίο: Την τρίτη περικοπή την μαθαίνουμε 1,5 χρόνο μετά. Στο χρονικό αυτό διάστημα κάνει πληρωμές ο ΕΟΠΥΥ και μετά ζητά αναδρομικά τα επιπρόσθετα χρήματα που έδωσε πίσω (σε μεγάλο αριθμό δόσεων π.χ. 120 μηνιαίες). Πάντα δίνει παραπάνω γιατί αλλιώς θα κλείσουν τα εργαστήρια που λειτουργούν σε οριακό επίπεδο και ρυθμίζει αυτά που δίνει ξεχωριστά για κάθε κατηγορία π.χ. μικροβιολόγοι, ακτινολόγοι με υπερήχους κ.λπ. Συγκεκριμένα δεν έχει κρατήσει clawback περίπου 1,5 έτους από το 2013-2019 (στην Αθήνα), όλο το 2020, το πρώτο εξάμηνο του 2021 = clawback 3 ετών (που για ένα μικρό εργαστήριο είναι ποσό της τάξεως των 50.000 - 60.000 ευρώ). Με αυτά τα χρήματα έχει κρατηθεί «στη ζωή» το εργαστήριο και θα τα απαιτήσουν και αυτά σε δόσεις (π.χ. 120). Ηδη το 50% της κάθε υποβολής δεν πληρώνεται (κρατείται) και σε αυτά δεν έχουν υπολογιστεί τα clawback όλου του 2020 και 1ου εξαμήνου 2021”.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΧΘΕΙ ΤΟ CLAWBACK
Επιπρόσθετα, εξηγεί η γιατρός, αν αναλογιστεί κανείς ότι "με τις σημερινές τιμές του clawback στη δεκαετία αυτή το μικρό εργαστήριο θα «γράψει» άλλα 200.000 ευρώ clawback (χρέος) στον ΕΟΠΥΥ, το σύνολο (260.000 ευρώ) είναι απολύτως αδύνατο να αποπληρωθεί (μαζί με τα ήδη υπάρχοντα χρέη). Η μετάθεση του χρέους για άλλη μια δεκαετία μετά το πέρας αυτής κ.ο.κ. είναι ασύμβατη με τον εργασιακό βίο ενός μικροβιολόγου (κάποια στιγμή παίρνει σύνταξη και δεν ζει τόσα πολλά χρόνια ο άνθρωπος). Αρα δεν υπάρχει καμία βιώσιμη λύση αποπληρωμής των clawback μιας και σκόπιμα το κράτος το άφησε να συσσωρευτεί ώστε να επιβιώσουν και να μην κλείσουν τα εργαστήρια και τώρα είναι πρακτικά αδύνατο να εισπραχθεί”.
Καταλήγοντας η Λευκή Χωραΐτη λέει πως “είναι σαφές από τα παραπάνω ότι υπάρχει μια συνεχώς μειούμενη αποζημίωση για την ίδια εξέταση και μια μεθόδευση στις πληρωμές, που οδηγεί ένα υγιές εργαστήριο να βρεθεί χρεωμένο για πολλά χρόνια”.
